"Her temas iz bırakır." cümlesi bir meslektaşımla sohbet ederken adeta ağzından dökülüvermişti. Bu cümleyi bilinçli mi kurmuştu, bilinçsiz mi bilemedim. Belki o biliyordu belki de o da farkında değildi ansızın kurduğu cümlenin ikimize de o anda temas ettiğini, belki de geçmişi yad ettiğini, hatta kuşaklararası bir bir birikiminin ürünü olduğunu...

Neticede temasın kuşaklar arası ekilen bir tohum olduğunu ve şu anda yeşerip filizlendiğini hangimiz bilebilir ki!

Her temas iz bırakır bir şekilde: fiziksel, duygusal, zihinsel ya da ruhsal. Hepimiz farkında olabiliyoruz fiziksel bir temas kurduğumuzda belki, ama çoğumuz farkında olmayabiliyoruz çoğunlukla diğer temas türlerine...

Bir kişi veya nesnenin varlığı da yokluğu gibi bir şekilde temas bırakır bizde: öyle ya da böyle...

Kurduğumuz temasların farkındalığı bizi canlı kılar, yaşama hissi verir, bütünün bir parçası olarak ait olma duygusu yaşatır bizde.

O yüzden sevdiklerimize, hayatımızdaki insanlara bol bol temas edelim; güzel bir sözle, şefkat veren bir dokunuş ile, yanında olarak ya da kendiyle başbaşa kalma ihtyacı için yanında bulunmayarak belki de...