Diyabet (Diabetes mellitus), en basit haliyle, vücutta insülin olmaması ya da yeterli olmaması ya da var olan insülinin kullanılamaması olarak tanımlanabilir.


Diyabet genetik olarak taşınan, tıbbi beslenme tedavisi, ilaç ya da insülin tedavisi ve düzenli aktivite ve bakım gerektiren bir hastalıktır. Kişinin bilinç düzeyine, kan şekerin regülasyonuna ve öz bakımına bağlı olarak komplikasyonsuz ya da bir çok komplikasyonla ilerleyebilir.

Bunları belirleyen temel faktör tedavinin aralıksız devam etmesi, eğitimlerinin belirli aralıklarla tekrarlanması ve kişinin besin seçimini kendi başına yapabilmesi gelir.


Diyabet ekibi temel olarak endokrinolog, diyetisyen, diyabet hemşiresi ve psikologdan oluşur. Bu ekibin temel amacı, kişinin sağlık seviyesini ve bilgi düzeyini arttırmak ve özkontrolünü sağlamaktır.

Doktorun belirleyeceği tedavi yöntemi, kişiye özel hazırlanmış tıbbi beslenme tedavisiyle ve düzenli görüşmelerle kişinin kendi beslenme düzenini oluşturabilecek seviyeye gelene kadar devam etmelidir.


Yakın bir zamana kadar uygulanan “teksir diyeti ” olarak tabir edilen hazır listeler, belki başlangıçta yeterli gelse de ilerleyen dönemde kişinin sosyal statüsüne, günlük aktivitelerine ve yaşam tazına göre özelleştirilmeli ve kişiye değişik yemeklerden faydalanabilme olanağı sunulmalıdır.



Halk arasında “ bir kibrit kutusu kadar beyaz peynir, kepekli ekmek” tabiri yerini ekmek değişimi ve peynir değişimine bırakmalıdır. Kişiye yardım amaçlı arkadaşları, sosyal çevresi yada akrabaları tarafından önerilen çeşitli bitkisel tedaviler doktora danışılmadan uygulanmamalıdır. Benzer şekilde halk arasında diyabet diyeti olarak bilinen “ patates, pirinç ve beyaz şekerden uzak dur yeter” ifadesi bilimsel açıdan herhangi bir gerçeğe dayanmamaktadır. Diyabette temel beslenme prensibi karbonhidrat türlerini bilmektir.

Tüketilen yada tüketilecek karbonhidrat türüne göre aynı öğünde yanına eklenecek proteinden zengin besinlerle, günümüzde kült yasaklar olarak adlandırılan yiyecekler (üzüm, muz, kavun, karpuz gibi meyveler; havuç, mantar gibi sebzeler; pirinç, patates gibi tahıllar) her diyabetli birey tarafından tüketilebilir.

Diyabette özkontrolün arttırılması, tedaviye aksatılmadan devam edilmesi, beslenme bilincinin arttırılması ve düzenli kontrollerin yapılması ile diyabetli bireylerin, diyabetli olmayan bireylerden daha sağlıklı, daha uzun ve daha dolu bir hayat yaşaması kaçınılmazdır.