Covid-19 mesafesinde oturmuş,ölü balık gözleriyle birbirimize bakıyoruz.Salonun ağır mobilyaları,sarımtırak bir boşluk,yaşlılık,yol yorgunluğu ve tarifsiz iç sıkıntılarıyla çevrelenmiş durumdayız.Bezginlik her yere çökmüş.Sözler,laflar duraksamalarla uzun sessizlik molalarıyla ağır aksak ilerliyor.

Yüreğim ağzımda,her an bir fırtına kopacak sanki.Taze bir rüzgar gelse şimdi balkon kapısından,köşe bucağı süpürse.Zihnim kapısından balkona çıkıyor o an. Sabah vakti henüz etrafta kimsecikler yokken,o saydam sessizlikte,raflar,tahta sandalyeler ve formika masa üzerinde sıralanmış çeşit çeşit çiçek ve sebze fidelerini görmek ne de hoştu.Yeşil ve yeşil olmayan bir sürü renkle bezenmiş şenlikli bir balkon buluşması.

Balkonda olanı hooop salona taşıyorum. Bitkisel hayattan konuşuyoruz artık.Çiçeklerden birkaç yaprak,bir o kadar da dal almak istiyorum çoğaltmak için;evde boş saksılarım var şık mı şık.Yılbaşı çiçeğinden bir yaprak,bir de adını bilmediğim ötekinden bir dal özenle koparılıyor annem tarafından.Mor acı biber fidelerinin olduğu yoğurt kaplarından birisi de dönüş yolculuğunda benle birlikte olacak anlaşılan.Eve varmadan yerinin neresi olacağına karar verdim bile.

Bodur gül ağacına dadanan yaprak bitlerinden,onların iştahlı beslenmelerinden bir türlü çiçeğe duramamasından dert yanıyorum.İlk geldiğinde üzerinde olan çiçeklerin rengini unuttum,sarı mıydı yoksa beyaz mı?Yaprak bitlerini kovmak için neler neler yaptım.Arap sabunlu,soğan dış kabuğu içerikli suları sprey halinde yapraklara,toprağa sıktım ancak işe yaramadı.Diğer vahşi kimyasal müdahaleler de içime sinmiyor,olabildiğince ekolojik bir çözüm olsun istiyorum.

Annem,ben de geçenlerde bamya fidelerinin üzerinde uğur böcekleri gördüm,onları elimle alıp bahçeye attım diyor.Neee,uğur böcekleri mi, onlar benim arayıp da bulamadığım şeyler diyorum.Neden diye soruyor annem.Çünkü onlar bizim balkona gelse,yaprak bitlerini onlara sunacağım.Uğur böcekleri yaprak bitleriyle besleniyorlar.Bitki dostu böcekler onlar.Vahsete bakın! Bir anda yaprak bitlerini sattım.Eh, hayat böyle?Dalının üzerinde minik bir gonca gül görmenin estetik zevkini yaşamak için, yaprak bitlerini yem yapabilirim.Bunun bir ceylanı,bir çitaya sunmaktan ne farkı var ki?Tuhaf.

Burada sözü kızkardeşim alıyor.Tanıdığı bir kadından bahsediyor;evindeki bitkileri korumak için bir uğur böceğini doğadan evine almış.Uğur böceğiyle yaşayıp gidiyormuş.

İnsan ne kadar acımasız diyor kızkardeşimin eşi.Kadının yaptığı şeye bakın.Çiçeklerini yaprak bitlerinden korumak için uğur böceğini tutsak ediyor.O kadının gerçekten doğa sevgisi olduğundan şüphe duyuyorum.Üstelik onu yalnızlığa da mahkum ediyor.Yanında yöresinde başka bir tane bile uğur böceği yok.

Ona hak veriyorum.İnsan tuhaf bir varlık.Faydasından ötürü,bir uğur böceğini tutsak edecek kadar incelmiş zihinsel tasarımları olabilen bir yaratık.Görünür faydası olmayanlar korksun ondan.