Yaşamını bir çok gruba ait olarak sürdüren insanoğlunun üye olduğu en önemli gruplardan biri, insan türünün sürekliliğini sağlayan aile kurumudur. İki farklı türden bireyin birbirlerini eş olarak seçmesi soncu, bu özel kurum oluşmuş olur (Yılmaz ve Kalkan, 2010).Yani aile kurumu, evlilik ile başlar.
Evlilik kurumunun ortaya çıkmasında, kadın ve erkeğin ilişki kurma ihtiyacının toplum tarafından kabul edilmesi ve onay verilmesi gerekliliği de etkili bir durum olmuştur. Tarih boyunca insan topluluklarında yaygın bir davranış olan evlilik, ilk olarak fiziksel hayatı sürdürmenin gereği olsa da, sonrasında ''aşk'' ve ''güvenlik '' kavramları buna eklenmiştir (Bozgeyikli ve Toprak, 2013).
Evlilik yanan bir ateşe benzer, ateşin sürekli yanması için sürekli beslenmesi gerekir.Evlilik kurumu da aynı şekildedir devam edebilmesi ve ayakta kalabilmesi için sürekli beslenmesi ve yatırım yapılması gerekmektedir. Evlilik psikolojik, sosyolojik ve biyolojik bir kurumdur ve evliliğin doğasını anlayabilmek için bu psikolojik, sosyolojik ve biyolojik temelleri iyi bilmek gerekmektedir (Tarhan, 2006).
Mackey ve O’Brien, karar vermede ortaklık, cinsel ve psikolojik yakınlık, çatışmanın kontrolü, güven, saygı, empatik anlayış ve eşitlik konularında ilişkisel değerler ve iletişim kalitesi kavramlarını evlilik doyumunu arttıran etkileşimler olarak ifade etmektedirler (Çağ ve Yıldırım, 2013).
Rosen-Grandon, Myers ve Hattie ise evlilik doyumunun karakteristik özelliklerini şu şekilde ortaya koymuşlardır:
 Evlilik istikrarı
 Eşe bağlılık
 Cinsel yaşamda sadakat
 Güçlü manevi değerler
 Tanrıya inanma ve dine bağlılık
 Eşe saygı duymak
 İyi bir eş olmaya isteklilik
 Eşi desteklemeye ve memnun etmeye istekli olmak
 Eş için iyi bir arkadaş olmak
 Affetme ve affedilmeye gönüllü olmak (Akt; Çağ, 2011).
Evlilik doyumu, evliliklerin devamı, huzurlu bir aile ortamı, bireylerin psikolojik durumlarının iyi olma hali vb. bir çok alanda etkin rol oynamaktadır. Çiftlerin evlilikleriyle ilgili öznel değerlendirmelerini ifade eden evlilik doyumu,evliliklerin sağlıklı bir şekilde yürümesi için en önemli kaynak ve bir evliliğin devam edip etmeyeceği ile ilgili en önemli göstergedir (Güngör, 2007).
Bu bağlamda çiftlerin içinde bulundukları ilişkiden elde edemedikleri doyum onları psikolojik tatminsizliğe sürüklemekte hem kişisel hem ilişkisel mutsuzluğa yol açmaktadır. Bu nokta da çiftlerin evlilik ve çift terapisine başvurmaları gerekli olabilmektedir.Böyle bir sürecin içine giren bireyler doyum alamama sebeplerini keşfedebilmekte, keşfettikleri problemler için neler yapılabileceği konusunda iş birliği içine girmektedirler. Evlilik-çift terapisinde terapist, ilişkiye dışarıdan bakan bir göz olarak uzman desteği sağlamaktadır