Affetmek
AFFETMEK
Kişi bazen öyle bir davranışta bulunur ki, bu davranış karşı tarafta öfke, güvensizlik ve samimiyetsizliğe sebep olur, aynı zamanda iki kişinin düşmana dönüşmesine de yol açar. Böyle bir durumda her iki taraf da olumsuz duygular içinde acı çekerek birbirlerinden uzaklaşırlar ve bazen de ölünceye dek bir araya gelmezler. Çünkü taraflar için barışmak yerine haklı olmak konusunda ısrar etmek ve bunu kanıtlamaya çalışmak ilişkiden daha önemli bir hal almaya başlar.
Her iki taraf da kendilerinin gönlünde önemli bir yeri olan ve değer verilen sevgili arkadaşını lekeleme yarışına girer, bu yarışı kazanmak için de abartılı savunmalar ve suçlamalar üretir. Birey bunu bu şekilde sürdürdükçe enerjisi tükenir, yaşama sevincini kaybetmeye başlar, kendini sevmemeye başlar, umutsuzluğa düşer.
Bütün bu duygulardan ve durumlardan kurtulmanın yolu nefretten, öfkeden, kinden, intikam alma hazırlık ve girişimlerinden değil affetmekten geçer. Affetmek kavramı kişiye acı yaşatan durumlarda ortaya çıkar. Örneğin; sevgilisi tarafından terk edilen birisi, kendisini haksızlığa uğramış hisseder ve kendisini terk eden sevgilisini ömrü boyunca affetmeyeceğini söyler. Aynı şeyler anne, baba, evlat, kardeş, yakın akraba üyeleri, öğretmen, arkadaş gibi kişiler için de geçerlidir. Bu acılar keder anında yaşanır, affetmeyeceğim yeminleri bu durumlarda edilir ve intikam planları da bu anlarda yapılmaya başlar.
İntikam, cezalandırıcı bir adalet olgusudur. İnsanlığın kanında dolaşan bir zehirdir ve nesilden nesile de geçer. Çünkü intikam alınan kişi de intikam almanın yollarını arar. Oysa affetmek acıyı ve nefreti dindirir.
Affetmek, affedebilmek cesaret ister. Aynı zamanda sabır, erdem ve hayal gücü de affetmeye hizmet eder. Affetmeye istekli olmak da önemlidir ama bir kişi istemeyerek de affetme girişimlerinde bulunur.
Kişi kendini iyi hissettiği zamanlarda suratına kapı çarpan kişiyi, sırasını kapan kişiyi, kendisiyle yeterince ilgilenmeyen doktoru, yardım istediğinde ona yardım etmeyen arkadaşını ve çocuklarına fazla bağırdığı için, bir arkadaşını kıskandığı için, fazla yemek yediği için kendisini de affedebilir. Eğer bir affetmeyi bilinçsizce yapabiliyorsa isteyerek daha iyisini yapabilir.
Affetmek genellikle sana tokat atana öbür yanağını uzat telkiniyle karıştırılır. Oysa affetmek, zarar veren kişinin yaptıklarına göz yummak değildir, o kişiye zarar vermesi için fırsat vermek değildir, o kişinin cezalandırılmasını istememek de değildir.
Affetmek, sözlüklerde birisine karşı kızgınlık, kin, nefret ve dargınlıktan vazgeçmek olarak tanımlanır. Bu tanım, affetmek için kızgınlık ve dargınlıktan vazgeçmemiz gerektiğini vurgular. Bu tabiî ki çok zor bir şeydir. Örneğin, insanın çocuklarına zarar vermiş birini affetmesi olanaksız gibi görülebilir. Ama tanıma tekrar bakılacak olursa vazgeçmenin ne kadar önemli olduğu bir kez daha anlaşılabilir. Vazgeçmek, inkar etmek, reddetmek anlamına gelir ki vazgeçilmesi ve reddedilmesi gereken öfke, kin, nefret ve dargınlıktır. Affetmek intikam ve nefret yükünü kişinin üstünden alır, rahatlamasını, hafiflemesini sağlar. Öfke ve dargınlıktan vazgeçmek, onun egemenliğinden kurtulmak, bu duyguların esaretinden kurtulmaktır. Nefreti, kini, öfkeyi atıp yerine sevgi koymak demektir.
Affetmek için dindar olmak, iyilik meleği olmak gerekmiyor. Kişinin kendisinin ve diğer insanların iyi özelliklerini aramayı, iyi özelliklerini bulmayı gerektiriyor. Çünkü affedilmeyen aslında kişi değil durumdur, ama yaşanılan acıdan kişi sorumlu tutulur. Zarar veren kişi ile empati kurmak, onu anlamaya çalışmak, dikkati olumlu davranışlarında yoğunlaştırmak affetmeyi kolaylaştıracaktır.
