Kedinizin burnunu, masanın üstünde
unuttuğunuz pastanın kremasına
bulanmış görürseniz, biliminsanlarına
göre nedeni tatlı sevmesi değil. (Bunu
zaten biliyorsunuz; çünkü o pastayı sırf
siz yemeyin diye yedi; en iyi niyetli
bakış açısıyla, size ortak olmak için!)
Kedilerin sevdiği birşey varsa, o da et
diyor araştırmacılar. Ancak bu yalnızca
avcı damarından değil, bildiğimiz
kadarıyla başka hiç bir memelide
olmayan bir özelliğinden; tatlının tadını
alamayışından kaynaklanıyor.
Memelilerin çoğunun dili, protein
yapıdaki tat almaçlarına
(reseptörlerine) sahip. Tatlıya duyarlı
almaçlarsa aslında iki farklı genin
(Tas1r2 ve Tas1r3) ürettiği iki farklı
proteinin biraraya gelmesiyle oluşuyor.
Kedilerin etçilliği, birçok başka
memeliye göre çok daha güçlü. Belki
bu tercihin bir sonucu, belki de nedeni
olarak, kedilerde Tas1r2 proteinini
oluşturacak DNA parçasından 247 baz
çifti eksik. Buna bağlı olarak proteini
doğru biçimde kodlayamayan bu gen,
“yalancı gen” statüsünde. ABD’deki
Monell Kimyasal Duyular Merkezi’nden
çalışmayı yürüten Joe Brand ve Xia Li,
kedilerinin dondurmaya, pastaya, sütlü
tatlılara bayıldığını söyleyenlerin
akınına u¤ramış olmalılar ki, şöyle bir
açık kapı b›rakmayı da ihmal
etmemişler: “Bunun nedeni, bazı
kedilerdeki Tas1r3 almacının, yüksek
konsantrasyonlardaki şekere karşı bir
ölçüde duyarlı olması olabilir” açıklaması
nı yapıyorlar. “Ama tam olarak
bilmiyoruz.” Kediler, şimdiki bilgiler
ışığında, “tatlı geni”ne sahip olmayan
tek memeli konumundalar. Araştırmacı-
lar, bunun, karbonhidrat metabolizmaları
nı düzenleyerek fazla şeker alımını
önlüyor olabileceğini düşünüyor. Buna
karşın, kedi mamalarında mısır ya da
diğer tahılların gereğinden fazla
kullanıldığı oluyor. “Belki de bu yüzden
artan sıklıkla şeker hastalığına yakalanı
yorlar” diyor Brand. “Kedi
metabolizması buna pek uygun değil.”