Merhaba sevgili okur. Bu gün konumuz zaman kavramı ve “Varoluşçuluk” olacak. Zamanın parçalanmaz akışında süzülürken akmayan saniyeler görürsün. Sanki vakit hiç geçmiyor, inadına dakikalar yerli yerinde… Oflaya puflaya geçmesini beklediğin, zaman, aynaya baktığında sinsice geçtiğini umarsızca gösteriverir. Yüzündeki izlere bir yenisi daha eklenir, saçlarının nasıl beyazladığını aklın hafsalan almaz… İnce bir sızı duyarsın… Ben ne zaman bu kadar yaşlandım? Aklına Cahit ‘in “Yaş 35” şiiri geldi mi? Benim geldi! “Neden böyle düşman görünürsünüz yıllar yılı dost bildiğim aynalar? ” Aynalar… Geçen zamanın bu denli anlaşılmaz olması nedendir sevgili okur? Bu zaman neden bize düşman? Neden yaşlanırız mesela? Nedenini boş ver, esas hangi ara ?

Bir gün uyanırsın gözlerinde yeni çizgiler, yüzün biraz daha çökmüş… Eski fotoğraflarına bakarsın hemen, bir kanıt ararcasına ve baktığında gördüğün kişi artık sen değilsindir… Sahi, kimsin sen? Bak bunca gün geçti, bunca ay, bunca yıl… Hepsini derdest et, at çöpe. Ne kalır senden geriye? Tüm eşyalarını mesela, tüm kıyafetlerini, tüm inançlarını ve kalıp yargılarını soyun! Sadece et ve kemik kalsın… Ne annen, ne baban, ne ağabeyin, ne ablan, ne akraban, ne dostun, ne de arkadaşların… Onların yargı ve düşüncelerini de sök at. Seni sen yapan ne var bir düşün… Öyle bir şey olsun ki bu, herkesten bağımsız, sadece içinde hissettiğin bir şey… Hani gözlerine ışık vereninden bir şey… Bahsederken ışıl ışıl olan gözlerinden… Buldun mu? Bulamadın mı? Çırılçıplak soyun önce… Tüm değerlerini kapının dışında bırak, inanç ve düşüncelerini de at gitsin. Ne kalırdı geriye? Geçen zamana inat; neye “iyi ki” derdin mesela?

Sen kimsin sevgili okur? Hayatından memnun musun? Yapmakta olduğun şeyden keyif alıyor musun? Sence geçirdiğin günler istediğin gibi geçiyor mu? Kimsin ve bu dünyaya ne için geldin? Burada olma amacın ne olabilir? Var oldun, bir şekilde buradasın, dünyada… Yaşayıp gidiyorsun işte? Nereye gidiyorsun? Gitmekte olduğun yeri biliyor musun? Her gün yüzündeki çizgilere bir yenisi ekleniyor ve her gün bir saç telin daha ağarıyor…Bu gidiş senden neler götürüyor? Bu bahsettiklerim ve bunlara benzeyen düşünceler içerisinde, zamanla birlikte sende akıp gidiyor musun? Yaşadığın şey varoluşsal bir şey. Hayatın anlamını, zamanın göreceliğini, amaçlarını, bunları neden ve kim için gerçekleştirdiğini ve sonunda nereye varacağını düşünüyorsan varoluşsal düşünceler seni de yakalamış demektir sevgili okur. Bu düşünceler temelinde ölüm korkusunu barındırır. Varoluşçu Psikoterapilerin babası diyebileceğim İrvin Yalom, bu durumu böyle ifade eder.



Ölüm korkusu, kişinin öldükten sonra ne durumda olacağını bilememesinden yahut yaşamın sonlanmasına cesurca göğüs geremeyişinden kaynaklanan, kaygı yaratıcı bir halet-i ruhiyedir. Eğer kişi kendi ölümü ile yüzleşir ve şu anda kalarak, öleceğini bile bile mutlu olabileceği şekilde yaşayabilirse varoluşsal kaygısını atlatmış olur. Irvin Yalom kanserli hastalar üzerinde yaptığı çalışmalar sonucunda şu bilgileri elde etmiştir: Üç aylık ömrünün kaldığını tespit ettiği hastalarının yaşama iki tür bakı şaçısı geliştirdiğini görmüştür. İlki, çok az ömrü kaldığını öğrenince; hayatı boyunca yapacağı şeyler için az vakti kalan ancak onları kısa zamana sıkıştırmaya çalışan ve hayatının kalan zamanını doyasıya yaşayan kişilerdir. Diğeri ise çok az vaktinin kaldığını öğrendikten sonra hayattan elini eteğini çeken ve kaygıyla yaşam mücadelesi veren kişilerdir. Tahmin ettiğin üzere sevgili okur; hayatını dolu dolu yaşamayı tercih etmiş kişiler, kendilerine vaad edilen 3 aydan daha uzun süre yaşamıştır ve umutsuzluğa kapılan kişiler 3 aydan daha kısa sürede hayatını yitirmişlerdir. Görüyorsun ya sevgili okur… Ölümü kabullenip kalan zamanda mutlu olduğu, iyi hissettiği şeyleri yapan kişiler daha fazla yaşıyor. Ölümü kabullenmek…



Bazen bir şeylerden aşırı korkarız. Hatta bazen korkularımız o kadar büyür ki neyden korktuğumuzu unutur, korkmaktan korkmaya başlarız. Zamanın bu denli akıp gitmesinden korkarız, yaşlanmaktan korkarız, mutlu bir hayat yaşayamamaktan korkarız… Sonra bu korkular bizi ele geçirir ve yaşamak istediklerimizi yaşayamayız. Sevgili okur neden var olduğumuz, zamanın neden bu kadar yavaş ilerlerken jet hızıyla akmış olduğu, gözlerimizin kenarındaki halkaları kimin neden getirdiği gibi konular sana bir fayda sunuyor mu? Bunları düşünmek elbette çok güzel ve çok derin… Anlamlı da … Ancak bildiğin gibi zaman hızla geçiyor ve düşünürken yapmak istediklerin için kalan zamanından yiyorsun… Bak bakalım bir… Gözlerinin içine bak ve bu hayattan ne istediğini sor kendine. Neyin gözlerindeki ışığı arttırdığını tespit et ve o yolda yürü. Tüm hayatın akıp gitmeden önce sevdiğin, sana ait olan bir şeyi hayatına dök…

Yukarıda bahsettiğim düşünceler ile dolu isen İrvin Yalom oku, Varoluşçuluk akımını bir incele… Sağlıcakla sevgili okur…