Serinin üçüncü röportajı ve konuğum okul sıralarından arkadaşım Sevgili Fâtıma. Covid-19 tanısı alan ve iyileşen bir hastanın yakını olarak neler deneyimlediğini kendisinden dinleyelim.

*Merhaba Fâtıma. Seni biraz tanıyabilir miyiz?

Merhaba. Ben Fâtıma. Dört kardeşten oluşan bir ailenin ikinci çocuğuyum. Otuz beş yaşındayım. Bir üniversitede öğretim üyesi olarak çalışıyorum.

*Bu süreçte babana Covid-19 tanısı kondu. Bu haberi ilk duyduğunda nasıl hissettin? Neler geçti aklından?

Babama ilk Covid-19 tanısını, kendisi de bir dahiliye mütehassısı olan ablam koydu. Bilgisayarlı tomografi sonucunu gördüğünde beni arayarak, görüntünün iyi olmadığını, test sonucunun çıkmasına iki gün olsa dahi kendi tecrübelerinden yola çıkarak %99 ihtimal babamın Covid-19 pozitif olduğunu söyledi. Bunu duyduğumda açıkçası panikledim. Çünkü henüz karantina önlemleri alınalı 5 gün olmuştu ancak babam yaklaşık 10 gündür izole yaşıyordu. Ne kaptıysa bütün bu süreçten evvel kaptığı anlaşılıyordu. Ancak virüs ülkemiz için çok yeniydi ve çizilen tablolar çok da iç açıcı değildi. Ben de bir diş hekimi olarak zaten acil müdahaleler dışında hasta alımını durdurmuş ve olaya son derece ciddi bakıyordum.

*Babanın hastalık sürecinden kısaca bahseder misin?
Allah'a şükür, babamın seyreden başka bir kronik hastalığı yoktu. Erken müdahale ve ilaç tedavisiyle birlikte hastanede bir hafta kadar kaldıktan sonra, karantinada olmak koşuluyla eve gönderildi. İşte asıl imtihanın bundan sonra olacağını düşündüm. Çünkü akciğerlerinden ciddi rahatsızlıklar geçirmiş yüksek tansiyon hastası annem ve bağışıklığı ile sıkıntıları olan otistik erkek kardeşim de evde olacaktı. Ancak, çok şükür, iki kutu maske, bolca kolonya, evin ayrı katlarında ikamet edilmesi, evde yaşayanların ihtiyaçlarının, izolasyon çerçevesinde bizler tarafından dışarıdan desteklenmesi ve Allah'ın izni ile bu süreci de atlatabildik.

*Aile geçmişinde farklı hastalık öyküleri var. Bu durum seni ve aileni bu süreçte nasıl etkiledi? Güç aldığın kaynaklardan bahseder misin biraz?

Tabii ki bu haber, geçmişimde hem kendim hem de çocuğumun rahatsızlıklarımız sebebiyle defalarca kez hastanelere yatış yapmış biri olarak bende anksiyete artışına sebep oldu. Geçmiş kötü tecrübe ve anıların tetiklenmesine yol açtı. Bu şekilde, psikolog olan arkadaşlarımın da yönlendirmesi ile online EMDR seansları aldım. Seanslar sonunda şunu farkettim ki, temelde güç aldığım kaynağım inancım. İnanç ve tevekkülün beni ve sorunlarımı sırtlayan birer temel dayanak olduğunu yeniden keşfettim. Bu sadece benim için değil, hastalığı geçiren babam ve tüm aile için de geçerli.

*Son olarak eklemek istediğin bir şey var mı?

Dayandığımız dayanakları daha da sağlamlaştırmak veya neye dayandığımızın idrakine daha da iyi varmak açısından EMDR seanslarından oldukça faydalandım. Zihinsel olarak çok kolay olmadığını, yorucu olduğunu belirtmekte de yarar var. Benzer süreçlerden geçen ve kendisinde mevcut dayanma potansiyelinin sonuna geldiğini düşünen veya farkına varmayan herkes için tavsiyem, bu konunun uzmanlarına danışıp, gerekli desteği almaları olacak.

Zaman ayırıp sorularımı yanıtladığın için çok teşekkür ederim Fâtıma. Tüm hastalara buradan şifa dileklerimizi tekrar göndermiş olalım. En kısa zamanda yakın mesafeli olabildiğimiz günlerde görüşebilmek ümidiyle…