Çocukların korkulu rüyası olan ‘kardeş’ ebeveynler için minicik bir yeni yaşamın heyecanını ve endişelerini bir arada temsil eder. Çocukların korkuları daha az sevilmek ile başlar sahip oldukları şeyleri paylaşmamak ile devam eder. Her çocuk kardeş durumuna farklı tepki verirken kiminin duyguları belirgin kiminin ise oldukça belirsizdir. Ancak her çocuk kardeş faktöründen etkilenir. Çünkü kardeş yeni bir yaşamın olağan düzene getireceği birçok değişim demektir.
Ebeveynler çocuklarının bu değişime alışma süreçlerinde oldukça dikkatli olmak ile birlikte her zaman çocuklarına karşı açıklayıcı ve dürüst olmalıdır. Olacak olan değişiklikler, var olan çocuğun yaş dönemine uygun olarak anlatılmalıdır. Hamileliğin riskli süreçleri atlatıldıktan sonra, bebeğin yaşamlarına ne zaman katılacağı ve neleri değiştireceği ile ilgili bilgilendirme dönemi başlayabilir.
Öncelikle yaşanan konut içerisinde ki değişikliklerden başlanarak annenin bedenindeki değişimler anlatılabilir. Bebek ile ilgili her konuşma içerisinde var olan çocuğa karşı olan sevginin hiç değişmeyeceğini bazen direkt olarak sözlü ifade edilmeli bazen ise hissettirilmelidir. Ebeveynler çocuklarının güvende olma ve sevilme duygusunu kaybetmemelidir.
Doğum zamanında çocuğun, annesinin en sancılı ve zor olabilecek anlarını görmemesi ancak ailenin yanından da ayrılmaması; yani kendi düşüncesinde ‘dışlanma, istenmeme, gönderilme’ durumlarının oluşmamasına dikkat etmek gerekir. Bu durumun en sağlıklı şekilde organize edilmesi kardeşlik bağının kurulacağı ilk ana olumlu duygu durumu sağlayacaktır. Bu sebepten dolayı planlı olan bir doğum sürecinde çocuğun doğumdan bir iki saat öncesinde ve sonrasında hastanede bulunmaması, annenin kendini toparladığı zaman hastanede bulunması önemli bir noktadır. Hastanede olmayacağı süreç içerisinde aklının orda kalma durumuna karşın annenin başucuna çocuğun resmi konabilir ve ‘sen hep burada olacaksın, benim yanımdasın’ gibi sözler ile çocuğun kaygı durumu azaltılabilir.
Eğer çocuğun okul dönemi yeni başlayacaksa mutlaka doğum sürecinden en az bir/iki ay öncesinde çocuk okula başlatılmalıdır. Okul dönemi kendi içerisinde birçok değişikliği barındırırken bebeğin getireceği değişiklikler ile birlikte çocukta ki kaygı seviyesi artabilir hatta çoğu zaman ‘evden gönderiliyorum, istenmiyorum’ düşüncesi oluşturabilir. Çocuğun okul saatleri içerisinde aklı hep evde bebekle ile bıraktığı annesinde kalacaktır. Bu sebepten dolayı çocuğunuza o evde yokken ne yapacağınıza dair bilgi vermek onu rahatlatabilir. Bu bilgiler ise çocuğun evde olma isteğini arttırmayacak şekilde olup, bebek ile ilgili fiziksel ihtiyaçlarının karşılanacağı durumlar sade bir şekilde anlatılabilir.
Çocuklar biricik olma duygusu ile yaşamlarına devam ederken, kendisi gibi biricik olacağını düşündüren kardeşine karşı olan duygularının olumlu yönde şekillenmesi, ebeveynlerin yaklaşımları ile olacaktır.