► Yalnız Gezerin Düşleri 3.Gezinti- Jean-Jacques Rousseau (Yazı Dizisi 4) Öğrene Öğrene Yaşlanıyorum Psk.Tuğba DEMİRÖZ

Rousseau üçüncü gezintisinde Solon’un “Öğrene öğrene yaşlanıyorum ya da Durmadan öğrenerek yaşlanıyorum.” şeklinde dilimize çevrilen deyişini inceler. Bu deyişe atfen yazdıklarına baktığımızda mutsuz ya da talihsiz yaşantıları, dersini öğrettiğinden daha fazlasını ödeten ya da öğrettiklerine değmeyen öğretmenler olarak kabul eder. O, yaşarken kendisini üzen deneyimlerle öğrenmektense bilgisiz kalmayı yeğleyeceğinden bahseder. “Gençlik, bilgeliği öğrenme; yaşlılık da uygulama dönemidir.” der bu sebeple ölüm gelmeden nasıl yaşamak gerektiğini bilmeyi değerli bulur, yaşlılıkta nasıl yaşamak gerektiğini bilmeyi öğrenmeyi geç kalmışlık olarak niteler. Yani insan nasıl yaşaması gerektiğini öğren... »»»

► Yalnız Gezerin Düşleri 2.Gezinti- Jean-Jacques Rousseau (Yazı Dizisi 3) Ayrışma ve Buluşma İhtiyacı Psk.Tuğba DEMİRÖZ

Rousseau’nun gezintisinin temel amacı; çevresindeki tüm insanlardan (diğerlerinden, ötekilerden) uzaklaşmaktır. Bunun için doğa gezintilerine çıkar. O, fiziksel uzaklığı, ötekilerin düşüncelerinden uzaklaşmak olarak yaşantılar. Görünürde sadece bedenen çıktığı gezintinin onda ben olmayandan ayrışma, ben ile buluşma şeklinde anlamlandırıldığını görürüz. Buluşma ihtiyacıyla güdülenen Rousseau, ihtiyacını doyurmak için öncelikle diğerlerinden uzaklaşır, ayrılır, ayrışır. Uzaklaşmayı şu şekilde anlatır: “Bu yalnızlık ve düşünme saatleri, günün, bütünüyle kendim olduğumu, bana yabancı düşüncelerden uzak olduğumu, doğa benim nasıl olmamı istediyse öyle olduğumu gerçekten söyleyebileceğim tek anlar... »»»

► Yalnız Gezerin Düşleri 1.Gezinti- Jean-Jacques Rousseau (Yazı Dizisi 2) Maddi-Manevi Halim Nedir? Ben Kimim? İnsanlardan Kopuş Psk.Tuğba DEMİRÖZ

Rousseau birinci gezintisini, uzun süredir içinde bulunduğu; maddi ve manevi durumunu, insanlardan kopuşunu ve “Ben kimim?” sorusunun cevabını aramakla geçirir. Rousseau’yu, yaşamının maddi ve manevi yönlerini sorgulamaya götüren sebep, çağdaşlarıyla yaşadığı problemlerdir. Çağdaşlarının gözünde kendi deyimiyle “Bir canavar, insanları zehirleyen bir şahsiyet, bir katil, insanlığın tiksinilen prototipi, ayak takımının oyuncağı” olduğundan bahseder. Oysa önceleri ona “insanların en seveceni, en cana yakını” diyen de onlardı. Neydik ne olduk dercesine, insanların algısındaki kendi hakkındaki bu negatif değişimin, dönüşümün nedenlerini anlayamaya gayret eder. Bunu çağdaşlarını suçlayarak yapar... »»»