Ayrılık, insan hayatının her döneminde kaygı yaratan eylem olarak vardır. Önceki yazılarımızda bahsettiğimiz üzere, doğum gibi bireyin tercihleri dışında da gerçekleşir. Ancak her ne sebeple olursa olsun kaygı yaratan bir durumdur. Ayrılık kelimesinin kaygı yaratması, çoğu zaman önceki yaşantılarla ilişkilendirildiği içindir. Doğum, okul dönemi, evlilik, iş hayatı çoğu insan için ayrılıktır. Eğer geçmiş yaşantısı ile bağlantısı çözümlenmez ise her ayrılık bir kaygıdır.

Doğum ve sonrasında anneden ayrılmanın psikolojik çıkarımlarını yaparak ayrılık kaygısını ele almıştık. Bireyin ilk ve son ayrılık kaygısı bunlar değildir. Çocuk, okul dönemine geldiğinde ya da anne babası çalışıyor ise kreş ya da bakım merkezlerine daha küçük yaşlarda gönderilmek durumunda kalır. Ancak her çocuk için kreş, okul ya da bakım merkezlerine gitmek aynı anlamı ifade etmez. Terk edilme ya da cezalandırılma olarak yorumlanması muhtemeldir. Çünkü çocuk bu sürecin onun için gerekli olduğunu kavrayabilecek gerçeklikten uzaktır. Özellikle ilk zamanlar ebeveynden, evden ayrılma bir kaygı sebebidir.

Kaygı sebebi ne olursa olsun insan psikolojisine zarar veren bir durumdur. Bu zarara karşı birey geçmiş yaşantılarından bir takım savunmalar getirmiştir. Ağlamak gibi öfkesini içe attığı durum olabilecektir. Çocuk okulun ilk günlerinde bir yanlış sonucu cezalandırıldığını düşünerek öfkesini kendisine yöneltir ve ağlar. Sıklıkla karşılaşılan bir diğer durum ise çevresindeki kimselere karşı öfkedir. Bu savunma, öfkesini içe atma savunmasına göre daha uzun süreli gözlenebilir. Bu savunmada, kaygının yarattığı öfke yine vardır. Ancak öfke bu defa içe değil dışa yönelmektedir. Cezalandırma arzusu çevresindeki insanlara karşıdır.

Okul, Kaygı ve Çocuk
Bu durumlar, ebeveynler için kaçınılmaz bir son değildir. Eğer okul dönemine kadar geçen süreçte çocuğa karşı takınılan tavır sağlıklı bir iletişimin ürünü ise, okul dönemini çocuk bir ayrılık olarak nitelendirmeyecektir. Dolayısıyla, bu bir ayrılık kaygısı yaratmayacaktır. Diğer bir önlem ise, kullanılan dil olabilir. Okula göndermek, okula gitmek gibi kaygısını alevlendirecek söylemler yerine eğitim aldırma gibi hem çocuğun öz güvenini yükseltecek hem de kaygı yaratmayacak söylemler bu süreçleri sağlıklı bir şekilde atlatmaya yardımcı olacaktır.

Ailelerin sağlıklı iletişim kuramadıkları noktada çocuklarının savunmalarına karşılık vererek okuldan almaları bir davranışı pekiştirecektir. Bu tarz durumlarda en doğru yol, bir uzmandan yardım alarak süreci sağlık şekilde atlatmaktır.