Bir ay kadar önceydi sanırım; 5. Sınıf öğrencisi kızım okuldan eve üzgün geldi. Çok sevdiği bir branş öğretmeninin eşinin işi nedeniyle bir başka şehre taşınabileceğini söyledi. O kadar üzgündü ki dokunsam ağlayacağını hissediyordum. Ebeveyn olarak ben de bu değişimin bizim bir kaybımız olduğu duygusunu kızımla paylaşıyordum.
Bu ayrılık ve hüzün beni, öğretmeni öğrencisine böyle sevgiyle bağlayan özellikleri düşünmeye yöneltti. Neydi bir öğretmeni öğrencileri için diğerlerinden farklı kılan? Küçük bir belde okulu olduğumuz için, ebeveynlerimiz okul ve öğretmenin değerini tam olarak anlayamadıkları için, merkeze uzak olduğumuz için seneler içinde birçok öğretmen geldi gitti okulumuzdan. Her biri mesleğinin çeşitli aşamalarında ellerinden gelenin en iyisini yaptı.
Hasretle ve takdirle andığımız, anacağımız öğretmenlerimizin bazı ortak özellikleri var:
- Her düzeydeki öğrencinin içindeki en iyiyi ortaya çıkarmak için çabalar, ne kadar geri olursa olsun olduğu yerden ileriye gitmesine destek olmayı bırakmaz. O pes etmediği için öğrenci de pes etmez, ‘umursamaz’ öğrenciler kendilerine ve yaptıkları işe değer vermeyi biraz olsun öğrenirler.
- Konuları işlerken kendi hayatından samimi örnekler vererek öğrencileriyle insan insana samimi bir ilişki kurar.
- Etkisini ders konularıyla sınırlamaz, çocukların hayatlarında işlerine yarayacak konularda da öğüt verme hatasına düşmeden, hikâyelerle onlara yol gösterir.
- Öğrencisinin mutlu, yorgun, her türlü halinin farkında olur; gerekirse velisi ile görüşür, değer verdiğini hissettirir.
- Öğrencinin ebeveyni ile yaşadığı sorunu kesinlikle sınıfa taşımaz, öğrenciye yansıtmaz.
- Hiçbir zaman ‘bana ne’ demez, öğrencisi için risk alır.
Bir müdürümüz kalıcı bir öğretmen atamasını gerçekleştiremediği için, boş geçen derslerin kaybını ve çocukların psikolojisini düşünerek ağlamıştı. Bir diğeri 8. Sınıfları sınavlara hazırlanırken motive etmek için her 3 öğrenciyi 1 öğretmenle eşleştirmişti. Böylece çözdükleri testleri gösterebiliyor ve anında sorularını sorabiliyorlardı.
Bu sene 1. Dönem biterken okulumuz öğrencileri buruktu. Sadece 1 değil 2 öğretmenleri dönem ortasında ayrılmak zorunda kalıyordu. Çocuklar öğretmenlerine olan sevgi ve bağlılıklarını ve yas duygularını ifade etmek için el ele tutuşup okul çıkışını kapatmışlar. Ve birlikte şunları söylemişler: ‘Gözünüz arkada kalmasın öğretmenim!’ Sonra ‘Öğretmenim’ şarkısı ile uğurlamışlar öğretmenlerini:
Öğretmenim canım benim canım benim
Seni ben pek çok severim
Sen bir ana, sen bir baba
Her şey oldun artık bana
Okut, öğret ve nihayet
Yurda yarar bir insan et

Hoşçakalın Öğretmenim! Sizi şanslı yeni öğrencilerinize uğurlarken sevgiyle yoğrulmuş idealizminizi ne olursa olsun hep korumanızı diliyorum.