Affetme sürecinde öncelikle uğradığınız durumdan dolayı acı çekmek gerekmektedir. Eğer acı yaşanıyorsa affetmeye ihtiyaç var demektir. Affetme acının olumlu bir duyguya dönüşmesini istemekle başlar. Bu sebeple hissedilen kırgınlığın ifade edilmesi gerekmektedir. Eğer kırgınlık zarar veren kişiye ifade edilemiyorsa, kişinin kendi kendisine ifade etmesi de yeterlidir. Bu duygun ifadesi, kişinin yaşanılan olayın üzerinde durup düşünmesine yardım eder. Olayın üzerinde düşünmek, ne yapılacağına karar vermeyi kolaylaştırır. Karar vermek, sorunun nasıl çözüleceğine ilişkin çözümler yaratılmasına sebep verir. Çözümler de öfke ve dargınlığın son bulmasına yardımcı olur.
İnsanın en zor affedeceği kişi kendisidir aslında. Suçluluk duygusu kişinin kendisini affetmesine engel olan en yıkıcı duygudur. Kişi bir hata yaptığında, kendini suçlu hisseder. Kendine kızar, utanır. Bunu diğer insanların fark edip etmemesi önemli değildir. Kişi bunu sırtında taşır. Herkes onun çok mükemmel bir insan olduğunu düşünebilir ama kendisinin bildikleri farklıdır. Kişinin kendisini nasıl gördüğüyle çevresindeki insanların onu nasıl gördüğü arasındaki fark ne kadar büyürse kişi o kadar suçluluk duyar. Bu durumda yapılacak olan kişinin kendisini affetmesidir. Kişinin kendisini affetmesi, kırgın ve kızgın olduğunu kabul etmekle başlar. Bu kırgınlık ve kızgınlık duygusu ile geri dönüşü olmayan davranışlar sergilemek yerine bu duygularını ona yaşatan kişiye ifade eder, karşısındaki kişiyi bu problemin çözümü için çalışmaya yönlendirir. Bu durum, kişinin yaşadığı olumsuz duyguları bastırmasından ve suçluluk duymasından daha önemlidir.
Kişi bazen öyle bir davranışta bulunur ki, bu davranış karşı tarafta öfke, güvensizlik ve samimiyetsizliğe sebep olur, aynı zamanda iki kişinin düşmana dönüşmesine de yol açar. Böyle bir durumda her iki taraf da olumsuz duygular içinde acı çekerek birbirlerinden uzaklaşırlar ve bazen de ölünceye dek bir araya gelmezler. Çünkü taraflar için barışmak yerine haklı olmak konusunda ısrar etmek ve bunu kanıtlamaya çalışmak ilişkiden daha önemli bir hal almaya başlar.
Her iki taraf da kendilerinin gönlünde önemli bir yeri olan ve değer verilen sevgili arkadaşını lekeleme yarışına girer, bu yarışı kazanmak için de abartılı savunmalar ve suçlamalar üretir. Birey bunu bu şekilde sürdürdükçe enerjisi tükenir, yaşama sevincini kaybetmeye başlar, kendini sevmemeye başlar, umutsuzluğa düşer.
Bütün bu duygulardan ve durumlardan kurtulmanın yolu nefretten, öfkeden, kinden, intikam alma hazırlık ve girişimlerinden değil affetmekten geçer. Affetmek kavramı kişiye acı yaşatan durumlarda ortaya çıkar. Örneğin; sevgilisi tarafından terk edilen birisi, kendisini haksızlığa uğramış hisseder ve kendisini terk eden sevgilisini ömrü boyunca affetmeyeceğini söyler. Aynı şeyler anne, baba, evlat, kardeş, yakın akraba üyeleri, öğretmen, arkadaş gibi kişiler için de geçerlidir. Bu acılar keder anında yaşanır, affetmeyeceğim yeminleri bu durumlarda edilir ve intikam planları da bu anlarda yapılmaya başlar.
İntikam, cezalandırıcı bir adalet olgusudur. İnsanlığın kanında dolaşan bir zehirdir ve nesilden nesile de geçer. Çünkü intikam alınan kişi de intikam almanın yollarını arar. Oysa affetmek acıyı ve nefreti dindirir.
Affetmek, affedebilmek cesaret ister. Aynı zamanda sabır, erdem ve hayal gücü de affetmeye hizmet eder. Affetmeye istekli olmak da önemlidir ama bir kişi istemeyerek de affetme girişimlerinde bulunur.
