Duygular; her insanda bulunması gereken ve aslında yokluğunun sağlıksız olduğu durumsal hallerdir. Öfke duygusu sağlıklı bir bireyde doğal olarak bulunur, fakat duyulan öfkenin şiddeti artar ve bu duygu sebebiyle yakıcı, yıkıcı davranışlarda bulunulur ise, yaşam kalitesi bozulabilir. Bunun yanında kişideki öfke, hem kendisine hem yakınındakilere hem de ilişkilerine zarar verebilir.

Duyulan öfkenin kaynağı dış ve iç sebepler olabilir. Örneğin; bir olay sonrasında öfke duyulabileceği gibi, olağan bir sürece verilen aşırı öfke tepkisinin kaynağı kişinin geçmişte yaşadığı travmatik durumlar ve o anların tekrar tetiklenmesi de olabilir.

Hayatımızda kaçamadığımız bazı sorunlar öfkeyi tetikleyen etmenler olabilirler. Öfke bazı durumlarda tek başına bir duygu değil, acı, hayal kırıklıkları gibi diğer duyguları da içeren fakat yüzeyde tek hissedilen bir his olabilir. Bu sebeplerle, kişinin yaşadığı öfke nöbetleri yanlış hedefe yönelebilir.

Öfkenin kaynağı, sebepleri ve öfkeyi tetikleyen durumlar bireysel psikoterapi sürecinde ayrı ve derinlikli bir biçimde değerlendirilir ve çözümüyle alakalı öfke kontrol yöntemleri üzerinde çalışılır. Sorun ile nasıl başa çıkılacağı araştırılır. Bu gibi durumlarda en az zararı getirecek bir çözüm yolu ve strateji belirlenmesi önemlidir. Çünkü bazı sorunlar çözümsüz olabilmektedir, çözümü olmayan durumlarda öfke krizleri yaşamak yerine yaşadığımız zararı ve olumsuz etkilerini azaltmak da sağlıklı bir yoldur. Ama her zaman bu çalışmanın temelinde öfkeyi anlamak yatar.

Öfkeyi şiddetli yaşamak ve hem bireysel hem de toplumsal zararlar vermek yerine; rahatlama ve farkındalık oluşturma, kişisel farklılıklara saygı duymayı geliştirme, soğukkanlı ve sakin iletişim kurma, başka seçenekler oluşturma ve çevreyi değiştirme gibi alternatif yollar bulmak daha sağlıklı sonuçlar doğurabilir.