Karanlığın adamlarının (Karanlıkta insanların) gölgesi yoktur... Kamil BAYSAL


Sür be Kaptan!
Sür de gidelim artık.
Karanlık,
Bir kabus gibi üstümüze perdelenirken.
Ve ben, KENDİMİ BEDENİME HAPSETMİŞKEN.
Bu kokuşmuş ilişkilerden
Bu sefalet üreten şehirden
Yenilgilerin en kötüsüne boyun eğmişken
Sür, sür de gidelim...

Sorma! nedendir bu acelecilik,
Bu telaş neden
Tut ki kaçıyorum beee
Tut ki can tatlı
Tut ki korkuyorum ölmekten.

Bu bir kaçışın hikayesidir
Bu bir yenilginin sesidir
Ama her şeye rağmen, bir onur meselesidir.
Buna dayanır mı can
Böyle yaşayabilir mi insan,
Bu.... Nasıl şey be Kaptan!?
ATEŞİM BENİ YAKAR,
Ne yapsam karşıya yarar
Tüm çabam bana zarar
Aklım beynim bana isyankar
Duygularım serilir önüme
Ayaklarıma köstekler takar
CAN YILGIN, CANAN SAHTEKAR...

Sanki Glatyatörüm arenalarda
Boğalar boynuz atar
Dost bakar, düşman bakar, canan bakar
Seyirciler; işbirlikçi, hain sahtekar
Kimi zil takar oynar, kimi kınalar yakar
Yaşasın boğalar, yaşasın boğalar, yaşasın boğalar!

Bu yolun ucundaki kente and olsun!
Dönünce tekerleklere,
Bastığında durduran frene,
GERİDE KALANLAR ı izlediğin..
DİKİZ AYNALARI na and olsun ki; yoruldum.
Dövüldüm, sövüldüm, kovuldum.
İtin köpeğin maskarası oldum
Yani, DİBE VURULDUM Kaptan, dibe vuruldum...

Böyle hasret kalınırmıymış beee....
Bir dost yüzüne,
Bir dost sesine,
Bir dost gülücüğüne,
Bir dost sözüne!

Ben hiç böyle çaresiz kalmadım...
Hiç bu kadar sevgiye ihtiyaç duymadım!
YAŞADIĞIMIN, HİÇ BU KADAR FARKINDA OLMADIM!
Ve çelişkilerle...
Hiç bu kadar bocalamadım...

Her şeyimi yitirdim,
Her şeyimi yitirdim Kaptan!
Yıkıldım, Ayakta değilim!
SAVAŞ ÇOKTAAAAN BİTTİ
BEN HALA SAVAŞA KARAR VERMEDİM....
Ama bir güzel yenildim, yenildim, yenildim...

Yok artık savaş gemilerim.
Filikalarım, yelkenlilerim.
Uğrunda savaş edeceğim kutsal nedenlerim.
Dünyayı dolduran güzelliklerim, yok artık.
Kaçıncı kez, BEYAZ BAYRAKLARI DOSTLARA uzattık.
Kaçıncı kez Ebu Leheblere güller fırlattık.
Bu kaçıncıdır, KENDİ KALELERİMİZİ DOSTLARLA BİRLİKTE yaktık!
Ve kaçıncı kez, GÖLGESİZ ADAMLAR a nişanlar, madalyalar taktık...

Hain pusularda vuruldu barış güvercinlerim.
Yetmedi Kaptan!
Bütün bedenimi SEVGİYLE ZEHİRLEDİM...
Bileklerimi kendim zincirledim.
Baksana... Karanfil kokuyor ellerim.

Of kaptan offfff
Tükürürdüm suratlarına!
Beyazın karayla,
KARANIN TÜKÜRÜKLE KİRLENDİĞİNİ!
Önceden akıl edebilseydim!

Kaçıncı kez kendimizi karanlığa mum yaptık,
Bu kaçıncıdır, milyonlarla yola çıktık ve yapa yalnız kaldık!
Bu kaçıncıdır,
GÖLGESİZ ADAMLAR ca bıçaklandık,
Harcandık be Kaptan, harcandık...

