Karşılıksız Yapılan İyilik,iyiler Hep Kazanır.
YAP BİR İYİLİK AT DENİZE
Bir arkadaşımla sohbete dalmış vaktin nasıl geçtiğini anlayamamıştım. Saate baktığımda gece yarısı olduğunu fark ettim. Çabuk hareket etmezsem son tramvayı kaçıracaktım. Hemen durağa koştum, tramvay karşımdaydı. Tramvaya yetiştiğime çok sevindim, aksi takdirde bir taksi tutmak durumunda kalacaktım. Bulunduğum semt şehir merkezine 26 km uzaklıktaydı ve bu beni bir hayli yoracaktı.
Rutin bir yolculuktu insanlar yorulmuş boş ve anlamsız bakışını etrafa savuruyorlardı. Herkes bir an evvel evine gitmek istiyordu. Vatmanın son durak diye bağırması birden sessizliği bozdu. Şöyle bir etrafımıza bakındık daha henüz gelmemiştik. İki genç arkadaş hemen itiraz etti. Burası otogar biz üniversite durağında ineceğiz dedi. Görevli; biliyorum zaten burası son durak binerken dikkat etmediniz herhalde. Gençlerden birisi atıldı dikkat ettik etmesine ama biz ilk durakta bindik tramvayın önünde 2 numara yani üniversite yazıyordu dedi. Ben sakin bir şekilde gözlem yapıyordum. İkinci durakta binmiştim ve o ana kadar da hiç aklıma gelmedi tramvayın önünde ne yazıyor diye. Vatman ısrarla tramvayın önünde 1 numara yazdığını, yani otogar durağının son durak olduğunu söyledi. Zihnimi yokladım birden aklıma bindiğim durakta tramvay sürücüsünün yer değiştirdiği geldi ve yeni görevlinin ikinci durakta tramvayın önündeki yazıyı değiştirdiğini hatırladım. Bu durumda genç arkadaşlar ilk durakta bindiklerine göre haklıydılar.
Görevli bizim itirazlarımıza rağmen bizi indirdi. Açıkçası gecenin bir vakti orada ne yapacağımızı şaşırdık. Tam tramvay hareket edecekti vatman az sonra 2 numara arkadan gelecek, ona binersiniz demesi bizi çok sevindirdi. İçimize su serpmişti doğrusu. Meğer bindiğimiz son tramvay değilmiş.
Bu arada genç arkadaşlarla tanıştık. Birisi işletme diğeri iktisat okuyormuş. Bana ismimi ve ne iş yaptığımı sordular. Adımı söyledim ardından öğretmenim dedim. Genç arkadaşlar çok memnun olmuşa benziyorlardı. Hemen branşımı sordular. Rehber öğretmenim cevabını verdim. Hemen oracıkta arkadaş olmuştuk nede olsa gecenin bir yarısı görevlinin azizliğine uğramıştık. Artık kader arkadaşıydık.
Sohbetin ardından son tramvayda gözüktü. Gençlerden birisi yazık oldu biletlerimize valla hocam biz haklıydık tramvaya bineceğimize seviniyorum ama biletlere üzüldüm. Hemen aklıma bir fırsat geldi. Yahu arkadaşlar size bir teklifim var. Biraz meraklı şaşkın bakışlarla gözlerini bana çevirdiler. Ben sizi bu tramvaya biletsiz bindiririm dedim. Nasıl olacak bu dediler. Siz onu bana bırakın eğer başaramazsam söz veriyorum biletlerinizi ben alacam sadece izleyin ve bana güvenin. Kaybedecek bir şeyi olmayan gençler her durumda biletsiz binmiş olacaklardı. Bir oyun gibi geldi onlara seve seve kabul ettiler.
Tramvay durağa yanaştı, kapılar açıldı. İçerisi de bir hayli doluydu. Kendimi denemek istedim insanlar üzerinde etkimi merak ettim. Bakalım ikna gücüm nasıldı. Sözlerime iyi akşamlar dileyerek başladım. Vatmanın gözlerinin içine bakarak açık sade bir ifade ile olayı anlatmaya başladım. İşin ilginç yanı tramvay o durakta olduğundan fazla durmuş artık bütün yolcuların dikkati bizim diyalogumuza çevrilmişti. Tam vatmanı ikna ettim derken bir önceki vatman çıkıp geldi. İçimden bu işin bozulacağını hissettim. Kendinden emin, vakur pozisyonumu hiç bozmadım. Önceki vatman; bu gençlerden bilet al tramvayın önünde 1 yazıyordu dedi. Nereden çıkıp geldi anlamış değildim. Herkes bir şey söylemem için bana bakıyordu ve ben “Belediyenin bizim bir tek biletimize ihtiyacı yok” dedim. Bunun üzerine vatman kapıyı yavaşça kapattı, tramvay hareket etmeye başladı. Hadi geçin bakalım arkaya doğru sözlerini hiç unutamıyorum.
O an gençlerin yüzüne baktım gülüyorlardı. Bende arkaya doğru adımlarımı atarken bir zafer kazanmış gibi yürüyordum. Bilet atmadığımız için değil iletişimde başarıyı sağladığımız için çok mutluydum. Genç arkadaşlarla daha bir yakınlaştık. Güle oynaya benim durağa nasıl geldik anlayamamıştım. En çok o iki genç arkadaşın telefonlarını almadığıma üzülüyorum. Benim için unutulmaz bir geceydi.
Yap bir iyilik at denize balık bilmezse halik bilsin. İyilik bumerang gibidir atmasını bilirseniz bir gün döner gelir ayağınıza dolaşır.
