Kendimi birine anlatmam lazım. Fark ettim. Farkındalığımı paylaşmam lazım. Ben paylaşımı severim, paylaşımcı diğer adım.

Ne tuhaftır, iki kere kullandım bu cümleyi ardı ardına ve çok anlamlı yerlerde. Acaba kaç kişi var benim gibi üzerine uymayan elbiseyi giymeye çalışan ya da giymiş olan ya da belki en zoru giydirilmiş olan.

Ne zor benim olmayan ve üzerime uymayan elbiseyi üzerimde taşımaya çalışmak. Ne zor benim olmayan ve üzerime uymayan elbiseyi üzerimde taşırken farkında olmamak ve yine ne zor ki benim olmayan ve üzerime uymayan elbiseyi çıkaramamak.

Kaç tane elbisem var böyle. Offfffff düşününce oldukça çok.
Senin kaç tane?
Yarıştıralım mı?
Biliyorum benim üzerime uymayan elbiselerim senin üzerine uymayan elbiselerini döver.

İlk elbisem hangisiydi acaba? “uslu çocuk” olmam mı?, “”üstünü kirletmeyen” olmam mıydı? Ne karmaşa ama üstümü kirletmemem, zaten benim değil ki kirlense ne olur?

Sonra, sonra ne vardı? Dedim ya çok diye hepsi uçuşuyor zihnimde. Evet hatırladım “başarılı öğrenci”, ailesinin sözünden çıkmayan”. Evet evet benim unuttuklarımı benim için sen tamamla. Üstümüze uymayan elbiselerimiz benziyor mu ne dersin?

“Okul kazanan”, “kötü alışkanlığı olmayan”, “ergenlikte asi olmayan”, “hedefleri olan”, “hedeflerine ulaşan”, “yeni hedefler koyan”, “tuttuğunu koparan”, “işinde başarılı olan”, “zamanı geldiğinde evlenen”, “zamanı geldiğinde çocuğu olan”, yok mu üstüme uymayan elbisemi çıkarmanın bir yolunu bilen, var mı aranızda üstüne uymayan elbisesini çıkarmış biri?

E bir de tabiki benim, senin başkaları için hazırladığımız başlkalarının üstüne uymayan elbiseleri giydirdiklerimiz ve çıkarmasına engel olduğumuz kimler var?

Onlarda şikayetçi mi? Ama ben onlar kadar şikayet etmemiştim. Acaba etmiş miydim?
En zoru galiba benim olmayan üstüme uymayan elbisem üstümdeyken bir başkasını daha giymeye çalışıyor olmam. Fark ettin mi elbisem diyorum ne çok benimsemişim. Neyse sende mi öyle yapıyorsun? Biri üstündeyken yenisini giymek.
Ne çok ortak yanımız var. Kim demişti “yok birbirimizden farkımız”? Ne doğru.
Bu arada bir de kendisinin olmayıp üstüne giydiği elbislerden çadıra dönmüş ve bunun farkına varmayanlar var. Olabilir. Hayatımızda olup bitenleri görmek ya da görmemek SEÇİM meselesi.
Kim neyi isterse SEÇEBİLİR. Görmemeyi SEÇMEM, çıkarmamayı SEÇMEM. Görmeyi SEÇMEM, çıkarmayı SEÇMEM. İkisini de SEÇMEMEM. Hepsi benim SEÇİMLERİM. Beni ben yapan, herkesten farklı kılan SEÇİMLERİM. Seninkiler gibi.
Ben görmeyi, farketmeyi ve fark yaratmayı seçtim.
Evet seçimler bazen acı veriyor. Ama benimler ve “üstüme uymayan elbise” gibi başkasının dikip elime verdiği ya da başımdan geçirdiği gibi kolay giyilmiyorlar.
Kararlar, uygulamalar, yüzleşmeler.
Üstüme uymayan elbiseyi çekiştirip durmam daha kolaydı, kendime benim olan ve üstüme uyan yeni bir elbise kesip, dikip, giymekten.
İşte söylüyorum son SEÇİMİM “BEN OLMAK”. Ne kadar başarılı olacağım garantisi yok. Önemli olan bana yakışması, benim olması, üstümde güzel durması.
Garanti olan SEÇİMİMİ kendim yaptım, benim olmayan üstüme uymayan elbiselerimi çıkardım, çıkarıyorum.
Peki bir de kendisinin olmayan ve üstüne uymayan elbisesi çok olanlar var ya da kendisinin olmayan ve üstüne uymayan elbisesi az olan. Eeee kim şanslı bu durumda.
Şimdi, şu an karar veren. Ben!
Tabi daha şanslı olan dün kararını veren.
Dünü kaçırdım. Yarınım belirsiz. Yaşayabildiğim, soluk alabildiği, değiştirebildiğim şimdi var. SEÇİM yapabildiğim an.
Ertelesem mi acaba benim olmayan üstüme uymayan elbiselerimi çıkarma kararımı. Ertelemek benim tanıdığım bir şey. Elbiselerim ve SEÇİMLERİM sebebiyle gezmeyi, tv seyretmeyi, spor yapmayı, sanatla uğraşmayı erteliyorum zaten.
Yok yok kararımı verdim, SEÇİMİMİ yaptım ben.