Kendine karşı sabırlı ve hoşgörülü ol.
Her mevsim çiçek açmaz...

Bazen kendimize haksızlık eder ve gereğinden fazla yükleniriz. Koşullar uygun olmadığı halde kendimizden gerçeküstü bir performans bekleriz. Halbuki, bazen gerçekten bizi aşan durumlar olur ve bu durumlarda elimizden ancak bu kadarı geliyordur. Bazen de kendimize baskı yaptığımız durumla ilgili biraz daha zamana ihtiyacımız vardır. Şu an, adım atmak için hazır değilizdir. Bu nedenle kendinize bir durumla ilgili yüklenmeden önce diğer koşulları da gözden geçirin derim. Nasıl ki sevdiğiniz birinin başına kötü bir şey geldiğinde ya da kendini kötü hissettiğinde ona destek olmaya çalışıyor, nazik ve şefkatli davranıyorsunuz, hatta bazen ağlaması için ona bir omuz oluyorsunuz; kendinize de çok sevdiğiniz bir arkadaşınıza, yakınınıza davrandığınız gibi nazik, hoşgörülü ve şefkatli davranabilirsiniz.

Kendimizi kötü hissettiğinizde bize en iyi gelebilecek şeyler bizi yatıştıracak bir söz, bir omuz, bir teselli, ve biri tarafından şefkatle nazik bir şekilde yatıştırılmaktır. Bunu gerektiğinde kendimize de yapabilmeliyiz. ‘Biliyorum, canın çok yandı, biliyorum çok acıyor ama geçecek,’ diyebilmeliyiz. Bu şekilde daha kolay sakinleşir, daha kolay toparlanırız. Acımasızca kendimize yönelik yaptığımız eleştiriler bizi daha kötü hissettirmekten başka bir işe yaramaz. Kendinizi gereksiz yere eleştirip hırpalamayın. Şefkatle kalın…