İşim ve Ben, Ne Yapardım Bilmem
İŞİM VE BEN, NE YAPARDIM BİLMEM
Çok istediğiniz bir işte çalışmak büyük bir fırsat tabi ki. Ancak her zaman bu fırsatı yakalayabilmek mümkün değil. Peki, sevmediğiniz bir işte çalışmak zorunda kaldınız. Durumu nasıl yönetirsiniz? Tünelin ucundaki ışığı görmek için nasıl bakmalısınız? İşte cevabı… Bazıları şanslı olsa da herkes, her zaman hayalini kurduğu bir işte çalışma fırsatı elde edemiyor. Tam sizin kaleminiz olan bir işte çalışmaktansa hiç sevmediğiniz bir işte çalışmak zorunda olduğunuzda bu durumu nasıl yönetebilir, nasıl işi bırakma noktasından ayrılabilirsiniz? Bunun için hayatınızdaki gerçekleri değerlendirmeli, o gerçekleri imkansız aşk olarak gördüğünüz işinize uygulamalı ve son olarak da kendinizi işinizle ifade etmekten vazgeçmelisiniz. Karışık mı oldu? O zaman biraz açalım…
İşinizi sevmediğiniz halde nasıl çalışırsınız?
1. adım: Gerçekleri değerlendirin
Nefret ettiğinizi düşündüğünüz bir işe adapte olmak, bir miktar zor olacaktır. Mevcut işinizi nesi için kabul edeceğinizi tespit amacıyla, öncelikle, hangi kötü durumunuzu sonlandırıp bu işe başladığınızı hesaplayın.
Kendinize şu soruları sorun: Beni bu işe ne yöneltti?
Para, konum, ilerleme imkanı ya da başka herhangi bir şey?
Bu sorular size, başladığınız ve şu anda bulunduğunuz yeri görmeniz konusunda yardımcı olur. Sonra iş için umut ettiklerinizi ve gerçeğe paralelliklerini yazın.
Örneğin:
“Bu işe girdim çünkü okuldan mezun olduktan sonraki ilk işimdi. Şimdi pozisyonumu yetersiz hissediyorum.”
“Bu işe girdim çünkü maaşı harikaydı. Şimdi o parayı yetersiz buluyorum.”
2. adım: Zor aşk sizi özgürleştirebilir
Az önceki örneklerden ilkinde bulunduğu pozisyona sığmayan biri var. Gerçekten yaptığınız işi geçiyor musunuz ya da yaptığınız işe sığmıyor musunuz?
“Geçmek” ya da “sığmamak”, genellikle sizin yöneticinizle konuşmanız, konumunuzun değerlendirilmesi, fakat ilerleme kaydettiğinizi düşünmemekle birlikte bu değerlendirmenin motive edici olmaması anlamına gelir. Sizin algınız ve yöneticinizin izlenimi arasında uyuşmazlık var demektir.
Zor aşk, size birinci adımdaki gerçekleri değerlendirme işinde yardımcı olur ve bu gerçekleri mevcut duruma uyarlarsınız. Hedef, beklentileriniz ve mevcut hayal kırıklığınızdaki paralelliklerden hareket edip dışarıdan bir bakış açısıyla farkındalık oluşturmak. Bir kere bu farkındalığı oluşturunca, o nefret ettiğiniz işin, umutsuzluğun kara deliği olmadığını kabul etme yönünde büyük bir sıçrama yaparsınız. Birinci adımda ortaya çıkardığınız gerçekler sizi işinizi kabullenmeye götürür ya da bir başka deyişle kabullenmeye zorlar.
3. adım: Sadece işinizden ibaret değilsiniz
Patronunuz bunu düşünse ve dile getirse de sizin için işiniz sadece hayatınızın bir parçası ve kişiliğinizin bir parçasıyla sınırlı.
Kendinizi o nefret ettiğiniz işinizle tanımladığınızda, depresyon ve mutsuzluğun peşinizden gelmesi olası. Kendinizi egzersiz yapma, arkadaşlarla buluşma, bir hobiyle ilgilenme gibi sağlıklı alışkanlıklarla işten uzaklaştırmayı deneyin. Kendiniz ve işiniz arasında mesafe yaratmak önemli, çünkü böylece iş, hayatınızın geri kalan bölümünde hasara yol açmaz.
Ne yapacağız, Noktaları birleştirip hayatımızı bulacağız…
Noktaları birleştirme oyunu çocukların oyun kitaplarının vazgeçilmezlerindendir. Hatırlayın lütfen… Sayfanın birinde onlarca nota vardır ve noktaları birleştirerek birkaç küçük şekil bulunur. Eğer noktalar birleştirilince bir palyaço çıkacaksa ortaya, noktalarla birleştirilerek çizilemeyecek olan gözleri çizilmiştir önceden. Ama resmin tamamının ortaya çıkartılması için tüm noktaların çizer/oyuncu tarafından birleştirilmesi beklenir. Galiba bizlerde hayat oyununu böyle oynuyoruz.
