Haberler vasıtasıyla şiddet, cinayet, hırsızlık, çocuk kaçırma, tecavüz gibi hiçbirimizin, hiç kimsenin yaşamasını istemeyeceği olaylara şahit oluyoruz. Dünyanın karanlık yüzü de diyebiliriz buna.
İnsanlar bu haberleri gördükten sonra şöyle diyebiliyorlar “dünya çok kötüye gidiyor, eskiden böyle değildi”
Öncelikle bu cümleden başlamak istiyorum. Dünyada her zaman kötülük vardı. İkinci dünya savaşından daha kötü şartlarda yaşamıyoruz şu anda. Sadece iletişim organları çoğaldı. Gazeteye ve radyoya televizyon eklendi, tvye internet eklendi. Haberlere bakmamayı seçiyorsunuz sosyal medyada görüyorsunuz 3. Sayfa diyebileceğimiz şiddet haberlerini. Üstelik dünyada iyi şeyler de oluyor ama iyi olaylar haber yapılmıyor.
Bir de ne yazık ki reyting kaygısı var, internette de bu var. İnsanlar dehşete düştükleri, korktukları olaylara daha fazla reaksiyon veriyorlar bu kaygıyla da sanırım şiddet haberleri daha fazla gösteriliyor. Korkunun pazarlanmasının nedenleri üzerine saatlerce konuşulabilir fakat bu yazının amacı biz bu haberlerle nasıl başa çıkacağız? Buradan devam etmeyi tercih ediyorum.
Sadece şahit olduğu, maruz kaldığı bir haber nedeniyle travmatize olan, güvenli dünya algısı yıkılıp “dünya ve insanlar tehlikelidir” algısıyla yoğun anksiyete yaşayan ya da paranoya yaşayan pek çok insan tanıyorum. Ayrıca daha önceden kendisi ya da bir yakını şiddete maruz kalmış kişiler yine benzer şiddet haberlerine maruz kaldıklarında travmaları tekrar tekrar tetiklenebiliyor. Buna ek olarak “tehlikeli dünya algısı” hayat kalitemizi düşürür ve hareket alanımızı daraltır. Ayrıca çocuk yetiştirirken aşırı baskıcı ve korumacı davranmaya başlayabiliriz. Güvensizlik duygumuz en yakınlarımıza bile sirayet etmeye başlayabilir.
Öncelikle hayatı anlamlandırmamız ve anlamamız gerekiyor. Kendi inanç sistemimiz, ahlak kurallarımız, hayat felsefemiz doğrultusunda “dünyada neden kötü şeyler oluyor” sorusuna bir cevap bulmamız gerekiyor. Ben bu konudaki fikirlerimi paylaşmak istemiyorum çünkü bunlar kişinin kendi değer sistemleri içerisinde çözmesi ve seçmesi gereken soruları içeriyor.
Bu cevapları bulduktan sonra haberlerden olabildiğinizce uzak durmak ama bir habere maruz kaldığınızda ise kendi merkezinizde kalmanız önemli. Yani şiddete maruz kalan kişi için üzülmek, şiddeti uygulayan kişinin cezalandırılmasını istemek oldukça normal, insani bir duygu fakat kurbanla aşırı empati yapmak, “ya benim başıma gelseydi, ya çocuklarımın başına gelseydi ne yapardım” diye düşünmek bizim kaygı düzeyimizi ciddi oranda yükseltir.
Dünyada iyi olayların olduğu gibi kötü olaylar da oluyor bunu kabul etmemiz gerekiyor. Olası tehlikelere karşı kendimizi asgari düzeyde korumayı öğrenmemiz şart. Fakat gelecekteki riskleri sıfıra indirmek mümkün değil, beklenmedik riskler her zaman vardır. Birden bire başınıza bir yıldırım da düşebileceği gibi hiç beklemediğiniz bir anda başınıza insan eliyle kötü şeyler de gelebilir. Önlem almayı abartırsanız bunun ucu bucağı yok, içinden çıkamazsınız. Önlemlerimizi aldıktan sonra hayattan ve insanlardan korkmamızın gerçekçi bir sebebi kalmıyor.
Kötülüğün sizi sindirmesine ve kendi potansiyelinizi yok etmesine izin vermeyin.
Kendi hayatımıza odaklanıp, kendi hayatımızdaki potansiyel risklerin farkında olarak, gerçekçi önlemler alarak hayallerimizin peşinden gitmeliyiz.