Çocuğunun okula başladığı ilk günler aileler için heyecan verici olsa da bu başlangıç bazı çocuklarda endişe ve korkuya neden olabilmektedir. Okula gitmek istemeyen, okulda annesinden ayrılmamak için direten, ağlama nöbetleri ile okuldan gitmek isteyen çocukları ne yazık ki hepimiz görmüşüzdür. Okul ile ilgili korkular,ailesine ve özellikle annesine bağımlı yetişen çocuklarda daha fazla görülmektedir. Özerkliğini tam anlamıyla kazanamamış çocuklar okula başlama sürecinde oldukça isteksiz, kaygılı ve huzursuzdur. Bunun temelinde anneden ayrılmanın çocukta yarattıği gerilim söz konusudur.
Bebekler doğdukları andan itibaren bakım vereniyle bağ kurmaktadır. Hatta bu bağ gebelik sürecine kadar uzanmaktadır. Bebeğin anneyle ya da bakım vereniyle kurduğu bağlanma stili dünyaya, insanlara ve çevreye karşı tutumunu da belirlemektedir. Güvenli bağlanabilen yani annesine istediğinde ulaşabilen ancak gerektiğinde de annesinden ayrılabilen bireyler dünyayı güvenli bir yer olarak algılayabilir. Kimi anneler çocuklarının güvenli bağlanmasına bilinçdışı süreçlerin de etkisiyle izin veremeyebilmekte ve anneye bağımlı bir birey yetiştirebilmektedir. Çocuk üzerinde fazla denetim kurmakta ve çocuğun bağımsız girişimlerini engelleyici tutumlarda bulunabilmektedirler. Çocuğu için sürekli endişelenen, çocuğumun başına bir şey gelir mi düşüncesiyle sürekli önlem alan, çocuğun özerkleşme sürecinde her daim kontrolcü davranan anneler maalesef ki çocuklarına istemeden zarar verebilmektedir. Bu çocuklar okula başladıklarında okulu güvensiz bir yer olarak algılayabilmektedir. Anneden ayrılmak bu çocuklar için yapayalniz kalmak anlamına gelmektedir. Ayrılma anksiyetesi görülebilmekte, çocuk okula gitme konusunda yoğun endişe duyabilmektedir. Bu nedenle okul korkusu ve anneden ayrılma kaygısı yaşayan çocuklara ebeveynleri kaygılarını yansıtmamaya çalışmalı, çocuğu okula gülümseyerek uğurlamalı, okulun güvenli bir yer olduğunu, çocuğun neden orda bulunduğunu çocuğa net ve kararlı bir şekilde anlatmalıdır.