Eyvah! Çocuğum yere düştü!
Ne yapsam acaba?

Çocuğunuz yere düştüğünde eğer ciddi bir yaralanması yoksa düştüğü yerden kaldırmayın.
Belki acımasızca gelebilir ama yazının devamını okudukça bana hak vereceğinizi düşünüyorum.

Çocuğunuz yere düşünce önce ağlamaklı gözlerle size bakar ve sizin yüzünüzden
duygunuzu okumaya çalışırız. Eğer anne yada baba endişeli bir ifadeyle çocuğa doğru koşar yada hamle yaparsa çocukta çok kötü birşey olmuş mesajını alır ve ağlamaya başlar.
Peki böyle bir durumda ne yapmalıyız?

Belki bu soruya yapmamamız gerekenlerle başlamak daha doğru olacak. Öncelikle görmezden gelmek iyi bir problem çözme yöntemi değil. Çünkü bu çocukta değersizlik duygusu oluşturabilir. Yada kalk yerden ağlama ağlayacak birşey yok demekte problemi çözmediği gibi çocuğun değersizlik hissetmesinin yanında kendi duyguları konusunda da şüphe duymasına neden olur. Uf mu oldu? Kim yaptı bunu. Al sana kötü beton. Al sana pis diken gibi sorumluluğu çocuk haricinde ki nesnelere yüklemek ise bence en vahimidir. Çünkü çocuğa burada verdiğimiz mesaj hayatta yaptığın hataların, yanlışların sebebi hep dışarıdadır ve seninle hiçbir ilgisi yoktur mesajıdır.

İşte "Özgüvenli çocuk" ile "sözde güvenli çocuk" arasındaki ince farkı bu gibi zamanlarda çocuğunuza hissettirdiklerinizle oluşturuyorsunuz.
Halbuki çocuğunuz düştüğünde telaş içinde koşup yardım etmeye çalışmak yerine 'özünde kendisine güvenmesi' için;
çocuğa güven verici bir ifadeyle bakıp kalkıp devam etmesini destekleyebilir ya da "Canın acıdı biliyorum ama yerden kalkabilirsin" gibi ifadelerle onun yanında olduğunuzu belirtebilirsiniz. Bu çocuğunuzu bağımsız, özgüvenli ve hatalarından ders çıkaran bir birey olma yolunda cesaretlendirerek hayata devam etmesini sağlar.
Hayatta düştüğü zaman kalkabilecek becerilere sahip bir birey de tekrar ayağa kalkma konusunda geri kalan insanlara göre her zaman bir adım önde olur.

(Hayatta düştüğü zaman tekrar ayağa kalkabilen birini kimse yıkamaz)