Bir arkadaşımla sohbete dalmış vaktin nasıl geçtiğini anlayamamıştım. Saate baktığımda gece yarısı olduğunu fark ettim. Çabuk hareket etmezsem son tramvayı kaçıracaktım. Hemen durağa koştum, tramvay karşımdaydı. Tramvaya yetiştiğime çok sevindim, aksi takdirde bir taksi tutmak durumunda kalacaktım. Bulunduğum semt şehir merkezine 26 km uzaklıktaydı ve bu beni bir hayli yoracaktı.
Rutin bir yolculuktu insanlar yorulmuş boş ve anlamsız bakışını etrafa savuruyorlardı. Herkes bir an evvel evine gitmek istiyordu. Vatmanın son durak diye bağırması birden sessizliği bozdu. Şöyle bir etrafımıza bakındık daha henüz gelmemiştik. İki genç arkadaş hemen itiraz etti. Burası otogar biz üniversite durağında ineceğiz dedi. Görevli; biliyorum zaten burası son durak binerken dikkat etmediniz herhalde. Gençlerden birisi atıldı dikkat ettik etmesine ama biz ilk durakta bindik tramvayın önünde 2 numara yani üniversite yazıyordu dedi. Ben sakin bir şekilde gözlem yapıyordum. İkinci durakta binmiştim ve o ana kadar da hiç aklıma gelmedi tramvayın önünde ne yazıyor diye. Vatman ısrarla tramvayın önünde 1 numara yazdığını, yani otogar durağının son durak olduğunu söyledi. Zihnimi yokladım birden aklıma bindiğim durakta tramvay sürücüsünün yer değiştirdiği geldi ve yeni görevlinin ikinci durakta tramvayın önündeki yazıyı değiştirdiğini hatırladım. Bu durumda genç arkadaşlar ilk durakta bindiklerine göre haklıydılar.
Görevli bizim itirazlarımıza rağmen bizi indirdi. Açıkçası gecenin bir vakti orada ne yapacağımızı şaşırdık. Tam tramvay hareket edecekti vatman az sonra 2 numara arkadan gelecek, ona binersiniz demesi bizi çok sevindirdi. İçimize su serpmişti doğrusu. Meğer bindiğimiz son tramvay değilmiş.
Bu arada genç arkadaşlarla tanıştık. Birisi işletme diğeri iktisat okuyormuş. Bana ismimi ve ne iş yaptığımı sordular. Adımı söyledim ardından öğretmenim dedim. Genç arkadaşlar çok memnun olmuşa benziyorlardı. Hemen branşımı sordular. Rehber öğretmenim cevabını verdim. Hemen oracıkta arkadaş olmuştuk nede olsa gecenin bir yarısı görevlinin azizliğine uğramıştık. Artık kader arkadaşıydık.
Sohbetin ardından son tramvayda gözüktü. Gençlerden birisi yazık oldu biletlerimize valla hocam biz haklıydık tramvaya bineceğimize seviniyorum ama biletlere üzüldüm. Hemen aklıma bir fırsat geldi. Yahu arkadaşlar size bir teklifim var. Biraz meraklı şaşkın bakışlarla gözlerini bana çevirdiler. Ben sizi bu tramvaya biletsiz bindiririm dedim. Nasıl olacak bu dediler. Siz onu bana bırakın eğer başaramazsam söz veriyorum biletlerinizi ben alacam sadece izleyin ve bana güvenin. Kaybedecek bir şeyi olmayan gençler her durumda biletsiz binmiş olacaklardı. Bir oyun gibi geldi onlara seve seve kabul ettiler.
Tramvay durağa yanaştı, kapılar açıldı. İçerisi de bir hayli doluydu. Kendimi denemek istedim insanlar üzerinde etkimi merak ettim. Bakalım ikna gücüm nasıldı. Sözlerime iyi akşamlar dileyerek başladım. Vatmanın gözlerinin içine bakarak açık sade bir ifade ile olayı anlatmaya başladım. İşin ilginç yanı tramvay o durakta olduğundan fazla durmuş artık bütün yolcuların dikkati bizim diyalogumuza çevrilmişti. Tam vatmanı ikna ettim derken bir önceki vatman çıkıp geldi. İçimden bu işin bozulacağını hissettim. Kendinden emin, vakur pozisyonumu hiç bozmadım. Önceki vatman; bu gençlerden bilet al tramvayın önünde 1 yazıyordu dedi. Nereden çıkıp geldi anlamış değildim. Herkes bir şey söylemem için bana bakıyordu ve ben “Belediyenin bizim bir tek biletimize ihtiyacı yok” dedim. Bunun üzerine vatman kapıyı yavaşça kapattı, tramvay hareket etmeye başladı. Hadi geçin bakalım arkaya doğru sözlerini hiç unutamıyorum.
O an gençlerin yüzüne baktım gülüyorlardı. Bende arkaya doğru adımlarımı atarken bir zafer kazanmış gibi yürüyordum. Bilet atmadığımız için değil iletişimde başarıyı sağladığımız için çok mutluydum. Genç arkadaşlarla daha bir yakınlaştık. Güle oynaya benim durağa nasıl geldik anlayamamıştım. En çok o iki genç arkadaşın telefonlarını almadığıma üzülüyorum. Benim için unutulmaz bir geceydi.
Yap bir iyilik at denize balık bilmezse halik bilsin. İyilik bumerang gibidir atmasını bilirseniz bir gün döner gelir ayağınıza dolaşır.
Beğenin 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
