Okula başlamak çocukların hayatında bir dönemin bitişi ve diğer bir dönemin başlangıcıdır. Eskiden evden ve aileden ilk ayrılış olarak da değerlendirilen bu dönem şimdilerde pek de öyle değil. Annelerin çalışıyor olmasına bağlı olarak çocuklar evden ayrılış dönemini 2,5- 3 yaşlarında kreşe başladıklarında yaşıyorlar.

Bizim çocukluğumuzdaki okula ilk başlayışlar daha travmatikti. Anneden hiç ayrılmamış 6 yaş çocuğunu bir anda hiç tanımadığı bir yerde, hiç tanımadığı insanların arasında bırakmak, hiç giymediği bir kıyafeti giydirmek ve bir de, bir dolu kurala uymasını beklemek travma değil de nedir. Ama günümüzde çocuklar bu süreci kreşe gittikleri için daha kademeli bir şekilde yaşıyorlar. İlkokul birinci sınıfa başlayacakları zaman zaten ev dışı bir yerde, tanımadığı insanlarla olabilmeyi başarmış durumdalar. Kurallara da büyük oranda alışmış oluyorlar.

Eskiden olduğu gibi günlerce ağlayan, korkudan alt ıslatan çocuk görmek artık nerdeyse imkânsız. Bilinçli aileler çocuklarını bu sürece hazırlamış oluyorlar. Fakat gene de bu yazımda okula yeni başlayan çocuklarla ilgili nelere dikkat edilmesi gerektiğinin üzerinden geçmek istiyorum.

Öncelikle okula başlamadan birkaç ay önce çocuğun psikolojik olarak okula hazırlanması için çocuğu okula başlayacağıyla ilgili bilgilendirmek önemlidir ve hatta gideceği okulla ilgili fikrinin alınması, verilen bu kararda kendi katkısının da olduğunu bilmesi okula gitmek konusunda motivasyonunu arttıracaktır.

Okula gitmenin ona neler kazandıracağı anlatılmalıdır. Okula gitmeyi bir zorunluluk ya da ceza olarak algılamalarına neden olacak konuşmalar yapılmamalıdır. “Çok yaramazlık yapıyorsun, seni seneye okula vereceğim göreceksin gününü…”

Çocukların sorumluluk alması için, yanlış ifadeler kullanmamalıyız. “ Okul başlayınca herşey farklı olacak, bu kadar oyun ve televizyon olmayacak. Akşamları seninle ders çalışacağız.” Bu tarz konuşmalar çocukları endişelendirmekte ve okulun yaşamlarına kötü şeyler getireceğini düşündürtmektedir.

Çocukla sürekli okula başlamasıyla ilgili konuşulmamalıdır. Bu hem çocuğun sıkılmasına hem de endişelenmesine neden olur.

Ayrıca anne baba olarak kendinize sormanız gereken şey şu: “Kendi endişe ve heyecanımı çocuğuma aktarıyor olabilir miyim? Bir çok anne baba “Bu yıl okula başlayacağız.”, “ Ödevimiz var.” , “Erken yatmalıyız yarın okula gitmemiz gerekiyor.” gibi söylemlerde bulunmaktadır. Bu tarz anne babalar çocuklarının sorumluluk almasının önüne geçmekte ve belki de yaşayacakları bu heyecanı çocuklarının ellerinden almaktadırlar.

Yukarıda anlattığım bu davranışsal yanlışları yapmamaya özen gösterirseniz çocuğunuz bir iki hafta içerisinde okula doğal bir şekilde uyum sağlayacaktır.

Şunu unutmayalım ki çocuğun alışık olmadığı bir şeyi yoğun ve zorunlu olarak yapmasını istemek onu sıkacak ve derslerden uzaklaştıracaktır. Okul başlar başlamaz yoğun bir tempoyla ödev yaptırmak onu sıkacaktır. 6 yaş çocuklar için hala oyun çağıdır. Ve oyun çocuk için en önemli şeydir. Yapılması gereken en uygun davranış; okul sonrasında çocuğun önce yapmak istediğini yapmasını sağlamak, sonrasında uygun bir saatte eğlenceli bir çalışma ortamı sağlamaktır.