ŞUAN GÖNLÜMDE GAM VAR! EY NEŞE ŞİMDİ GELME. MİSAFİR ÜSTÜNE MİSAFİR OLMAZ

Ruhsal sorunlar kanser gibi öldürüyor mu?

Hayır!

Felç yahut yüksek tansiyon gibi bazen sakat bırakır mı?

Hayır!

Öyleyse nereden biliyoruz bunların hastalık olduğunu?

Ama süründürür!

Bizi süründüren her şey hastalıksa vay halimize!

Neden eminiz böyle; bunların birer anormallik olduğu konusunda?

Birileri öyle demiş; bizler de, "Eyvallah" diye itimat etmişiz sadece!

"Ama kişilere sıkıntı yaratıyor" deniyor!

Üstüne de, "Yaşam kalitesini düşürüyor" ibaresi ekleniyor!

Bunlar olduğu için hastalıkmış yaşanılanlar! Bu ikisi çok hayati kriterlermiş!

Birincisi:

Bir kere kişilere sıkıntı yaratan; adı şu, bu yahut o olabilen sorunun bizatihi kendisi değildir. Bu sorununu algılama yani yaşama biçimidir! Sorunun bize sorun yaratabilme gücü olsaydı herkes benzer sorunları benzer şekilde yaşardı! Oysa kimi aynı süreçte ölmeyi düşünürken bir başkası benzer bir süreçte adeta zil takıp oynayabiliyor!

İkincisi:

Kişilere sıkıntı vermek ve yaşamlarını etkilemek hastalık kriteri sayılırsa (statüko bunu en önemli hastalık kriteri kabul eder) hayatta hastalık sayılmayı hak eden o kadar çok şey vardır ki!

Borç yükü altına girmek de insana sıkıntı verir mesela!

Hem de depresyon denilen süreçten bile daha fazla...

Kişinin yaşamını da oldukça etkiler. Hayat kalitesini anlamlı düzeyde düşürür!

Bu soruna niye "Borç Hastalığı" denilmez öyleyse?

Kişileri oldukça etkiliyor, yaşam kalitesini düşürüyor çünkü!

Depresyon kişilerin yaşam kalitesini etkiliyor diye hastalık oluyor da borç niye hastalık sayılmıyor?

Borç hastalık sayılsa kimse ödemez ya; ondan mı yoksa!

Borç da hastalık olsun! Adalet yerini bulsun hiç olmazsa!

Dedim ya:

Bu yaşantı da insanları çok etkiliyor.

Yaşam kalitesini anlamlı düzeyde bozuyor!

Uyutmuyor, yemeden - içmeden kesiyor.

Günlerce kara kara düşündürüyor insanı.

Hayattan bezdiriyor adeta!

Bazen alacağı miktar ile vereceği rakamı denkleştiremeyince insanın çıldırası geliyor. Hatta öyle anlar oluyor ki ölüm bile bazen göz kırpabiliyor insana!

Ölme düşüncesi bile var bakın borç işinde! Depresyondan eksik olan hiçbir şeyi yok!

Sürede de eksiği yok borç işinin!

15 gün yaşanan etkilenme depresyon oluyor; borç çilesi bazen 120 ay bile sürüyor ama yine de nafile!

Dile kolay! Tam 10 sene...

Yok, yine de hastalık itibarı görmüyor!

Yok; yine de hastalık sayılmıyor!

Borçlu ya, maazallah borcunu ödemez hastayım diye; ondan korkuluyor muhtemelen!

Bakın belirtilerin türü de sayısı da depresyonla aynı.

Hatta ondan daha fazla belirtisi bile olabiliyor bazen!

Fazlası var eksiği yok!

Borcun ağırlığına ve sizin ödeme gücünüze bağlı bu!

"Borç Hastalığı" denilsin adına!

Alengirli bir ad da konulabilir tabi! Daha inandırıcı olur!

Borcun ve daha başka pek çok sıkıntı yaşatan, hayat kalitesini bozan şeyin depresyondan neyi eksik!

EY NEŞE ŞİMDİ GELME

Allah, "Zorluklar karşısında sabredin" diyor.

