Sekizinci sınıf öğrencilerinin büyük çoğunluğunun aylarca çalışarak hazırlandığı Liselere Geçiş Sistemi (LGS) sınavını geride bıraktık.
Bu yıl çocuklarımız sadece sınav sorularıyla değil, ilk defa tecrübe ettiğimiz karantina süreciyle de imtihan oldular.
Sınava yönelik kaygılarla başlayan ilk dönemin ardından, ikinci dönemin ortalarına gelmeden ülkemizde de başlayan karantina günleriyle birlikte, hastalık kaygısıyla tanıştı çocuklarımız.
Her gün dünyada binlerce insanın covid-19 dolayısıyla öldüğü ve ölüm sayılarının televizyon başta olmak üzere tüm iletişim kanallarından duyurulduğu bir ortamda, korku ve panik denizini aşarak sınav hazırlık sürecine odaklanmaya çalıştılar.
Yirmi yaş altındaki grubun sokağa çıkma kısıtlaması, korkularının yanına yalnızlık ve can sıkıntısı duygularını da ekleyince, günler daha yavaş geçmeye başladı çocuklarımız için.
Sınav stresini arkadaş ortamlarında atmaya çalışan çoğu çocuğumuz için bu kısıtlama, sebebi anlaşılır fakat uygulaması gerçekten zor bir süreci beraberinde getirdi.
Odasında saatlerce ders çalışan veya çalışmaya çalışan; ders çalışmayı bıraktığı zamanlarda sık sık anne- babası tarafından uyarılan ve sıkıntısını dağıtmak için dışarı çıkma şansı da olmayan çocuklarımız, böyle bir döngü içinde aylarca evlerinde kaldılar.
Sadece öğrencilerim ve danışanlarım aracılığıyla değil, bu yıl sınava giren büyük oğlum aracılığıyla da çocuklarımızın imtihan sürecine yakından şahit oldum.
Çocuklarımızın sınavı bitti.
Ya bizim sınavımız?
…………………
Sınava hazırlık sürecinde, sekizinci sınıftaki oğlunu ders çalışmadığı gerekçesiyle döven anne-babalarımızın olduğu bir toplumda, her anne babanın kendi sınav sürecini de sorgulaması gerektiğini düşünüyorum.
Her anne baba, çocuğu için güzel bir gelecek hayali kurar ve bu hayali gerçekleştirebilmesi için çocuğuna elinden gelen desteği verir. Bununla birlikte anne babaların ne kadarı, gelecek kaygısıyla çocuklarının sınırlarını işgal etmeden hareket ediyor, sorusuna toplum olarak çok iyimser bir cevap verebileceğimizi düşünmüyorum.
…………………
Bir anne olarak zaman zaman aynı kaygılarla oğluma ‘daha fazla çalışmalısın’ mesajını verdim ve bu konuda oğlumdan aldığım tepkileri anlayışla karşılamaya çalıştım. Bu tepkileri yaşadığım bazı anlarda, tüm anne babaların da çocuğunun tepkisi ve ses tonunu doğru okuyabilmesi hayalini kurdum içimden…
………………
-O nasıl tavır? Saygısız!
-Hiç utanmıyor musun?
-Terbiyesizlik etme!
Ve buna benzer ünlem dolu cümleler, çocuğu sınava hazırlanan ailelerde sarf edilmedi ve her aile, çocuğuna bu zor günlerinde tüm anlayışı ve içtenliğiyle destek oldu.
Hayalim ve umudum bu yönde…
……………..

Önümüzdeki hafta üniversiteye giriş sınavı olacak ve iki sınav arasında sorum şu:
Çocuklarımız girdikleri sınavın sonucunu kısa süre içinde, puan olarak alacak. Bizim imtihanımızın sonucu, çocuğumuzda hangi duygu durumu olarak ortaya çıkacak?
Ne dersiniz?