İkili diyaloglarda karşılaştığımda beni teyakkuz hale geçiren bir ifade var. Karşımdaki kişinin, kendisinden, "Biz" diye bahsedişi. Eğer bir grubu, bir tebayı temsil etmiyorsa, insan kendisini anlatırken, neden "biz" diye bahseder?
"Bizi kimse anlamıyor. Biz ona ne yaptık?" vb cümleleri kuran kişinin kendisinden ben yerine, biz diye bahsetmesine, eğer eğitim olarak veya dil bilgisi olarak bir eksikliği yoksa, ilk bakışta ego gücü, aşırı özgüven olarak ve zayıf iletişim becerisi olarak geri bildirim yapabiliriz.

Daha derine indiğimizde ise, varoluşsal düzeyde, adeta abse yapmış bir yalnızlığı görürüz. Bazı insanlar, kendisinden biz diye bahsedecek kadar yalnızdır aslında. Ve bugün hiçbir danışan sadece "Yalnızlıktan" şikayet ederek gelmez seansa. Üstte mutlaka başka problemler, kaygılar ile gelirler.
Şarkıda geçtiği gibi, "Yalnızlığım, yaşamak zorunda olduğum beraberliğimsin" Yalnızlık asla mecbur kaldığınız izolasyon değil, bir seçim halidir. Bugün etrafımızda bizi hem sanal olarak hem gerçek düzlemde sürekli bir şeylere yöneltmeye çalışan bu kadar unsur varken, manipülasyon yağmuruna maruz kalırken, akıl ve beden sağlığı için özellikle kendinizle baş başa kalabilmeyi bir ihtiyaç olarak görmek ve hayata geçirmek gereklidir. Meditasyon yapmıyor olsanız dahi, günde on dakika, tüm düşünce akışınızı yavaşlatıp, sadece nefes alış verişinize odaklanarak, kendinizi size kimsenin erişemeyeceği bir yerde "şarj etmeyi" unutmayın. 16.05.2018