Hayatın içindeyken yaptığımız her hareket o noktaları birleştiriyor. Biz noktaları birleştirdikçe resim ortaya çıkıyor.
İki nokta arasını birleştirirken neler yapıyoruz neler;
· Okulda bir dersten geçmek için çalışıyoruz ya da çalışmıyoruz
· Bir işte çalışmaya devam etmeye karar veriyoruz ya da pes ediyoruz
· Ailemizin yüzünü güldürecek şeyler ya da üzecek şeyler yapıyoruz
· Bir kitaba başlıyoruz ve bitiriyoruz ya da bırakıyoruz
Neredeyse her eylemimiz iki nokta arasını birleştiriyor. Noktaları birleştirirken kurşun kalem kullanmak akıllıca olurdu. Bir hata yaptığımızda dönüp hatalı kısmı silerdik. Ama hayatta tükenmez kalem kullanılıyor. Yapılanı silemiyoruz.
Noktaları birleştirirken de böyle bir hata yaptığımızda silemiyoruz. Neredeyse her eylemimiz iki nokta arasını birleştiriyor. Noktalar birleştikçe hayatımızın resmi çıkıyor ortaya.
Çocuk kitaplarındakinin aksine bazen bu noktalar yer değiştirebiliyor. Bizim bu değişikliklere uyum sağlamamız gerekiyor. Hem de hemen. Yoksa yeni resmi çizemiyoruz. Öncekini anlamlı bir hale getiren biz, noktalar yer değiştirdiğinde buna uyum sağlayamazsak yeni resmin anlamını kaybediyoruz.
Neye uyum sağlayamazsak;
· Okul değiştirdiğimizde, yeni okulumuza
· Terfi ettiğimizde yeni pozisyonumuza
· Asker dönüşünde yeni/eski hayatımıza
· Bir gidenin arkasından kalan hayatımıza
Yani yeni oyundaki neredeyse her şeye. Yeni olan her şeye uyum sağlamazsak önceki oyunun çizeri olan biz, yeni oyunu doğru olarak çizemiyoruz.
Noktalar hayattaki seçimlerimiz, çizgilerse eylemlerimiz.
Her nokta bir karar gerektiriyor.
Her çizgi biraz azim gerektiriyor.
Noktalar birleşince hayatımız ortaya çıkıyor.
Çok istediğiniz bir işte çalışmak büyük bir fırsat tabi ki. Ancak her zaman bu fırsatı yakalayabilmek mümkün değil. Peki, sevmediğiniz bir işte çalışmak zorunda kaldınız. Durumu nasıl yönetirsiniz? Tünelin ucundaki ışığı görmek için nasıl bakmalısınız? İşte cevabı… Bazıları şanslı olsa da herkes, her zaman hayalini kurduğu bir işte çalışma fırsatı elde edemiyor. Tam sizin kaleminiz olan bir işte çalışmaktansa hiç sevmediğiniz bir işte çalışmak zorunda olduğunuzda bu durumu nasıl yönetebilir, nasıl işi bırakma noktasından ayrılabilirsiniz? Bunun için hayatınızdaki gerçekleri değerlendirmeli, o gerçekleri imkansız aşk olarak gördüğünüz işinize uygulamalı ve son olarak da kendinizi işinizle ifade etmekten vazgeçmelisiniz. Karışık mı oldu? O zaman biraz açalım…
İşinizi sevmediğiniz halde nasıl çalışırsınız?
1. adım: Gerçekleri değerlendirin
Nefret ettiğinizi düşündüğünüz bir işe adapte olmak, bir miktar zor olacaktır. Mevcut işinizi nesi için kabul edeceğinizi tespit amacıyla, öncelikle, hangi kötü durumunuzu sonlandırıp bu işe başladığınızı hesaplayın.
Kendinize şu soruları sorun: Beni bu işe ne yöneltti?
Para, konum, ilerleme imkanı ya da başka herhangi bir şey?
Bu sorular size, başladığınız ve şu anda bulunduğunuz yeri görmeniz konusunda yardımcı olur. Sonra iş için umut ettiklerinizi ve gerçeğe paralelliklerini yazın.
Örneğin:
“Bu işe girdim çünkü okuldan mezun olduktan sonraki ilk işimdi. Şimdi pozisyonumu yetersiz hissediyorum.”
“Bu işe girdim çünkü maaşı harikaydı. Şimdi o parayı yetersiz buluyorum.”
2. adım: Zor aşk sizi özgürleştirebilir
Az önceki örneklerden ilkinde bulunduğu pozisyona sığmayan biri var. Gerçekten yaptığınız işi geçiyor musunuz ya da yaptığınız işe sığmıyor musunuz?
