Bir hocamın sözüyle başlamak istiyorum yazıma, ‘Herkesin eşit sahip olduğu tek şey zaman’dır.’ . Geri getiremediğimiz şey nedir diye düşünürsek eğer akla gelen ilk şey zaman olur. Bu kadar bizim için kıymetli iken bir o kadar da önemli değilmiş gibi yaşıyoruz zamanı. Günün ne kadar önemli olduğunu kelebeğe soralım, saatlerin ne kadar önemli olduğunu sınava girenlere soralım, dakikaların ne kadar önemli olduğunu yangını yaşayanlara soralım, saniyelerin ne kadar önemli olduğunu kayıp yaşayanlara soralım… Peki nedir yapılması gereken? Bizim için bu kadar önemli olan , herkesin eşit sahip olduğu zaman. Kaliteli zaman diye duyarız çok kez, ne söylenmek isteniyordur. Aile ile kaliteli zaman geçirmek, çocuk ile kaliteli zaman geçirmek? Zamanı biliyoruz da kaliteli olunca ne oluyor? Hadi bugünde zamanı konuşalım nasıl kaliteli zaman oluyormuş öğrenelim.
Keşke yapmasaydım. Böyle olacağını biliyordum. Sana zaman ayırıyorum… Yapılan bir araştırmaya göre kafamı kaşımaya hiç vaktim yok diyen insanların zamanının sadece yüzde otuz beşini dolu geçirdiklerini duyduktan sonra, zamanım yok kelimesini kullanmıyor oldum. Gelen danışanlarıma en güzel farkındalığımdır zaman kavramının önemini vurgulamak… Ben eşime zaman ayırıyorum demişti danışanım. Ne yapıyorsunuz diye sorduğumda ‘O televizyon izlerken bende telefonda oyun oynuyorum ama aynı odadayız ve akşamları hep beraberiz.’ demişti. Kaliteli zaman dediğimiz tam olarak anlaşılmamış ki aynı odada bulunmak yetmiş sevgiyi ifade ederken… Ona tam anlamıyla ait olmak doğru ola, yani onunla ilgileniyor olmak. Konuşurken gözlerinin içine bakmak, anlattıklarını dinlemek, beraber bir etkinlik yapıyor olmak… Aynı odada olmak değil. Hele de çocuklar söz konusu olduğunda parka gidip onu sadece gözlemlemek değil onunla birlikte bir şeyler yapıyor olmak ve ona ayrılan zamanın tam anlamıyla ilgi odaklı geçiyor olması. Çocuk ne yaptınız sorusunun cevabını verirken babamla…., annemle... diye başlamalı cümlesine. Özellikle çalışan ebeveynlerin çocuklarıyla ilgilenmedikleri, onlara sadece hediye alarak ilgilendiğini ya da sadece eksiklerini tamamlamaya çalışarak kaliteli zaman geçirdiklerini seanslarımda çok kez duyuyorum. Doğru olanın bu olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz.
Kaybettikten sonra anlaşılan değerin biliniyor olması, kişiyi kaybetme korkusunu yaşatmaya itiyor. Değerimi anladı, anladı ki geri döndü… Ama zamanla anlar ki değişen bir şey yok. Yanlış olduğunu düşündüğü davranış devam ediyor. Burada bile zaman kelimesi kendini gösteriyor. Zaman her şeyin ilacı derler, duyarız her yerde… Zaman kabullenmek için gerekli olan evredir hele de kayıp yaşadıysak, unutmaya çalışmak değil kabullenmek gerekir yaşanılanları… Alışır kişi travmasıyla yaşamaya… Zamanla değişir her şey, çünkü büyür olgunlaşır kişi, çünkü fark eder, tecrübelenir…
Sevgi dillerinden bahsetmek istiyorum zaman adı altında. Çünkü her bireyin kendine özgü sevgisini ifade ettiği bir dili vardır. Sevildiğini kaliteli zaman geçirerek anlayan birine dünyanın en pahalı hediyesini de verseniz anlamaz sevildiğini… Beni sevmiyorsun der. O kişiye yapacağınız tek şey vakit ayırmaktır. Yada sevildiğini duymak isteyen birine ayırdığınız zaman içerisinde dile vurmak gerekir sözcükleri… İfade edemezsiniz, ne yaparsanız yapın sevildiğini anlamaz kişi. Önce sevgi dilini öğrenmek, daha sonra o dilden konuşmak gerekiyor. O dili öğrenmek ise oldukça basit. Sadece sevgisini nasıl ifade ettiğine bakın. Bu kadarı yeterlidir. Çocuklarımız söz konusu olduğunda mutlaka kaliteli zaman ayırmak gerekir sevgi dili o değilse bile ayırın vaktinizi. Bir davranışı yapmadan önce düşünün pişmanlıklarınızı, bir sözü söylemeden önce aklınıza getirin gönül kırgınlıklarınızı. Kelebeğin hasret kaldığı günleri, sevdiklerinizden esirgememeniz dileğiyle…

UZMAN KLİNİK PSİKOLOG DERYA YALÇINKAYA