Tabi ki herkes gibi siz de çocuğunuzu her zaman korumak istiyorsunuz. Ona hiçbir şey olmasın istiyorsunuz. Bu düşünceniz ebeveyn olarak oldukça normal. Ama ''Ya çocuğuma bir şey olursa?'' kaysının dozunu iyi ayarlayabildiğinizden emin misiniz?
Maalesef ki bazen çocuklarınızı korumak isterken onları psikolojik olarak olumsuz etkiliyor olabilirsiniz. Çocuklarda görülen öz güven eksikliği, içe kapanıklık, ebeveyne bağımlı olmak, kendi başına bir şey başaramamaktan ve sorumluluktan korkma vb. bu duruma bağlı olarak ortaya çıkabilirler.
Çocuğunuz, 3 yaşından itibaren sizden ayrı bir birey olma ihtiyacı içine girer. Tam da bu zamanlarda siz sürekli çocuğunuza bir şey olacak korkusu ile onun yapması gereken her şeyi yaparsanız, onun tek başına bir şey başarmasına izin vermezseniz çocuğunuz da kendi kendine yetebilmeyi öğrenemeyecektir. Aynı zamanda çocuklarınızın rol model olarak sizi aldıklarını unutmamak gereklidir. Etrafında sürekli ''dikkatli ol, onu yapmazsın,...'' gibi uyarılarla dolaşırsanız, çocuğunuz da sizden gördüğünü etrafına uyarlamaya başlayacaktır ve bunun sonunda kaygılı, çekingen hatta korkak olabilecektir.
Bu durumu aklınızda bulundururken unutmamak gereken bir diğer faktör de dozu yeterli olduktan sonra kaygının yararlı olduğudur. Sizden dikkat etmeniz istenilen hiç değil, dozunda kaygı duymanızdır. Bu sebeple ebeveyn olarak kendi kendinize bir ses verin ve çoçuğunuza karşı ne kadar kaygılı olduğunuzu ölçmeye çalışın. Kendinizi ölçmeye çalışırken şunlara dikkat edebilirsiniz;
• Dikkatli ol.
• Sen yapma, ben yaparım.
• Düşersin, koşma.
• Canın yanabilir, yapma.
• Başına bir şey gelebilir.
• Sokağa çıkarsan sana araba çarpar.
Yukarıdaki maddelerde verilen ve bunlara benzer şekilde olan örneklerden bazılarını sıklıkla tekrarlıyorsanız siz de aşırı kaygılı ebeveyn olma yolunda ilerliyor olabilirsiniz.