Bilmesinler nereye gittiğimi,
Söyleme!
Belki ilk kentte, belki ilk dağda,
Belki ilk kavşakta ineceğim.
Bu şehir... elimi ayağımı bağlar benim.
Uzağa gidemem...
Çünkü bu şehirde sevdiklerim vardır.
Sırf bu nedenle de; bu kent kutsaldır!

Bedenin savunulması hak,
Geri çekilmek hak.
Tohuma vücut verense topraktır.
Yenilgilerden ders almak, güç toplamak,
BARIŞ ÇIKARMAK hak...
Barış: bütün kötülüklere meydan okumaktır!
Barış: savaşı yeniden kurmaktır!

Sinyal lambalarına,
Bütün dünyaya ulaşan yollara and olsun ki;
Bu kente geri döneceğim!
Şeyh Bedrettinlerle geleceğim!
Yanımızda Torlak Kemaller de olacak.
Sevgilerle Döneceğim,
Kır çiçekleriyle;kucak kucak...
Işık getireceğim!
Gölgesizlere gölge vereceğim.
Yeni bir dünya kurulacak,
Döneceğim Kaptan döneceğim.
Çevremde;
Dostluk, barış, sevgi ve özgürlük olacak...

Kamil BAYSAL
("Dostlardan Kurtuluş Yok" adlı şiir kitabımdan)

DOSTLARDAN KURTULUŞ YOK

Sizi çağırdım dün akşam
Tüm dostlarımla meyhanedeydik
Bedenen yoktunuz
Ama birlikte içtik...

Birer ikişer geldiniz
Oturduğum yerden izledim gözlerinizi
Hoş geldiniz, nasılsınız? demedim hiç birinize
Hoş da gitmeyecektiniz
Çünkü o anda hepiniz
Mahkememdeydiniz

Davacı: bendim
Savcı: bendim
Yargıç: bendim
Oturttum karşımdaki tabureye
Ve birer birer hepinize
"Suçlu ayağa kalk!" dedim
Suçlarınızı okudum yüzünüze
Savunmalarınızı istedim...

İhanetti suçunuz
Çıkar için dost harcamak,
Yalaklık, döneklik, kaypaklık yapmak,
Ak yazıyı bozmak, onursuzlaşmak vs. vs.
Halinizi görseniz gülerdiniz
Velhasıl, beni ikna edemediniz
Cezanızı kestim, kalemimi kırdım...
İçilmek sureti ile yok edilecektiniz

Sonra ayırdım bir kaçınızı, doldurdum diğerlerinizi bir şişeye
Çıktım meyhaneden...
Sokak sokak içtim
Şişede tükendiniz
"Canı cehenneme" dedim "topunun"
"Oh beee kurtuldum!" dedim
Fakat siz, kahretsin ki siz
Damarlarıma kadar girdiniz
Ulan iyi gün dostları, ulan yaramazlar!
Gene beni sarhoş ettiniz...

İliklerime kadar girdi kiminiz
Kiminiz kalbime saplanmış bıçak,
Kiminiz beynimi kemirmektesiniz
Sigaramın dumanı, hırpalanmış çıkıyor ciğerlerimden
Göz yaşlarımda kiminizin cesetleri var..
Çöp kutularına kustum kiminizi
Kiminiz başımda ağrı oldunuz...
Yok, değişen bir şey yok
Birlikte saldırıyorsunuz....

Ulan iyi gün dostları, ulana yaramazlar
"Utanmak" diye bir şey var
Çıkıp gitmiyorsunuz hayatımdan
Hücrelerimde dolaşıyor, hala içimde yaşıyorsunuz...
Ve böylece anladım ki; ayrılık türkülerine karnımız tok
Ve yine anladım ki; dostlardan kurtuluş yok...


DUYURU

Fiilen edindiğimiz tecrübeler sonunda
Kamuoyuna duyurulur:
Her şeye rağmen yeryüzü,
Yaşanmaya değer bulunmuştur...
Önemine binaen arz olunur...


Kamil BAYSAL
30.07.2008
"Dostlardan Kurtuluş Yok" adlı kitabımdan aktarılmıştır...