Anne/bakım veren ile çocuk arasında anne karnından itibaren çok güçlü bir bağ vardır. Bebeklikte beslenme, temizlik, korunma gibi tüm ihtiyaçlarını anne/bakım veren giderir. Bebek için anne var ise sorun yok demektir, anne/bakım veren de çocuğun ihtiyaçları noktasında azami olarak dikkat eder. Bu çağlarda annenin/bakım verenin olmadığı ortamlarda bebeğin kaygılanması normaldir. Çocuk 3 yaş civarlarında iken annesi olmadan bir şeyler yapabilmesini,bağımsız hareket edebilmesini bekleriz. Annesi /bakım vereni aynı ortamda değilse de o ortamda var olmayı becerebilmelidir.
Anne/bakım veren ve çocuk arasında bağ çok önemli ve gerekli iken belli bir yaş düzeyinden sonra çocuğun annesi olmadan bağımsız adımlar atamayışı bir sorun olduğunu düşündürebilir. Özellikle mecburi ayrılıkların gerçekleştiği anaokulu ve ilkokul çağlarında bu sıkıntılar iyice ayyuka çıkar. Okul kapılarında ağlayarak anne ve babasının bacağına yapışmış çocuklar, kaygılı anne baba yüzleri bize bu tabloyu özetler.
Çocuğa dair tüm sorunlarda söylenebileceği gibi çocuğun ayrılık kaygısı da ebeveyn tutumuyla doğrudan ilişkilidir. Çocuğun ayrılık kaygısı dediğimiz şey bir noktada annenin/bakım verenin ayrılık kaygısıdır. Çocuğa hala küçük bebek muamelesi yapmak, bağımsızlığını kazanmasına engel olmak, fazla koruyucu kollayıcı davranmak, yeme, uyku davranışlarında alanını kısıtlamak, sürekli kötü şeyler olacağı endişesiyle tetikle olmak çocuğu anneye/ bakım verene bağımlı kılar. Çocuk annesiz/bakım verensiz bir şey yapamaz hale gelir, kaygılı bir çocuk annenin tavrı sebebiyle daha da kaygılı hale gelir. Anne/bakım veren kişi gözünün önünden ayrılsın istemez, ona bir şey olacağı endişesini taşır, bir daha annesini göremeyeceği korkusunu duyar.
Ayrılma kaygısında ebeveyn tutumunun yanı sıra farklı sebep kaynaklı koşullar da etkili olabilir. Boşanma, kayıp, taşınma, okul değişikliği, kardeş doğumu, çocuğun sosyal becerilerinin gelişmemiş olması, aile içindeki geçimsizlik gibi nedenler de etkileyebilir.
Ayrılma kaygısını önlemek adına neler yapılabilir;
Anneye/bakım verene bağımlı çocukların yuva, kreş vs gibi yerlerle alıştırma yapması önemlidir.
Anneden bağımsızlaşabileceği fırsatlar yaratın, çocuğu buna yavaş yavaş alıştırın.
Kendi başına yapacağı işlerde çocuğa sorumluluk verin, kendi alanı içerisinde özgürce insiyatif almasını destekleyin.
Okula gitmek istemiyor, ağlıyor, ağrılarından şikayet ediyorsa da evde kalmasına izin vermeyin, okula gönderin. Aksi gibi bu davranışının istediği şeyi ona kazandıracağını fark edecek, devam ettirecektir. Siz ona kıyamıyor, iyilik yapıyor gibiyken aslında bu onun açısından olumsuz bir duruma dönüşebilir.
Okula gidemeyişi, huzursuzluğu, ağlamaları yüzünden eleştirmeyin, cezalandırmayın. Doğru davrandığında övün, ödüllendirin.
Okuldaki aktivitelere hazırlayın, heyecanlandıracak şekilde anlatın. Okul için hazırlanmasına yardım edin.Okuldan döndüğünde onu karşılayacağınızı, neler yapabileceğinizi konuşun.
Evde olmadığı sürede neler yapacağınızı anlatabilirsiniz, böylelikle bilmediği şeyler için daha az kaygılanacaktır.