Hata yapmak, hatalı olmak bu cümleler ilk etap olumsuz cümleler ve hayatımızda olmaması gereken cümleler olarak algılayabiliriz bunun sebebi beynimize hatayı nasıl kodladığımızla ve hatanın neyi nasıl çağrıştırdığıyla ilgili bir durum yani aslında paradoksal bir durum çünkü “hata yapmamalıyım” kendi için beynin ürettiği sistematik ve algısal bir beyin hatası(Error)

Özellikle hatanın topyekun zararlı, yanlış olduğu algısı otomatik düşünce kaynaklı bir kodlama ve bunun kaynağı çocukluk döneminde ebeveyn yaklaşımları ve toplumsal bakış açısıdır. Anne babalar ebeveyn olmanın verdiği sorumluluk duygusuyla en iyi, en mükemmel, en sorunsuz ve en hatasız çocuk yetiştirme eğilimi kendi içinde bu çok masumca ve haklı bir istek gibi görünebilir ama çok ciddi psikolojik ve davranışsal sorunların çıkmasına neden olabilir. Ebeveyn düzen tertip olarak çocuğun okula gittiği gibi eve dönmesini ister. Çocuğundan, en uslu en tertipli en düzenli kendi çocuğu olması ister işte sorun buradan itibaren başlıyor. İstemek beklenti içinde olmak demek ve çocuğa bu anlamda görev yüklemek demektir bir süre sonra bu baskıya dönüşür ve çocuk çıtanın yükseğe konduğunu görür çıtanın kim tarafından konduğunu da görür (rol model aldığı kişi doğru insan! Yani) ve çocuk bu beklentiyi karşılamak için ve ailesinin veya çevresinin oluşturduğu baskının birkaç katını kendi içinde kendisine oluşturmaya başlar ve şunu yapar” hata yapmamalıyım, en iyi ben olmalıyım” gibi ve bu baskı nedeniyle ailesinin ve kendisinin beklediği sonuçları alamaz ve kendisini başarısız işe yaramaz sürekli hata yapan olarak görmeye başlar ebeveynde söylemiyle veya sadece tutum ve davranışıyla bunu çocuğa hissettirirse çocuk bu kere çok farklı çıkarımsal tutum içine girer, bu nedir hiçbir şey yapmazsam o zaman hatada yapmam ve bu aşamadan sonra çocuk çekingen içine kapanık korkak pısırık bir tutum sergilemeye başlar ve bunun artık iyi bir şey olduğunu kanıksamaya başlar. Bu, okul hayatı boyunca kendisi özgüven eksikliği olarak gösterir sonrasında ise sosyal fobi olarak karşımıza çıkar. Ve bu sorunlar sarmalı tüm hayatını olumsuz olarak etkiler öncelikle kendisinin gerçekleştirme konusunda sonra ilişkileri konusunda çok ciddi sorunlar yaşar hatta bu psikopatolojik boyutlara olaşabilir.

Peki, ne yapılmalı nasıl düşünmeli;
Hata çocuğu eğitir ve gelişimine yardım eder; Çocuk yaşamı ebeveynin söylemleri doğrultusunda değil de deneyimleri ile görüp değerlendirdiğinde, çocuğa; sebep sonuç ilişkisi kurma ve muhakeme becerisi kazandırır.

Hatayı deneyimleyerek farkında olmadan doğruyu keşfedebilir; çocuğumuzu hazırcı ve emek harcamadan kazanımlar edinmesini istemeyiz. Bu nedenle doğruyu ve iyiyi kendi çabası ile keşfedebilmesi için hata yapıyor olsa bile deneyimlemeli.

Hata çocuğu özgür ve özgün kılar; Çocuk sorumluk duygusunu kazanması ve ben yaptım ve benim hatam düşüncesini geliştirmesi için kendisini özgür hissetmeli bunun yolu da hata yapabilmesi ile ilgilidir.

Mükemmeliyetçilik ve mutsuzluk; Mükemmeliyetçi insanlar hata yapmaktan çekinen ve yaşamında hataya yer vermeyen insanlardır. Bu nedenle sürekli mutlu olamayan, yaşamı doyumsayamayan insanlardır. Ama şu hakikati unutmamak gerek yaşamın olmazsa olmazı hatadır.

Bu konuda ebeveynlere düşen; Çok tehlikeli, tehlikeli yada hayati sonuçlar doğuracak durumlar dışında olabildiğince çocuğun hatayı olağanlaştırması ve yaşamı deneyimlemesi için hataya fırsat tanımalı(örn: Kendini kirletme, düşüp kalkma, eğlenirken ortalığı dağıtma ve başarısız olma)

ÖĞRENMENİN İLK KAPISI MERAK İKİNCİSİ HATADIR.