Üniversite 2 ya da 3’deydim, sene 1996 ya da 97 yalan olmasın tam emin değilim. Kantineyim bir gün, Edebiyat Fakültesi’ndeki, İstanbul Üniversitesi, bilen bilir çay kuyruğu meşhurdur bizim kantinin. Ben de kuyrukta sıramı bekliyorum. Hey Tuğba Naber diye bir ses duydum, sesin geldiği yöne baktım, kantinin diğer bölümüne geçen arada, bayağı mesafe var aramızda baktım Ali, Felsefe 4lerden. “İyi sen?” diye ben de ona doğru cevap verdim; ama bu cevabı tek başıma vermedim. Hemen arkamda duran çocukla birlikte aynı anda aynı şekilde “iyi sen?” dedik. Tabi bu ben, arkamı döndüm ve

-“Çok komik” dedim. Çocuk da bana hitaben

-“Ne çok komik? “dedi. Ben de ona

-“Dalga mı geçiyorsun sen benimle, arkadaşım bana hatırımı soruyor, sen de beni taklit ediyorsun, tuhaf değil mi bu yaptığın” dedim.

-“Ali’den mi bahsediyorsun?” diye sordu.

-Evet dedim.

-“İyi de o bana seslendi” deyince, ben sinirlenmişim

-“Duymadın mı Tuğba naber diye sordu” deyince

-“E duydum o yüzden zaten cevap verdim” demez mi iyice sinirlendim

Bu ben:

-Kardeşim sen Tuğba mısın?

Bu o:

-Evet

Nedense Tuğba isminin bir erkeğe verilemeyeceği gibi sağlam bir inanç geliştirmişim ki, çocuk benle baş edemedi ve nüfus kağıdını çıkardı. Baktım harbi Tuğba ve nüfus kağıdı mavi ve onun resmi var. Çok utandım. O benim yerin dibine geçtiğim anlardandı:)))) Şu an hatırlayınca gülüyorum ama o an yer yarılsa da içine girsem modundaydım:)))))Bu arada Ali bana değil ona hatırını sormuş:))))))