Kasım ayının ilk günlerinden herkeslere selam olsun... Merhabalar bu gün ki konumuz eğlenceli bir konu : ''OYUN''
Çocukların bilişsel, duygusal, fiziksel ve sosyal gelişimleri için en önemli konulardan birinin oyun olduğunu söyleyebiliriz. Bazı yetilerin kazanılması oyun ve onun bir aracı olan oyuncaklarla başlar. Oyun, çocuğa kendini anlatma olanağı sağlarken ebeveyne de çocuğun oynadığı oyunların içeriğine bakarak onların yeteneklerini anlama olanağı sağlar. Ayrıca dil, akıl, sosyal, duygusal ve motor becerilerini geliştirmede önemli bir role sahiptir.
Montaigne’nin ''oyun, çocukların en gerçek uğraşıdır ve yetişkinlerin işe gitmesi gibi onlar oyuna gider'' cümlesinden oyunun çocuk dünyasındaki önemini anlamış oluyoruz. Oyun bir araç olarak düşünülse de çocukların iç dünyası ve gerçek dünyası arasında bir köprüdür. Bu köprünün önemini anlamak yeterli değildir, çocuğa içerisinde bulunduğu gelişim düzeyinin ayarında oyuncak almak gerekir. Bu onun kendini rahat ifade etmesini sağlar şöyle ki bizler 3 yaş çocuğuna 5 yaş oyuncağı sunuyorsak çocuk gelişmeyen yetisiyle onunla oynamayı beceremez bunun sonucunda anne babalarda kendini yetersiz hissedebilir, çocuklarının yapamaması sonucu çocuklarının gelişimsel problemleri olduğunu düşünebilirler. Bu hataya bir çok anne baba düşmektedir çocuğun gelişim evresini bilmek ve bu evrelerde neler yapabileceği hakkında bilgimiz olduğunda daha sağlıklı çocuklar yetiştirebiliriz. Mevlana çocukların iç güdüsel olarak oyuna yöneldiğini şöyle anlatmaktadır; ''Oyun çocuğu büyümeye ive olgunlaşmaya doğru eken bir iç güçtür. Onu belli bir düzeyden daha akıllı bir düzeye doğru çeker götürür. Birçok şey oyun heyecanı ile öğrenilir, bedenin gelişmesi de oyun sayesinde normal seyrini izler.'' Çocuk oyun sırasında beklemeyi, sabretmeyi, sıraya girmeyi, kazanma sevincini, azmi, koordinasyon sağlamayı ve kas yönetimini de öğrenir. yani oyun bedensel gelişimine fayda sağlamakla beraber ruhsal doyumuna da katkı sağlar.
Anlamamız ve önem vermemiz gereken şey; oyun çocuğun dünyasıdır ve buna engel olmak en büyük kötülüktür anne babalar çocuklarına engel olmak yerine onlara oyun alanları oluşturmalıdırlar. Diğer önem arz eden şey ise uygun yaşa uygun oyuncak sunumudur. Bir şey daha eklemekte fayda görüyorum; çocuğa odası dolusu oyuncak sunmak yerine iki üç oyuncakla sınırlandırarak oynadığı oyuncağı çözmesini ve onun tadını çıkarmasını sağlar aksi halde bir çok oyuncak çocuğun algı ve dikkatini dağıtarak çocuğun çabuk sıkılmasına neden olmaktadır..Ayrıca oyun iki kişi ya da daha fazla kişi arasında bağlantı kurularak oynanmalıdır, tek başına oynanan oyunlar çocuğa haz kazandırmaz. Tüm aile oyun oynarsa aralarındaki iletişim artar, artan iletişimle anlaşmazlıklar ve uyumsuzluklar azalır. Bu kadar fayda sağlayan bir şeyden uzak durmak sanırım akıl karı değil bu yüzden herkes içindeki çocuğu dışarı çıkarmalı ve hayatı pamuk şeker tadında yaşamalı...
Oyun tadında bir gün diliyorum.. Hayırlı Cumalar....