Kompleks kelimesi günlük hayatta çok kullandığımız bir kelime haline geldi. Değişik anlamları olmakla birlikte bireyin ruhsal sürecinde kendisi ile kavga etme halidir. Kişinin kendinde var olan özelliklerini aşağıda görüp veyahut hiç görmeyip bunu dert edinmesi halidir. Bazen tam tersi olup özelliklerini diğerlerinden üstün görmesi şeklinde de olabiliyor. Bu psikolojiyle bazı yanlarını abartması ve abartılı hissetmesi durumudur.
Günlük hayatta çok yaşanan bir durumdur. Esasında birçok insanın boyutları farklı olmakla birlikte kompleksi vardır. Bu kompleksler bizi bir şekilde yönetiyorlar. Hatta hayatımızda büyük söz hakları olabiliyor. Bazen evliliğimizde, bazen arkadaş ilişkimizde bazen işimizde..
Kompleksler bilinçsiz olarak bireyin ruh sağlığını etkileyen düşüncelerdir. Çok sık rastladığımız ise bir diğerinin üstünlüğü altında hissettiren aşağılık kompleksidir. Buna sebep olan ise büyük oranda çocukluk yaşantılaşmasıdır. Anne ile babanın olumsuz eleştirel tutumu veya önemsenen bir büyüğün, otoritenin negatif tavrı buna sebebiyet verebilir. Bu sorunun kökeninde özgüven sorunu da vardır. Fakat özgüven aşikâr bir haldeyken kompleksler biraz daha gizil bir durumdadır, kendini belli etmezler. Özgüven sorunu olan bireyler kaçmayı yeğlerken kompleksi olan bireyler üstüne gider fakat bu hissiyat bir davranış olarak kendini gösterebilir.
Farklı olmak veya yeni olmak kompleks tutumunu destekleyen durumlardır. Sözgelimi; Lazların yoğun oturduğu bir mahallede Çerkez veya Kürt olmak az olan gruba bir kompleks oluşturabilir. Bu sürece bakıldığında bu kompleksin derecesini belirleyenin tarihsel yaşanmışlıklar olduğunu görebiliyoruz.
Günlük hayatta yanlış anlamalara sebep olan kompleksler normal akışında devam eden bir sohbeti bana şunu mu demek istedi, bunu mu demek istedi şekline dönüşebiliyor.
Depresyonu beraberinde getiren bu durum yaşlılarda fazla olduğu gözlemlenmiştir.
Tüm yaşamımızda öyle ya da böyle birtakım konularda bulunduğumuz konumdaki insanlardan daha altta ya da daha üstte olabiliriz. Bu durum hayatımızı yönetmeye başladığında acil durum ışıkları yanmalı ve bizi yöneten duyguya dur demeliyiz. Sanal olan bu duygu varlığını olaylarda can bulduruyor. Olmayan şeyleri var gibi abartarak sunuyor bizlere. Aksi takdirde öncesinde sadece zan olan durumu gerçeğe çeviren de biz oluyoruz.
İyi düşünüp olumsuz ve hayatımızı geriye çekecek düşünceleri görmezden gelmeliyiz. İçimizdeki sadece bir fısıltı halindeki sesleri bir canavara dönüştürebiliriz. Bunu da kimse istemez. Olumsuzluklara üç maymunu oynamak güzeli olsa gerek. Bazen duyma, görme, konuşma….