Ergenlik Dönemi Kaygıları ve Anne Baba Tutumu
Ergenlik dönemi, fiziksel ve duygusal süreçlerin yol açtığı cinsel ve psikososyal olgunlaşma ile başlayan ve bireyin bağımsızlığını, kimlik duygusunu ve sosyal üretkenliğini kazandığı zaman sona eren bir dönemdir. Bu dönem biyolojik, psikolojik ve sosyal gelişimsel değişikliklerle karakterizedir. Ergenlikte biyolojik gelişim iskelet sisteminde hızlı büyüme ve cinsel gelişim ile psikolojik gelişim, bilişsel gelişim ve kimlik gelişimi özellikleriyle belirlenir ve sosyal olarak da ergenlik genç erişkin rolüne hazırlığın olduğu bir dönemdir.
Bireylerin ebeveynleriyle olan ilişkilerinin psikolojik iyilik halleri ile ilişkisi günümüzde dikkat çeken bir konudur. Ebeveynin destekleyici tutumu, bilişsel gelişim, yetişkin koşullarına uyum, ahlaki davranışlar, iç kontrol odağı, kendine saygı, araçsal yeterlik ve çocuk ya da ergenin akademik başarısıyla ilişkilidir. Ebeveyn-ergen ilişki niteliği ise, ebeveyn davranışlarından daha geniş bir anlama sahiptir. Ebeveyn davranışları, ebeveynlik sorumlulukları yerine getirilirken çocukla etkileşimde somut ve hedefe yönelik davranışlardan bahsederken, ebeveyn ve çocuk arasındaki ilişki niteliği ebeveyn ile çocuğun arasındaki ilişki geçmişinden kaynaklanan tutumları ifade eder. Ebeveyn ergen ilişki niteliğinde ebeveyn ve ergen arasındaki ilişki üç boyutta değerlendirilmektedir. İlk boyut “açıklama”dır ve bu boyut ergenin ebeveynine açıklığının derecesini belirlemektedir. İkinci boyut “olumlu ebeveyn-ergen ilişki niteliği”dir. Bu boyut, ilişkideki yakınlığı ve doyumu değerlendirmektedir. Üçüncü boyut ise “olumsuz ebeveyn-ergen ilişki niteliği”dir ve ilişkideki çatışmayı ve düşmanlığı değerlendirmektedir.
Ebeveynle ilişkinin kötü olmasının yarattığı olumsuz duygulardan biri de; aynı zamanda davranışsal boyutu da bulunan öfkedir. Genel aile işlevlerinde yetersizlik ve ebeveynin ergene yeterli ilgiyi gösterememesi ile ergende görülen öfke davranışları arasında ilişki mevcuttur. Ayrıca öfke ifadesi gösteren ergenlerin ailelerinin de sürekli öfke, içe yönelik öfke, dışa yönelik öfke sergiledikleri bilinmektedir. Ergenlik döneminde özerklik-bağımsızlık elde etmek ergenin temel gelişim görevlerindendir. Ergenlik dönemindeki birey, ebeveynleriyle daha az zaman geçirmekte ve ebeveynlerinden uzaklaşmaktadır.
Ergenliğin bitişiyle ilgili tanımlamalar erişkin kimliği kazanılması, bağımsızlık kazanılması, çalışmaya başlanıp iş sorumluluğu alınması gibi bu dönemin bitiş zamanını değişken kılmaktadır ancak genellikle 19-21 yaşta sona erdiği düşünülmektedir.
Bireylerin ebeveynleriyle olan ilişkilerinin psikolojik iyilik halleri ile ilişkisi günümüzde dikkat çeken bir konudur. Ebeveynin destekleyici tutumu, bilişsel gelişim, yetişkin koşullarına uyum, ahlaki davranışlar, iç kontrol odağı, kendine saygı, araçsal yeterlik ve çocuk ya da ergenin akademik başarısıyla ilişkilidir. Ebeveyn-ergen ilişki niteliği ise, ebeveyn davranışlarından daha geniş bir anlama sahiptir. Ebeveyn davranışları, ebeveynlik sorumlulukları yerine getirilirken çocukla etkileşimde somut ve hedefe yönelik davranışlardan bahsederken, ebeveyn ve çocuk arasındaki ilişki niteliği ebeveyn ile çocuğun arasındaki ilişki geçmişinden kaynaklanan tutumları ifade eder. Ebeveyn ergen ilişki niteliğinde ebeveyn ve ergen arasındaki ilişki üç boyutta değerlendirilmektedir. İlk boyut “açıklama”dır ve bu boyut ergenin ebeveynine açıklığının derecesini belirlemektedir. İkinci boyut “olumlu ebeveyn-ergen ilişki niteliği”dir. Bu boyut, ilişkideki yakınlığı ve doyumu değerlendirmektedir. Üçüncü boyut ise “olumsuz ebeveyn-ergen ilişki niteliği”dir ve ilişkideki çatışmayı ve düşmanlığı değerlendirmektedir.
Ebeveynle ilişkinin kötü olmasının yarattığı olumsuz duygulardan biri de; aynı zamanda davranışsal boyutu da bulunan öfkedir. Genel aile işlevlerinde yetersizlik ve ebeveynin ergene yeterli ilgiyi gösterememesi ile ergende görülen öfke davranışları arasında ilişki mevcuttur. Ayrıca öfke ifadesi gösteren ergenlerin ailelerinin de sürekli öfke, içe yönelik öfke, dışa yönelik öfke sergiledikleri bilinmektedir. Ergenlik döneminde özerklik-bağımsızlık elde etmek ergenin temel gelişim görevlerindendir. Ergenlik dönemindeki birey, ebeveynleriyle daha az zaman geçirmekte ve ebeveynlerinden uzaklaşmaktadır.
Ergenliğin bitişiyle ilgili tanımlamalar erişkin kimliği kazanılması, bağımsızlık kazanılması, çalışmaya başlanıp iş sorumluluğu alınması gibi bu dönemin bitiş zamanını değişken kılmaktadır ancak genellikle 19-21 yaşta sona erdiği düşünülmektedir.
Beğenin 
Yazan Uzman
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
