İşgal mi İhmal mi?
İşgal ve ihmal… İki farklı kelime. Bu iki kelime insanda birçok şey çağrıştırabilir. Bu yazıda ise anne çocuk arasındaki işgal/ihmal durumu ve bu durumun çocuğa yansımaları açısından kullanılacak. Yazının devamını okumadan şunu düşünmenizi isterim. Siz ve diğerleri açısından baktığınızda acaba insanları işgal mi ediyorsunuz yoksa ihmal mi ediyorsunuz? Ya da insanların işgaline izin verip ihmaline çok mu üzülüyorsunuz? Bu sorulara verdiğiniz cevap sizin küçükken size bakım veren kişi (çoğunlukla anneniz olur bu kişi) ile sizin aranızda nasıl bir ilişki ve iletişim vardı bu durumun sonucunda verilecek cevaptır.
İnsanlık çeşit çeşit. Hatta ne kadar insan varsa şu yeryüzünde o kadar sayıda insanlık vardır bence. Ancak bu biricikliği bir kenara koyup temel başlıklar altında toplamak istersek ben bu ayrımı bu yazımda işgal edilen ve ihmal edilen çocuk olarak yapacağım. Ve tabi üçüncü bir başlık daha var: ne ihmale ne de işgale uğramış çocuk, yani sağlıklı çocuk. Bu sağlıklı çocuğu bir kenara koyalım, diğerlerini biraz yakından inceleyelim.
İşgal edilen çocuk… Anne/bakım veren kişi çocuğu doğar doğmaz çocuğunun her adımını çoktan planlamıştır. Düzenli, disiplinli, temiz, başarılı, her şeyin en iyisi o çocuk olacaktır. Kötüye ve hataya tolerans yoktur. Çocuğun ne yapması gerektiğine dair kafa yormasına da gerek yoktur. Çünkü anne zaten her şeyi planlayıp yönlendirecektir. Bu tarz yetiştirilen insanlar ne zaman acıktığını, ne zaman ne giyeceğini, nerede ne konuşacağını, kuracağı arkadaşlıkları, hangi okula gideceğini, seçeceği bölümü, her şeyi ama her şeyi seç/e/mezler. Çünkü zaten bu kararlar çoktan anne tarafından alınmıştır. Küçükken bir iki kere ‘kendi olma’ çabasına giren çocuklar ya annenin hışmıyla ya da annenin sevgiden yoksun bırakmasıyla karşılaşırlar. Buna dayanamayan çocuk ‘anne, tamam, senin dediğini yapacağım ama lütfen sevgini ve ilgini bana geri ver, beni cezalandırma’ hisleri ile annelerinin her dediklerine uyum sağlayacaklardır. Artık ‘Proje Çocuğumuz’ hazırdır. Bu kişi ömrü boyunca çok başarılı olacak ama hiçbir zaman kendi isteklerini yerine getirmemiş olmanın verdiği hisle tam mutluluğu deneyimleyemeyecektir.
Diğer yanda da ihmal edilen çocuklar… Bu çocuklarımızın fiziksel ihtiyaçları karşılanmış olmasına rağmen duygusal beslenmelerden uzak kalmışlar ve temel duyguları (sevgi, ilgi, güven) tam oturamamıştır. O oralarda bir yerlerdedir ama anne onu hiç görmemiştir. Kendi sorunlarını kendi çözmeye çalışmış çoğunlukla da başarısız olmuşlardır. Çünkü bunu nasıl başaracakları hakkında bir fikirleri yoktur. Bu insanlar da çoğunlukla herkese mesafeli, duygusal olarak donuk ve bir o kadar da yalnızlık hissi içerisindedirler. Dışarıdaki dünyaya girmeyi çılgınlar gibi isteyen, o insanların yaşadığı duygusal coşkuları yaşamak isteyen ama bunun nasıl yaşanacağını bilmeyen ve buna cesaret edemeyen yapıdadırlar. Hayatları boyu ‘bir gün ben de…’ diye başlayan cümleleri kurarlar ama o bir gün maalesef hiç gelemez. Çünkü o kişi hala bebekliğinde deneyimleyemediği duygu boşluğunu doldurmaya çalışıyordur.
İhmal ve işgal… İkisi de kendini gerçekleştirememiş yapılar. İçlerinden geldiği gibi davranamamak… Kendini gerçekleştirememek… Çok ağır ve acı bir yaşantı. ‘Olması gereken ne o zaman?’ sorularını duyar gibiyim. Aslında çok basit. Yerinde ve yeterince anne- babalık. Ne ifrat ne tefrit. Çocuklarımıza ‘Ben seni ayrı bir birey olarak kabul ediyorum. Seni seviyorum, seni önemsiyorum ve sana güveniyorum. Git şimdi kendini ve dünyayı keşfet. Ne zaman kendini yalnız hissettin arkana dön ve bak. Ben hep orada olacağım ve sana yardım edeceğim.’ mesajını duygusal, sözel ve davranışsal olarak verebilmek. İşte asıl mesele bu. Şimdi bir daha düşünelim bizler çocuklarımızı işgal mi ediyoruz ihmal mi ediyoruz?