“Geçmek” ya da “sığmamak”, genellikle sizin yöneticinizle konuşmanız, konumunuzun değerlendirilmesi, fakat ilerleme kaydettiğinizi düşünmemekle birlikte bu değerlendirmenin motive edici olmaması anlamına gelir. Sizin algınız ve yöneticinizin izlenimi arasında uyuşmazlık var demektir.
Zor aşk, size birinci adımdaki gerçekleri değerlendirme işinde yardımcı olur ve bu gerçekleri mevcut duruma uyarlarsınız. Hedef, beklentileriniz ve mevcut hayal kırıklığınızdaki paralelliklerden hareket edip dışarıdan bir bakış açısıyla farkındalık oluşturmak. Bir kere bu farkındalığı oluşturunca, o nefret ettiğiniz işin, umutsuzluğun kara deliği olmadığını kabul etme yönünde büyük bir sıçrama yaparsınız. Birinci adımda ortaya çıkardığınız gerçekler sizi işinizi kabullenmeye götürür ya da bir başka deyişle kabullenmeye zorlar.
3. adım: Sadece işinizden ibaret değilsiniz
Patronunuz bunu düşünse ve dile getirse de sizin için işiniz sadece hayatınızın bir parçası ve kişiliğinizin bir parçasıyla sınırlı.
Kendinizi o nefret ettiğiniz işinizle tanımladığınızda, depresyon ve mutsuzluğun peşinizden gelmesi olası. Kendinizi egzersiz yapma, arkadaşlarla buluşma, bir hobiyle ilgilenme gibi sağlıklı alışkanlıklarla işten uzaklaştırmayı deneyin. Kendiniz ve işiniz arasında mesafe yaratmak önemli, çünkü böylece iş, hayatınızın geri kalan bölümünde hasara yol açmaz.
Ne yapacağız, Noktaları birleştirip hayatımızı bulacağız…
Noktaları birleştirme oyunu çocukların oyun kitaplarının vazgeçilmezlerindendir. Hatırlayın lütfen… Sayfanın birinde onlarca nota vardır ve noktaları birleştirerek birkaç küçük şekil bulunur. Eğer noktalar birleştirilince bir palyaço çıkacaksa ortaya, noktalarla birleştirilerek çizilemeyecek olan gözleri çizilmiştir önceden. Ama resmin tamamının ortaya çıkartılması için tüm noktaların çizer/oyuncu tarafından birleştirilmesi beklenir. Galiba bizlerde hayat oyununu böyle oynuyoruz.
Hayatın içindeyken yaptığımız her hareket o noktaları birleştiriyor. Biz noktaları birleştirdikçe resim ortaya çıkıyor.
İki nokta arasını birleştirirken neler yapıyoruz neler;
· Okulda bir dersten geçmek için çalışıyoruz ya da çalışmıyoruz
· Bir işte çalışmaya devam etmeye karar veriyoruz ya da pes ediyoruz
· Ailemizin yüzünü güldürecek şeyler ya da üzecek şeyler yapıyoruz
· Bir kitaba başlıyoruz ve bitiriyoruz ya da bırakıyoruz
Neredeyse her eylemimiz iki nokta arasını birleştiriyor. Noktaları birleştirirken kurşun kalem kullanmak akıllıca olurdu. Bir hata yaptığımızda dönüp hatalı kısmı silerdik. Ama hayatta tükenmez kalem kullanılıyor. Yapılanı silemiyoruz.
Noktaları birleştirirken de böyle bir hata yaptığımızda silemiyoruz. Neredeyse her eylemimiz iki nokta arasını birleştiriyor. Noktalar birleştikçe hayatımızın resmi çıkıyor ortaya.
Çocuk kitaplarındakinin aksine bazen bu noktalar yer değiştirebiliyor. Bizim bu değişikliklere uyum sağlamamız gerekiyor. Hem de hemen. Yoksa yeni resmi çizemiyoruz. Öncekini anlamlı bir hale getiren biz, noktalar yer değiştirdiğinde buna uyum sağlayamazsak yeni resmin anlamını kaybediyoruz.
Neye uyum sağlayamazsak;
· Okul değiştirdiğimizde, yeni okulumuza
· Terfi ettiğimizde yeni pozisyonumuza
· Asker dönüşünde yeni/eski hayatımıza
· Bir gidenin arkasından kalan hayatımıza
Yani yeni oyundaki neredeyse her şeye. Yeni olan her şeye uyum sağlamazsak önceki oyunun çizeri olan biz, yeni oyunu doğru olarak çizemiyoruz.
Noktalar hayattaki seçimlerimiz, çizgilerse eylemlerimiz.
Her nokta bir karar gerektiriyor.
Her çizgi biraz azim gerektiriyor.
Noktalar birleşince hayatımız ortaya çıkıyor.
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "İşim ve Ben, Ne Yapardım Bilmem" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Psk.İlkten ÇETİN'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Psk.İlkten ÇETİN'in izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
4 Beğeni 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
