Çocuk sahibi olmayı heyecanla bekleyen çiftler çocukları biraz palazlanmaya başlayınca onların ilerde olabildiğince kendisine ve çevresine faydalı bir birey olarak yetiştirmek isterler/isteriz.

Bunun için zaman harcar, emek veririz.

Genellikle çocuklarımıza; yaşamadığımız şeyleri yaşatmak, yemediğimizi yedirmek, giymediğimizi giydirmek, izin alamadığımız konularda izin vermek isteriz.

Bir de bakarız ki çocuklar almış başını gidiyor ve biz onlara sahip olamıyoruz.

Bazı kurallarımız vardır ve aslında bunlar çocuklarımız içinde önemli, bilmeleri ve yapmaları gereken şeylerdir, onların da hayatlarını kolaylaştıracak, gelecekte onlara fayda sağlayacaktır. İşte bu noktada takılır kalırız.

Rica ederiz, mantıklı ve makul açıklamalar yaparız, ceza veririz, bağırır tehdit ederiz, rüşvet veririz ama bir türlü istediğimiz şeyi yaptıramayız.

Onları özgüvenli, sorumluluk sahibi, bilinçli, kendi ayakları üzerinde durabilen bir birey haline getirmektir bütün çabamız.

Ama çocuklar kendilerine tanınan özgürlüklerde sınır tanımaz bir hal alınca, bencil davranışlar göstermeye başlayınca, dünyanın kendi çevrelerinde döndüğünü düşünüp böyle davranmaya başlayınca “ biz ne yaptık” der, “artık çok geç kaldık” diye dövünürüz.

Çocukları iyi yetiştirmek; onlara sınırsız özgürlükler tanımak, her istediklerini yerine getirmek, onların çok özel olduklarını her an hissettirmek, sevgiye boğmak, daha ağzından çıkmadan istediklerini emir sayıp yerine getirmek, o yorulmasın diye ondan önce düşünüp onun yerine yapmakla mümkün olmaz.

Çocuklar; yaşadıkları dünyanın kuralları olduğunu anlamak isterler ve buna ihtiyaçları vardır.

Onlardan ne beklendiğini, diğer insanlarla birlikteyken bulundukları yeri, ilişki ve iletişimlerinde ne kadar ileri gidebileceklerini ve çok ileri gittiklerinde neler olacağını bilmek isterler.

Büyüdükçe artan beceri ve kapasitelerin ölçmek ihtiyacındadırlar.

SINIRLAR bu öğrenme ve keşfetme sürecinde çok önemli bir role sahiptir.
Çocuklar sürekli olarak denemeler ve keşifler yaparak dünyaları ve onun nasıl işlediği konusunda bilgi toplarlar. Çok da iyi birer gözlemcidirler, gözledikleri davranışları taklit eder, neden-sonuç ilişkilerini kaydeder ve topladıkları bilgilere dayanarak kurallar hakkında belli inançlar oluştururlar.



Çocukların araştırmaları onlara söylenilenlerle değil yaşadıkları ile şekillenir.