Bugün kadınlar günü olması hasebiyle öncelikle bütün herkesin kadınlar gününü kutlamak istiyorum. 365 günde 1 günün bizlere bahşedilmesi güzel bir durum.

Modern dünyanın kısır hediyelerinden biridir. Önce kadını ten kafesine hapsedip ve varlığını sadece vücuduna yükleyip sonra modern ve özgür oldun başlığı ile kandırılan kadınlar. Evet tüm bunların yanında bir gün verilmesi de güzel. Düşündüm de bugün keşke gerçek bir gün olsaydı. Gerçekten kadının değerli olduğu, sanayileşen dünyada meta olmadığı, Süpermen rolü yüklenerek her işin üstesinden gelmeye çalışmadığı bir gün. Şu günlerde kadın her şey. Kadın anne, kadın çalışan, kadın eğitimci v.s.. Rollerin birbirine girdiği bugün yine sorumluluğun büyük kısmı kadında. Depresyon oranlarının kadınlarda neden daha yüksek olduğunu anlamak çok da zor olmasa gerek. Aile mefhumu dediğimizde çokbilmiş erkek düşünürlerimiz bununda sorumluluğunu kadına yüklüyor. Yani amiyane tabirle ihale yine kadına patlıyor.

Zaman bize ne yaptı? Yani bugün kadın haklarından dem vuranlar aslında ne demek istiyorlar?
Şöyle bir zamanda yolculuk yapalım kadın nasıl algılanıyordu şimdi nasıl algılanıyor? Hz. Adem ve Hz. Havva’dan beri kadını bir suçlu şeytan olarak algılayanlar oldu. Hıristiyan alemi burada kadını baştan çıkaran erkeği masum olarak algıladı. Yıllarca kilise adına kadına değişik baskılar yapıldı. Avrupa kadın hakları hareketinin başlamasına sebep olan olayların başındadır bu durum. Katolikler kadından vaiz olma hakkını aldı. Bu örnekler artırılabilir. Bu durum İslamiyetin duruma bakışı ile değişti. Bunlardan biri veda hutbesinde geçen “kadınların erkekler, erkeklerin kadınlar üstünde hakları vardır” cümlesidir. Yine Hz. Aişe‘nin ilk kadın ilahiyat profesörü ve vaizi olması bize aslında nasıl ayrıcalıklar verildiğini açıklıyor.

Bu günlerde durum şöyle tezahür ediyor. Kadın modernleşme başlığı altında ticari bir unsur haline getiriliyor. Kutsal olanın beden olduğu vurgulanıyor ki bu kadına yapılmış büyük bir haksızlıktır. Bu durumun getirisi olan narsizm ve hedonizm kadını ve insanı çıkmaza sokuyor. Ve sonunda gücü tükenmiş her şeye yetişmeye çalışan fakat hiçbir alanda tam olamayan kadınlar ortaya çıkıyor.

Postmodernizm tüm bu algıların aksine kadını meta olarak algılamıyor. Kadın hem zeki, hem güçlü olabilir diyor. Modernistlerin aksine doğaya ve dünyaya hakim olmanın imkansız olduğunu savunuyorlar. Kadına varlığını önemseniyor. Kadının tek başarısı kadın olmak değildir.

Tabi tüm bunlar içinde günah keçisi belliyken buna farkındalık kazanması gereken kadınlara da belki bir iğne dokundurmak gerekir zira çuvaldızı yeterince kullandık. Güzelliği ve mükemmeli maddede aramaya başlayan kadın materyalist düzenin malzemesi olmayı bir anlamda kabul ediyor.34 bedene inmeye çalışan kızlarımız hangi düşünceyle bunu yapıyorlar. Doğru ve mükemmeli ararken aslında kendilerinden hiçbir şey almadan gidiyorlar. Yine fıtrat bu durumu da kabul etmiyor. Yeni bir nevroz oluşturuyor. Blumia nevroza yemek yiyip kendini kusturan kadınlar. Burada yüklenen kadın imajına dur demek icap eder. Yani bugün bize çok iş düşüyor sevgili bayanlar.

Bugün lütfen yaşadıklarımızın ne kadarı aslında bize yüklenenler olduğunu düşünün ve bugün kadın olmanın gururunu yaşamanızı öneriyorum.Aslında hiç azımsanmayacak kadar vasıflarınız olduğunu düşünün ve bunun için kimseden bir ödül beklemeden kendinizi lütfen ödüllendirin.