Gökler maviyken, dallar yeşilken yaşam uzun
Yürek severken, kalp atarken hayat güzel.
Gel sende ver elini çık o karanlık köşelerden
Gel sende tut elimi, yansıt içinde ki o ışığı dünyaya,
İnsanların, senin ışığına ihtiyacı var, gömme onu karanlıklara.
Göster gülüşünle yaşama parlamayı,
Öğret insanlara gülümsemeyi,
Senden bir tane daha sen yok, kimse senin gibi gülemez, kimse senin gibi ağlayamaz, kimse senin gibi saramaz sevdiklerini, kimse senin gibi sevemez...
Çık o karanlıklardan tut elimizi, tut sevdiklerinin elini,
Yem olma ucu bucağı olmayan girdaba,
Kalk! Ayaklarının üzerinde dur, içinde ki senle gel yanımıza,
Bizi sensizliğe mahrum etme,
Bu dünyayı seni sevenlerin göz yaşlarına boğma,
Her şeyin bir çaresi var, Yalnız değilsin kocaman bu evrende,
Kimsesizlik kavramı yoktur bu dünyada,
Belki sokakta kalan bir kedinin umudusun, belki aç kalmış bir köpeğin kurtarıcısı.
Kim bilir belki bir insan hayatının dönüm noktası,
Var bu hayatın her anın sana ihtiyacı.

''Evrenin nefes alan her canlıya ihtiyacı var, Çünkü her canlının yaşama muhakkak katacağı şeyler vardır, ya dün ya bugün yada yarın''
Psikolog Melek Demir