İnsanlık çeşit çeşit. Hatta ne kadar insan varsa şu yeryüzünde o kadar sayıda insanlık vardır bence. Ancak bu biricikliği bir kenara koyup temel başlıklar altında toplamak istersek ben bu ayrımı bu yazımda işgal edilen ve ihmal edilen çocuk olarak yapacağım. Ve tabi üçüncü bir başlık daha var: ne ihmale ne de işgale uğramış çocuk, yani sağlıklı çocuk. Bu sağlıklı çocuğu bir kenara koyalım, diğerlerini biraz yakından inceleyelim.
İşgal edilen çocuk… Anne/bakım veren kişi çocuğu doğar doğmaz çocuğunun her adımını çoktan planlamıştır. Düzenli, disiplinli, temiz, başarılı, her şeyin en iyisi o çocuk olacaktır. Kötüye ve hataya tolerans yoktur. Çocuğun ne yapması gerektiğine dair kafa yormasına da gerek yoktur. Çünkü anne zaten her şeyi planlayıp yönlendirecektir. Bu tarz yetiştirilen insanlar ne zaman acıktığını, ne zaman ne giyeceğini, nerede ne konuşacağını, kuracağı arkadaşlıkları, hangi okula gideceğini, seçeceği bölümü, her şeyi ama her şeyi seç/e/mezler. Çünkü zaten bu kararlar çoktan anne tarafından alınmıştır. Küçükken bir iki kere ‘kendi olma’ çabasına giren çocuklar ya annenin hışmıyla ya da annenin sevgiden yoksun bırakmasıyla karşılaşırlar. Buna dayanamayan çocuk ‘anne, tamam, senin dediğini yapacağım ama lütfen sevgini ve ilgini bana geri ver, beni cezalandırma’ hisleri ile annelerinin her dediklerine uyum sağlayacaklardır. Artık ‘Proje Çocuğumuz’ hazırdır. Bu kişi ömrü boyunca çok başarılı olacak ama hiçbir zaman kendi isteklerini yerine getirmemiş olmanın verdiği hisle tam mutluluğu deneyimleyemeyecektir.
Diğer yanda da ihmal edilen çocuklar… Bu çocuklarımızın fiziksel ihtiyaçları karşılanmış olmasına rağmen duygusal beslenmelerden uzak kalmışlar ve temel duyguları (sevgi, ilgi, güven) tam oturamamıştır. O oralarda bir yerlerdedir ama anne onu hiç görmemiştir. Kendi sorunlarını kendi çözmeye çalışmış çoğunlukla da başarısız olmuşlardır. Çünkü bunu nasıl başaracakları hakkında bir fikirleri yoktur. Bu insanlar da çoğunlukla herkese mesafeli, duygusal olarak donuk ve bir o kadar da yalnızlık hissi içerisindedirler. Dışarıdaki dünyaya girmeyi çılgınlar gibi isteyen, o insanların yaşadığı duygusal coşkuları yaşamak isteyen ama bunun nasıl yaşanacağını bilmeyen ve buna cesaret edemeyen yapıdadırlar. Hayatları boyu ‘bir gün ben de…’ diye başlayan cümleleri kurarlar ama o bir gün maalesef hiç gelemez. Çünkü o kişi hala bebekliğinde deneyimleyemediği duygu boşluğunu doldurmaya çalışıyordur.
İhmal ve işgal… İkisi de kendini gerçekleştirememiş yapılar. İçlerinden geldiği gibi davranamamak… Kendini gerçekleştirememek… Çok ağır ve acı bir yaşantı. ‘Olması gereken ne o zaman?’ sorularını duyar gibiyim. Aslında çok basit. Yerinde ve yeterince anne- babalık. Ne ifrat ne tefrit. Çocuklarımıza ‘Ben seni ayrı bir birey olarak kabul ediyorum. Seni seviyorum, seni önemsiyorum ve sana güveniyorum. Git şimdi kendini ve dünyayı keşfet. Ne zaman kendini yalnız hissettin arkana dön ve bak. Ben hep orada olacağım ve sana yardım edeceğim.’ mesajını duygusal, sözel ve davranışsal olarak verebilmek. İşte asıl mesele bu. Şimdi bir daha düşünelim bizler çocuklarımızı işgal mi ediyoruz ihmal mi ediyoruz?
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "İşgal mi İhmal mi?" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Psk.Ayşenur KARAKÜLAH'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Psk.Ayşenur KARAKÜLAH'ın izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
2 Beğeni 
Yazan Uzman
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