Dikkat edin:

Zorluklarla didişin - savaşın demiyor; sabredin diyor... Sabretmeyi aptalcasına bir katlanma süreci zannedenlere hatırlatayım: Sabır içimizde işleyen doğal iyileştirici sisteme işini görebilmesi ve sonuç alabilmesi için gerekli olan makul süreyi tanımak demektir. Çünkü yaşamda zamandan bağımsız hiç bir şey yoktur. Tersi ise hastayım, doktorum nerede, bana ilaç lazım, hala iyileşemedim, hemen iyileşmem lazım diye düşüne düşüne bu yapının doğal çalışma mekanizmasını sekteye uğratmak, bu sistemin işleyen iki ayağını durup dururken bir pabucun içine sokmaktır.

Ruhsal sıkıntılar hastalık değildir; sadece birer zorluktur!

Zorluklar karşısında önerilen bu ilahi kural haliyle ruhsal sıkıntılar için de geçerlidir!

Mevlana da benzer bir yaklaşım getirmiş; asırların birikimiyle şekillenen önerisini şu cümle ile damıtarak bize sunmuş:

"Gönülde şimdi gam var.

Ey neşe!

Şimdi gelme,

Misafir Üstüne Misafir Olmaz!"

O da gama insani bir duygu gözüyle bakıyor. Ona misafir diyor.

Onu neşeden farklı görmüyor. Çünkü farkı yok hakikaten. İkisi de duygu türü sonuçta!

Birisi acı biber, diğeri dolmalık biber! İkisi de farklı iki lezzet türü! Sadece tatlılar değil; acılar da lezzet verir çünkü!

Hatta bizler gibi, "Neşe de neşe, illa ki neşe, hem de hemen neşe" demiyor Mevlana!

"Sen gelme, şuan gam misafirim, ona ayıp olur, hele o gitsin, seni sonra ağırlarım" diyor.

Gamı tıpkı neşe gibi keyifle ağırlıyor ruh evinde!

Böyle algılanmış bir gam gam olur mu hiç!

Böyle kabul görmüş bir gam bırakın depresyon olmayı; gam bile olmaz!

Aynı konuda dertlerden beslenen statüko ne diyor peki!

Gönülde şimdi gam yok; o eskidendi, depresyon var... Bunun adı depresyon. Yani hastalık!

Serotonin düşmüş! Bunu yerine koymalıyız!

Bunu mutlaka ama mutlaka gidermeliyiz!

Suç ne algında ne bakış açında ne yaklaşım şeklinde. Suç sadece ve sadece beyninde!

Suç gamda yani yeni adıyla depresyonda!

Bu yüzden onu derhal yok etmeliyiz!

Bu arada sen yok edemezsin; bunu mutlaka biz uzmanlar halletmeliyiz!

Bu iş ciddi uzmanlık işi!

Tabi bunun bir bedeli var! Nedir o? Para mı?

Sadece o değil! Ayrıca en az 6 ay ilaç içeceksin!

İyi tamam da benim bu gamım zaten 6 ay sürmez ki!

Sürer. Bu hastalığın nüksetme riski çok yüksektir. İlaç içmezsen nükseder!

Korktum, içeyim o halde!

İç tabi! Hastalık bu! Tıp yalan söyler mi! Tıp hata yapar mı!

Yapmaz dimi!

Mevlana gam diyor ama!

Mevlana ne anlar, o uzman mı ki! Kaç yıl okumuş!

Bize güven. Bu hastalık! Adı da depresyon! Yani hastalık.

Hastalıkta ilaç esastır. İçmelisin. Hem de en az 6 ay!

Sonrasına sonra bakarız!

Yaşadığım gam değil mi?

Hem yaşadığım bu gam 6 ay sürer mi ki?

Sürer sürer. İç sen... Hem bu hastalığın nüksetme riski yüksektir. İç ki nüksetmesini önlesin ilaç!

Sürekli neşeli olunmaz ya, insan ruhu zaman zaman gamlanır hani! Bunun adı hastalığın nüksetmesi olmuş!

Oldu mu böylece bin yıllık gam depresyon!

Gam denilse kim ilaç içer.

"Ahh benim gamlı gönlüm" der; sonra da geçer gider üzerinden herkes!

Tıpkı asırlar boyu atalarının ve dedelerinin yaptığı gibi!

Hastalık denilince girer ilaç devreye!

O yüzden sürer hastalık ısrarı!

Dedim ya işte:

Hastalık denile ki ilaç verile!

Psikolog
İzzet Güllü