Çocukluk Çağı Travmaları ve Aile İlişkileri
Çocukluk çağında travmalar kaza, doğal afet, kötüye kullanım ve ihmal şeklinde olabilmektedir. Öyle ki hayatın günlük akışı içinde, beklenmedik bir anda, insanın dayanma gücünü zorlayan ya da aşan bir durum olarak ortaya çıkabilmektedir. Her birey çocukluk döneminde az ya da çok rahatsız edici etkenlerle ya da kimi arzularının doyurulmaması gibi gerçeklerle karşılaşırlar ve bu yaşantılar normal şartlar altında travmaya dönüşmez. Ancak yaşanan stres verici bir durum karşısında stresin şiddetine göre bu yaşanan olaylar birer travmaya dönüşebilmektedir. Bunun sonucunda bütün bir yaşamı etkileyecek psikolojik sonuçlar ortaya çıkabilir.
Çocukluk çağı travmaları arasında sıkça görülen çocukluk çağı kötüye kullanım, çocukların başta anne babaları, bakımla yükümlü kimseler ve diğer yetişkinler tarafından fiziksel, duygusal, zihinsel ya da cinsel gelişimlerini engelleyen ya da kısıtlayan eylem ve eylemsizliklerin tümüdür.
Olaya genel olarak baktığımızda, çocuklara yönelik uygulanan travmaları etnik grup, sınıf, sosyoekonomik ve kültür farklılıkları açısından değerlendirilebilir. Ailenin bu tip durumları çocuğa yansıtması kendi geçmişinde travma yaşayanların aynı travmayı kendi çocuğuna yansıtmasıdır. Yani kuşaklar arası bir geçişten söz etmek mümkündür. Bu durumda geçmişte başından geçen travmatik bir olay karşısında veyahut travmatik bir duruma hep birlikte maruz kalındığında, çocukluğunda bu beklenmedik ve acı veren olayı algılayışı, nasıl yorumlayışı ve nasıl bir tepki ile karşılık vereceği özellikle anne-babaya bağlıdır.
Ebeveynlerin çocuğa vereceği güven duygusu, çocuğun duygu ve düşüncelerini anlamaya önem vermeleri bu açıdan çok önemlidir. Ayrıca çocukların yaşadıkları olaylardan yaş dönemlerine göre farklı düzeylerde etkilenebilmektedirler. Yaşlarına bağlı olarak farklı şekilde tepkiler verebilirler. Yani olayın gerçekleştiği yaş dönemindeki olgunluğu, çocukta yaratacağı etkiyi arttırabilir veya azaltabilir. Bu yüzden geçmişte yaşanılanların kişiyi travmatik bir olayın içine çekmesi, aile ilişkilerinde de sorunların çıkmasında büyük etkenlerden biri olarak kabul edilmektedir.
Varoluşsal travmalar
Çocukluk çağı psikolojik travmalar sonrasında yaşam boyu gelişecek psikiyatrik bozuklukları da beraberinde getirmektedir. Varoluşsal travma durumunda deneyim önemlidir. Çocukların kaza yaşaması veya kazalara şahit olması bile travma yaratmaktadır. Bu travma her çocuğu farklı derecede etkilese de sonrası birçok semptom kendini göstermektedir. Cinsel istismar gibi yıkıcı etkilere yol açan travmalar kişiyi duygusal ve fiziksel olarak normal gelişimlerinden sapmasına yol açabilmektedir.
Kayıp travmaları
Önceden hayatında çok önemli yer tutan ama artık kaybettiği kişiyle vedalaşan bireylerin yaşadığı duygusal çöküntüyle beraber girdikleri yas sürecini ele almaktadır. Çocuklar karşılaştıkları olaylara sadece kendi pencerelerinden bakarlar ve yorumları hep kendileri ile ilgili olur. Bu yüzden çocukları en çok etkileyen ebeveynin ölümüdür. Sevgi verenin kaybı, çocuğun alt üst olmasına neden olmaktadır. Maddeler arasında sorulan sorular çocukluk çağındaki bireylerin psikolojik sorunları değerlendirmektedir.
