Bebeklik dönemi dış dünyayla uyumun oluşmaya başladığı, reflekslerle nesneleri tanıdığı, nesneleri nasıl kullanacağını öğrendiği,çeşitli uyaranları öğrenmeye ve keşfetmeye başladığı bir dönemdir. Dış dünya ile uyum arttıkça bu refleksler amaçlı davranışlara dönüşmeye başlar ve hareketler daha dengeli hale gelir. Ancak bebek hiç bilmediği bu dünyayı keşfederken reflekslerin yanı sıra yanında güven duyacağı, dünyayı ona öğretebilecek, dünyayı öğrenebileceği uyaranları sunabilecek bir bakım verene ihtiyaç duyar. Bakım verenin ilgisi, sevgisi, şefkati bebek için oldukça önemlidir. Bunları hisseden bebek çevresine güvenir, çevresinde öğrenebileceği yeni bilgilere açık olur, bakım veren haricinde görmüş olduğu yetişkinin yanında ağlama, korkma gibi tepkilerde kolay kolay bulunmaz ve mutlu, huzurlu olur.

Peki sevgi nedir?

Evrensel bir tanımı tam olarak bulunmamakla birlikte, çocuklardan almış olduğum sevgi tanımları birbirinden farklı. Kimi çocuk sevginin anne olduğunu, kimisi tanımlanamayan hissedilen bir şey olduğunu, kimisi karşındaki insana beslediğin, çıkarsız ve bundan mutluluk duyulan bir duygu olduğunu, kimisi sıcaklık ve yakınlık olduğunu söyledi.

Peki sevgi, bağlanma ve beyin gelişimi arasındaki bağlantı nedir?

İnsan beyni doğumdan önce başlattığı gelişimini 18-24 aya kadar hızlı bir biçimde sürdürmektedir. Bu dönemde beyin, gelişimini programlayabilmek adına hayat boyu bir daha rastlanmayacak kadar hızlı sinaps bağlantıları kurar. Bebeğin beynindeki bu sinaptik bağlanmalar yukarıda bahsetmiş olduğumuz çevre etkileşiminden etkilenir. Bakım verenle arasındaki bağlanma, çevresine güven, uyarıcı ile karşılaşması bu etkileşimlerin başında gelmektedir.


Yukarıda görmüş olduğunuz iki farklı beyin bir araştırmada görüntülenmiş. Birisi sevilen, ilgi gören bir bebeğe; diğeri ise sevgisiz ve ilgisiz büyütülen bir bebeğe ait beyin görüntüleri. İlgi görmeyen bebeğin beyin faaliyetlerinin, ilgi görene göre çok daha az olduğu açıkça görülüyor. Siyah bölümler beyin faaliyetleri olmadığı boşlukları gösteriyor ve bakıldığında sevgi yetersizliği olan çocukta beynin orta alanı simsiyah.
Bu fotoğraf, bebeklerin sadece sosyal-duygusal değil, zihinsel gelişiminde sevgi ve ilginin rolünün ne kadar büyük ve önemli olduğuna dikkat çekiyor aslında.
Limbik sistem adını verdiğimiz bu orta alanın gelişmemiş olması, bebeğin ilgisiz ve sevgisiz kalması
beynin orta alanında meydana gelen problemlerin; yeme bozukluklarına, duygudurum bozukluklarına (öfke kontrolü gibi), davranış problemlerine ve seksüel davranış bozukluklarına neden olduğu görülmüştür.


'Erken dönem çocuklukta dokunmak araçtır, mesajı ise sevgidir.'

Yukarıda bahsettiğim bilgiler ışığında bebekleri severken dikkat etmemiz gereken belli noktalar var aslında. Sadece dokunmak, seni seviyorum demek yeterli değil. Nasıl ki size baharı anlatan bir şiiri kızgın ya da çok durgun bir ses tonuyla okuduğunuzda coşku ve mutluluk vermeyecekse, bebeğinize/çocuğunuza yumuşak, sevgi dolu bir ses tonu kullanmadan seni seviyorum demeniz çok anlam ifade etmeyecektir. Yüz ifadeniz, tepkileriniz, kullandığınız sözcükler ve ilgi kalitesi sevgiyi ifade etmede bütünlüğü sağlayan parçalardır. Çünkü bebeklik dönemi sezgilerin en kuvvetli olduğu dönemlerden birisidir.

'Sevginin iki yönlü olduğunu, onların sevgisinin, mutluluğunun ve ilgisinin bize iyi geldiğini unutmayalım.'