Onların birbirleriyle dost olması çok zor değil

Doğada tüm hayvanlar arasında bir av-avcı ilişkisi vardır. Bir kedi için kuş veya fare av ve yiyecektir. Yada bir kurt için kendinden küçük avlayabileceği her canlı yiyecek anlamına gelir.
İnsanların evcilleştirdiği köpek ve kedi içinde atalarından kalan bu benzer içgüdüler devam eder. Hiçbir zaman kedinizle serbest uçan muhabbet kuşunuzu bir odada yalnız bırakamazsınız. Daha önceden huyunu bilmediğiniz bir köpekle yavru veya yetişkin bir kediyi de bir arada kontrolsüz bırakmak risklidir.
Bütün bu yerleşmiş içgüdü ve davranış tiplerine rağmen hayvanlar çoğu zaman bizi şaşırtan dostluklar kurarlar. Televizyonlarda, gazetelerde zaman zaman kedi yavrularını evlat edinmiş dişi köpekleri, öksüz köpek yavrularına bakan anaç dişi kedilerin o inanılmaz görüntülerini duygulanarak izleriz. Hatta ördekle köpeğin,kaplanla domuz yavrularının, tavukla kedinin,sansarla köpeğin gibi bizi iyice şaşırtan örneklere de rastlanır.
Hayvanların bu tür dostluk ve evlat edinmelerinin hemen çoğunun kaynağında annelik hormonunun etkisi çok fazladır. Hormonun etkisi ile veya annelik hormonun etkisi olmasa da insanların doğru davrandığı,saldırganlık içgüdülerini kışkırtmadığı,bebeklikten itibaren birbirlerine alışarak kardeş gibi büyüyen hayvanlarda aynı türden gibi birbirleriyle çok iyi geçinirler. Aynı kaptan yemek yerler, birbirlerini yalarlar, birlikte sarılarak uyurlar, hatta birbirlerine zarar vermeden alt alta üst üste oynarlar. Ve bu dostluğu hayvanlarımıza yaşatabilmek sanıldığının aksine çok zor değildir.