Gençlerin Fuhuşa İtilmesi
Son dönemlerde çocukların kaybolması ile birlikte çocukların ve gençlerin fuhuş sektörüne itilmeleri gündeme gelmeye başladı. Yaş aralığına baktığımızda fuhuşa zorlanan veya bir şekilde bu sektörün içine itilen çocuklar 7-18 yaş aralığında değiştiğini görüyoruz. 18 yaş üstündede bu oran çok yüksek ancak bahsettiğimiz 7-18 yaş grubunun çocuk kategorisine girmesinden dolayı bu yaş aralığı çok daha büyük önem teşkil ediyor, zira 18 yaş üstü bu sektördeki genç kızları gördüğümüzde yönelimin çok daha küçük yaşlardan başladığını öğreniyoruz. Çocuklar fuhuşa iki yolla itiliyor. Birincisi zorla yani gönül rızası olmadan, bir şekilde alıkonularak. İkincisi alıkonulmaktan biraz daha farklı; çocukların gözleri boyanarak, bir şekilde teşvik edilmeye çalışılarak. İkinci yol birincisine oranla psikolojik açıdan çok daha tehlikeli bir durum çünkü çocukların değer oluşumunda karşılarına çıkan kötü niyetteki kişi ya da kişiler çocukları kandırarak bu yola sokuyorlar. 7-12 yaş aralığındaki çocukları anne-babalarına iyi bakmak, onları okula göndermek, bebek-oyuncak almak, iyi beslenmelerini sağlamak vaadiyle, 13 yaş ve üstü yaş grubundaki çocukları ise bir önceki grupta saydığımız nedenlerin bir üst adımını uygulayarak ve onların ergenlik çağına girdiklerinin bilincinde olarak özellikle ‘görsellik’ içeren temsillerle kandırıyorlar. Üzerinde durmamız gereke asıl noktada bu olmalıdır; ‘görsellik’.
Türkiye gibi geleneksel toplumlarda yapılanmalar kapalı olduğundan kız çocuklarına çok fazla yaklaşılmıyor ve dolayısıyla onlarla daha az maneviyat kuruluyor. Dolayısıyla özellikle kız çocukları bir takım şeylere hasret kalarak büyüyorlar. Anne-babalar çocuğu için sadece eğitimin en önemli gereksinim olduğunu düşündüğünden, çocuğun yaşamış olduğu ortamı, okul dışındaki diğer ihtiyaç, istek ve arzularını pek inceleme ve öğrenme gereksiniminde bulunmuyorlar. Halbuki çocuk hep farklı arzular, istekler içindedir. Eğitim-öğretim ihtiyaçlarının yanı sıra çocuğun ait olduğu yaş dönemi itibari ile istekleri hep farklılaşıyor. Bu sektöre yönlendirilen çocuklara baktığımızda çocukların hep arkadaşlarına özenme ile işin içine girdiklerini kolaylıkla görebiliyoruz. Arkadaşının bluzu, ayakkabısı, bir adım üstü mp3’ü, kendisinin ya da ailesinin arabası. Ergenlik çağının vermiş olduğu iniş-çıkışlarında etkisiyle genç, eğer ailesinin de desteğini eksik hissederse farklı yollara sapıyor, yanlış ve doğrunun ayırımında olamadan. Büyük oranda ailenin maddi yetersizliği, maddi yetersizliğin yanında çocuklarımıza eksik verdiğimiz maneviyat onları yanlış yollara sürüklüyor.
NELER YAPABİLİRİZ?
Üstüne görev düşen kişiler sıralamasında, aile öncelikle daha sonra çevre, basın ve medya kuruluşları yer alıyor. Öncelikle aileler çocuklarını yetiştirirken manevi değerlerin maddi değerlerle satın alınamayacak kavramlar olduğunu öğretmeli ve çocuklarına her koşulda nasıl yaşayacaklarına dair sorumluluklar vermelilerdir. Çocuklarımıza özgürlük verirken, bunu sınırsızca yapmamalı mutlaka onları denetlemeli ancak bunu da belli çerçeveler ölçüsünde yapmalıyız. Basın ve medya kuruluşları ise, medyadaki görselliği doğru bir biçimde yansıtmalı, sanatçıların süslü hayatları büyük şaşaalar içinde verilmemelidir. Hepimizin gözlemlediği üzere, medyada yer alan kişiler ulaştıkları seviyelere rahatlıkla emek vermeden gelmiş gibi gösterilmektedir. Bu durumda çocuklarımız belki doğru kişileri ve meslekleri, ancak yanlış bir şekilde model almaktadırlar. Toplum olarak hepimizin bilincinde olmamız ve yapmamız gereken, hem kendimiz hem de çocuklarımız için görselliğin hiçbir şekilde manevi değerlerin önüne geçemeyeceğinin önemidir. Çocuklarımızla mutlaka anlaşılır ve sade bir dille konuşmalı ve ‘emek’ kavramının anlamını açıklayıcı bir dille ifade etmeliyiz. Bu sayede kendine güveni olan bireyler yetiştirebilir ve onların kendilerine olan güvenleri sayesinde yanlış yollara sapmalarını engelleybiliriz.
