Anne ile bebeğin beraberliği doğum süreciyle başlar. Birlikte olma, birlikte hareket etme, birlikte yapma halini spontan olarak gerçekleştirebildiklerinde doğum olayı sağlıkla gerçekleşir. Doğumla birlikte bebek organik plasentadan, sosyal plasentaya geçer. Böylece ona ilk bakım veren kişi onun sosyal atomunu oluşturur. Sosyal atomun gelişmesiyle bebek ilk rollerini almaya başlar, bu rollerin alınmasında anneyle olan iletişim ve yaşanılan deneyimler çok önemlidir. Bu sebepten Kişiler arası ilişki yeteneğinin gelişmesi anneyle bebek arasındaki sosyo-emosyonel gelişimle doğru orantılıdır. Çocuk ilerde yaşayacağı ilişkileri anneyle yaşanılan ilişkiden temel alır. Annenin bu noktada çift işlevi vardır. Birincisi çocuğa sevgi deneyimi yaşatmak, ikincisi de çocuğa başkalarına duygu beslemesi için yön vermektir.
Gelişimsel basamaklara bakıldığında bebek önce kendini annenin bir parçası olarak algılar. Bu sebeple annenin yaşadığı her duygu aynı zamanda bebeğin duygusu olacaktır. İlk kendini kabul etme, hoşnut olma veya reddetme süreçleri bu dönemle direk ilişkilidir. İkinci aşamaya gelen bebek anneyle yabancılaşmaya başlar; incelemeye başladığı annenin hoş ve hoş olmayan durumlarının ilk algılandığı dönemdir. Gelişme süreci içinde annenin ayrı bir varlık olarak algılandığı dönem ise üçüncü aşamadır. Bebeğe göre bu yabancının gösterdiği güven, birliktelik, ilişkideki süreklilik İleriki yıllarda onun sosyal İlişkilerindeki başarı ya da başarısızlığını etkiler. Bir sonraki aşamada, anneden tamamen ayrışan çocuk, anne rolünü kabul eder ve rol değiştirmeyle ilk empati deneyimini yaşar. Sonuncu aşamada ise sosyal atomundaki tüm rollerle rol değişikliği yaşar ve kendine dışarıdan bakmaya başlar. Çocuğun bu gelişim aşamalarını sırasıyla spontan bir şekilde yaşamasının engellenmesi ileride yaşanılacak problemlerin temel sebebidir. Bu durumda annenin duygu durumu çocuğa yansıyacaktır. Kaygısı yüksek olan bir anne ya da korkulu endişeli bir anne bebeğinde kaygı yaşamasına ve bu doğrultuda repertuar geliştirmesine neden olacaktır. Güvenli, cesaret veren, empatik bir anneyse çocuğun ilk rollerini cesaretle almasına ve spontan sağlıklı repertuar geliştirmesine imkan sağlayacaktır.
Sonuç olarak Annelik rolünü almaya dair niyetlenen kişilerin hamilelik sürecinden başlayarak ruh ve beden sağlıklarını korumaya dair destek almaları, varsa korku ve kaygılarından sıyrılarak bu deneyimi yaşamaları hem kendileri hem de bebekleri adına en sağlıklı yol olacaktır.