Son birkaç neslin doğayla bağı ivmeli bir şekilde azalıyor. Bu önemli mi? Evet, çünkü yetişkinler ve çocuklarla ilgili giderek yaygınlaşmakta olan araştırmalar, fiziksel ve psikolojik sağlığımızla, doğa ile ilişkimiz arasında direkt bir bağlantı sunuyor.

Çalışmaların birçoğu, çocukların doğaya erişimlerinin artmasının, dikkat eksikliği ve diğer bazı hastalıklar üzerinde terapötik etkisi olabileceğine işaret ediyor.

Sadece fiziksel aktivitenin (ör. basketbol, voleybol gibi organize sporlar) kendisinin yeterli olmadığına, çocuğun doğayla gerçek bir etkileşim yaşamasının -özellikle de obezite, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu durumlarında- sağaltım gücüne vurgu yapılıyor.

Doğanın, psikolojik anlamda iyileştirici gücünün yanısıra aynı zamanda duyusal, devinimsel ve zihinsel gelişim üzerinde de çok büyük bir etkisi vardır. Şehir hayatını yaşıyor olmanın doğal bir getirisi olan stresi daha iyi yönetebilmek adına, yine insan eliyle oluşturulmuş park gibi -sözde- doğal ortamlara gidiyoruz. Fakat, kaynaklarımızı tekrar düzenleyip, kendimize ve çocuklarımıza gerçek anlamda doğayla temas etme adına fırsatlar yaratmayı öncelik haline getirmenin bu noktada son derece önemli olduğunu belirtmek isterim.