‘Sevgi artık servis edilmediğinde o masadan kalkmayı öğrenmek gerek…’

Ama genelde hiç kolay değildir o masadan kalkmak, alıştığını kendi iradenle bırakmak… Düşüncesi bile kaygı uyandırır. Hem zaten onunla olmak acı verse de bildiğin, tanıdığın bir acı aslında. En fazla ne kadar acı verir biliyorsun, acı verdiğinde neler yapabildiğin konusunda da deneyimlisin üstelik. O yüzden eskisi kadar canını acıtmıyor bile olabilir. Hatta, alışmış bile olabilirsin.

Ama, o masadan kalkıp gidersen ne yapacağın konusunda bir fikrin yok. Onsuz nasıl olur, bilmiyorsun. Sanki onsuz bir zaman dilimi yaşamında hiç olmamış gibi… Düşüncesi bile çok korkutucu geliyor, bu yüzden bu düşünce aklına gelince hemen zihninden kovuyorsun.

Belki de onsuzluktan değil, onsuz nasıl yapacağını bilmediğin için korkuyorsundur. Ve bu düşüncelerden kaçtıkça ya da bazı şeyleri erteledikçe korkun artıyordur…

Kendiliğinden bitse ya da masadan kalkıp giden o olsa belki daha kolay bile olabilir. O zaman mecbur kalırdın yeniden başlamaya her şeye, karar sana ait olmadığı için pişmanlık da duymazdın. Karar onun kararı olduğu için sorumluluğu da onda olurdu böylece…

Belki de bastırdığın, düşünmek istemediğin kadar kötü değildir onsuz hayatına devam etmek ve yeni bir yola girmek… İlk başta ürkütücü gibi görünse de dikkatle inceleyince uzaktan göründüğü gibi de olmayabilir. Zorlukları olsa da aslında aşamayacağın kadar büyük de değildir. Tabii, hepsi için deneyip görmen gerekir…