Bağlanma travmaları
Bebek ile anne arasında kurulan bağ, bağlanma olarak nitelendirilir. Çünkü temel bağlanma çocuğun annesi ile gerçekleştirdiği bağlanmadır. Bağlanma travması, anne çocuğunu reddettiği zaman oluşur. Ayrıca baba veya bakım verenlerin de terk etmesi sonucu travma kendini gösterebilir. Çocuk bazı şeyleri kavrayacak yaşa geldiği zaman reddedilmişlik duygusuyla berber patolojik sorunlar baş göstermeye başlayacaktır. Bu durum çoğunlukla kopuk ve ayrık görünümleriyle kendini gösterir. Çocuklarını ihmal eden, reddeden, döven veya nefret eden ebeveynler çocuklarında kalıcı tahribata yol açarlar.
Çocukluk çağı travmaları arasında sıkça görülen çocukluk çağı kötüye kullanım, çocukların başta anne babaları, bakımla yükümlü kimseler ve diğer yetişkinler tarafından fiziksel, duygusal, zihinsel ya da cinsel gelişimlerini engelleyen ya da kısıtlayan eylem ve eylemsizliklerin tümüdür.
Olaya genel olarak baktığımızda, çocuklara yönelik uygulanan travmaları etnik grup, sınıf, sosyoekonomik ve kültür farklılıkları açısından değerlendirilebilir. Ailenin bu tip durumları çocuğa yansıtması kendi geçmişinde travma yaşayanların aynı travmayı kendi çocuğuna yansıtmasıdır. Yani kuşaklar arası bir geçişten söz etmek mümkündür. Bu durumda geçmişte başından geçen travmatik bir olay karşısında veyahut travmatik bir duruma hep birlikte maruz kalındığında, çocukluğunda bu beklenmedik ve acı veren olayı algılayışı, nasıl yorumlayışı ve nasıl bir tepki ile karşılık vereceği özellikle anne-babaya bağlıdır.
Ebeveynlerin çocuğa vereceği güven duygusu, çocuğun duygu ve düşüncelerini anlamaya önem vermeleri bu açıdan çok önemlidir. Ayrıca çocukların yaşadıkları olaylardan yaş dönemlerine göre farklı düzeylerde etkilenebilmektedirler. Yaşlarına bağlı olarak farklı şekilde tepkiler verebilirler. Yani olayın gerçekleştiği yaş dönemindeki olgunluğu, çocukta yaratacağı etkiyi arttırabilir veya azaltabilir. Bu yüzden geçmişte yaşanılanların kişiyi travmatik bir olayın içine çekmesi, aile ilişkilerinde de sorunların çıkmasında büyük etkenlerden biri olarak kabul edilmektedir.
Varoluşsal travmalar
Çocukluk çağı psikolojik travmalar sonrasında yaşam boyu gelişecek psikiyatrik bozuklukları da beraberinde getirmektedir. Varoluşsal travma durumunda deneyim önemlidir. Çocukların kaza yaşaması veya kazalara şahit olması bile travma yaratmaktadır. Bu travma her çocuğu farklı derecede etkilese de sonrası birçok semptom kendini göstermektedir. Cinsel istismar gibi yıkıcı etkilere yol açan travmalar kişiyi duygusal ve fiziksel olarak normal gelişimlerinden sapmasına yol açabilmektedir.
Kayıp travmaları
Önceden hayatında çok önemli yer tutan ama artık kaybettiği kişiyle vedalaşan bireylerin yaşadığı duygusal çöküntüyle beraber girdikleri yas sürecini ele almaktadır. Çocuklar karşılaştıkları olaylara sadece kendi pencerelerinden bakarlar ve yorumları hep kendileri ile ilgili olur. Bu yüzden çocukları en çok etkileyen ebeveynin ölümüdür. Sevgi verenin kaybı, çocuğun alt üst olmasına neden olmaktadır. Maddeler arasında sorulan sorular çocukluk çağındaki bireylerin psikolojik sorunları değerlendirmektedir.
Bağlanma travmaları
Bebek ile anne arasında kurulan bağ, bağlanma olarak nitelendirilir. Çünkü temel bağlanma çocuğun annesi ile gerçekleştirdiği bağlanmadır. Bağlanma travması, anne çocuğunu reddettiği zaman oluşur. Ayrıca baba veya bakım verenlerin de terk etmesi sonucu travma kendini gösterebilir. Çocuk bazı şeyleri kavrayacak yaşa geldiği zaman reddedilmişlik duygusuyla berber patolojik sorunlar baş göstermeye başlayacaktır. Bu durum çoğunlukla kopuk ve ayrık görünümleriyle kendini gösterir. Çocuklarını ihmal eden, reddeden, döven veya nefret eden ebeveynler çocuklarında kalıcı tahribata yol açarlar.
Beğenin 
Yazan Uzman
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