Kişi kendini iyi hissettiği zamanlarda suratına kapı çarpan kişiyi, sırasını kapan kişiyi, kendisiyle yeterince ilgilenmeyen doktoru, yardım istediğinde ona yardım etmeyen arkadaşını ve çocuklarına fazla bağırdığı için, bir arkadaşını kıskandığı için, fazla yemek yediği için kendisini de affedebilir. Eğer bir affetmeyi bilinçsizce yapabiliyorsa isteyerek daha iyisini yapabilir.
Affetmek genellikle sana tokat atana öbür yanağını uzat telkiniyle karıştırılır. Oysa affetmek, zarar veren kişinin yaptıklarına göz yummak değildir, o kişiye zarar vermesi için fırsat vermek değildir, o kişinin cezalandırılmasını istememek de değildir.
Affetmek, sözlüklerde birisine karşı kızgınlık, kin, nefret ve dargınlıktan vazgeçmek olarak tanımlanır. Bu tanım, affetmek için kızgınlık ve dargınlıktan vazgeçmemiz gerektiğini vurgular. Bu tabiî ki çok zor bir şeydir. Örneğin, insanın çocuklarına zarar vermiş birini affetmesi olanaksız gibi görülebilir. Ama tanıma tekrar bakılacak olursa vazgeçmenin ne kadar önemli olduğu bir kez daha anlaşılabilir. Vazgeçmek, inkar etmek, reddetmek anlamına gelir ki vazgeçilmesi ve reddedilmesi gereken öfke, kin, nefret ve dargınlıktır. Affetmek intikam ve nefret yükünü kişinin üstünden alır, rahatlamasını, hafiflemesini sağlar. Öfke ve dargınlıktan vazgeçmek, onun egemenliğinden kurtulmak, bu duyguların esaretinden kurtulmaktır. Nefreti, kini, öfkeyi atıp yerine sevgi koymak demektir.
Affetmek için dindar olmak, iyilik meleği olmak gerekmiyor. Kişinin kendisinin ve diğer insanların iyi özelliklerini aramayı, iyi özelliklerini bulmayı gerektiriyor. Çünkü affedilmeyen aslında kişi değil durumdur, ama yaşanılan acıdan kişi sorumlu tutulur. Zarar veren kişi ile empati kurmak, onu anlamaya çalışmak, dikkati olumlu davranışlarında yoğunlaştırmak affetmeyi kolaylaştıracaktır.
Affetme sürecinde öncelikle uğradığınız durumdan dolayı acı çekmek gerekmektedir. Eğer acı yaşanıyorsa affetmeye ihtiyaç var demektir. Affetme acının olumlu bir duyguya dönüşmesini istemekle başlar. Bu sebeple hissedilen kırgınlığın ifade edilmesi gerekmektedir. Eğer kırgınlık zarar veren kişiye ifade edilemiyorsa, kişinin kendi kendisine ifade etmesi de yeterlidir. Bu duygun ifadesi, kişinin yaşanılan olayın üzerinde durup düşünmesine yardım eder. Olayın üzerinde düşünmek, ne yapılacağına karar vermeyi kolaylaştırır. Karar vermek, sorunun nasıl çözüleceğine ilişkin çözümler yaratılmasına sebep verir. Çözümler de öfke ve dargınlığın son bulmasına yardımcı olur.
İnsanın en zor affedeceği kişi kendisidir aslında. Suçluluk duygusu kişinin kendisini affetmesine engel olan en yıkıcı duygudur. Kişi bir hata yaptığında, kendini suçlu hisseder. Kendine kızar, utanır. Bunu diğer insanların fark edip etmemesi önemli değildir. Kişi bunu sırtında taşır. Herkes onun çok mükemmel bir insan olduğunu düşünebilir ama kendisinin bildikleri farklıdır. Kişinin kendisini nasıl gördüğüyle çevresindeki insanların onu nasıl gördüğü arasındaki fark ne kadar büyürse kişi o kadar suçluluk duyar. Bu durumda yapılacak olan kişinin kendisini affetmesidir. Kişinin kendisini affetmesi, kırgın ve kızgın olduğunu kabul etmekle başlar. Bu kırgınlık ve kızgınlık duygusu ile geri dönüşü olmayan davranışlar sergilemek yerine bu duygularını ona yaşatan kişiye ifade eder, karşısındaki kişiyi bu problemin çözümü için çalışmaya yönlendirir. Bu durum, kişinin yaşadığı olumsuz duyguları bastırmasından ve suçluluk duymasından daha önemlidir.
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Affetmek" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Psk.İlkten ÇETİN'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Psk.İlkten ÇETİN'in izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
8 Beğeni 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