Türkiye gibi geleneksel toplumlarda yapılanmalar kapalı olduğundan kız çocuklarına çok fazla yaklaşılmıyor ve dolayısıyla onlarla daha az maneviyat kuruluyor. Dolayısıyla özellikle kız çocukları bir takım şeylere hasret kalarak büyüyorlar. Anne-babalar çocuğu için sadece eğitimin en önemli gereksinim olduğunu düşündüğünden, çocuğun yaşamış olduğu ortamı, okul dışındaki diğer ihtiyaç, istek ve arzularını pek inceleme ve öğrenme gereksiniminde bulunmuyorlar. Halbuki çocuk hep farklı arzular, istekler içindedir. Eğitim-öğretim ihtiyaçlarının yanı sıra çocuğun ait olduğu yaş dönemi itibari ile istekleri hep farklılaşıyor. Bu sektöre yönlendirilen çocuklara baktığımızda çocukların hep arkadaşlarına özenme ile işin içine girdiklerini kolaylıkla görebiliyoruz. Arkadaşının bluzu, ayakkabısı, bir adım üstü mp3’ü, kendisinin ya da ailesinin arabası. Ergenlik çağının vermiş olduğu iniş-çıkışlarında etkisiyle genç, eğer ailesinin de desteğini eksik hissederse farklı yollara sapıyor, yanlış ve doğrunun ayırımında olamadan. Büyük oranda ailenin maddi yetersizliği, maddi yetersizliğin yanında çocuklarımıza eksik verdiğimiz maneviyat onları yanlış yollara sürüklüyor.
NELER YAPABİLİRİZ?
Üstüne görev düşen kişiler sıralamasında, aile öncelikle daha sonra çevre, basın ve medya kuruluşları yer alıyor. Öncelikle aileler çocuklarını yetiştirirken manevi değerlerin maddi değerlerle satın alınamayacak kavramlar olduğunu öğretmeli ve çocuklarına her koşulda nasıl yaşayacaklarına dair sorumluluklar vermelilerdir. Çocuklarımıza özgürlük verirken, bunu sınırsızca yapmamalı mutlaka onları denetlemeli ancak bunu da belli çerçeveler ölçüsünde yapmalıyız. Basın ve medya kuruluşları ise, medyadaki görselliği doğru bir biçimde yansıtmalı, sanatçıların süslü hayatları büyük şaşaalar içinde verilmemelidir. Hepimizin gözlemlediği üzere, medyada yer alan kişiler ulaştıkları seviyelere rahatlıkla emek vermeden gelmiş gibi gösterilmektedir. Bu durumda çocuklarımız belki doğru kişileri ve meslekleri, ancak yanlış bir şekilde model almaktadırlar. Toplum olarak hepimizin bilincinde olmamız ve yapmamız gereken, hem kendimiz hem de çocuklarımız için görselliğin hiçbir şekilde manevi değerlerin önüne geçemeyeceğinin önemidir. Çocuklarımızla mutlaka anlaşılır ve sade bir dille konuşmalı ve ‘emek’ kavramının anlamını açıklayıcı bir dille ifade etmeliyiz. Bu sayede kendine güveni olan bireyler yetiştirebilir ve onların kendilerine olan güvenleri sayesinde yanlış yollara sapmalarını engelleybiliriz.
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Gençlerin Fuhuşa İtilmesi" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Uzm.Psk.Nilüfer ŞİŞMAN'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Uzm.Psk.Nilüfer ŞİŞMAN'ın izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
Beğenin 
Yazan Uzman
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
