Tembellik: Hiçbir Şey Yapmama Sanatı!
Kendimle konuşurken ortaya çıktı ki benim hayattaki hobilerimden biriside "tembellik"miş..
Şöyle bir soru sordum kendime: Hobilerim neler? Hemen aklıma gelenleri sıraladım: Kitap okurum, sinemaya giderim, müzik dinlerim.. Yanıt tatmin edici olmadı elbette..
Elimde bir kalemle, tembel tembel otururken neler yaptığımı soruyordum.. "Gerçek" hobiler istiyordum. Model uçak yaparım, çatının kiremitlerini aktarırım, çamurdan heykeller yaparım gibi.. Ama benim böyle bir hobim yok.. Zaten sabırsız kişiliğim böyle hobilerim olmasına da izin vermez ki.. Model uçak yapmaya başladım diyelim, yarım saat sonra uçağın uçmasını isterim, oturup üç hafta boyunca ince ince onu boyamakla, parçalarını bir araya getirmekle uğraşamam ki.. Ya da daha kötüsü olur.. O elimdeki "şey" bitene kadar başka hiçbir işle uğraşamam.. Uyuyamam, yemek yiyemem, insanlarla konuşamam, etrafta neler olup bittiğiyle ilgilenemem vs.. "Hobim" olacak derken, işini kaybetmiş bir asosyal yaratık olur çıkarım.. Boş gezen ile kalfası.
Küçükken babamın beni böyle hobilere yöneltmek için evdeki her şeyi bozmama ses çıkarmaması hiçbir işe yaramadı anlayacağınız..
Benim hobim tembellik, bilmediğim bir yönümü, böylece kendimle konuşurken öğrenmiş oldum.. Oysa kendimi çok çalışkan zannederdim hep! İstanbul’a son gidişimde bir de kitap almışım kendime, bilinçaltının insanı dürtmesi bu olsa gerek.. Zaten sürekli kitap alan bir tipimdir ben. Kitabın adı şu: Hiçbir şey yapmama sanatı! Yazarı Veronique Vienne.. Hiçbir şey yapmadan geçirilen zamanları bir tür meditasyona dönüştürebilmenin sırları anlatılıyor kitapta.. Boş boş otururken nasıl ıslık çalarsınız, nasıl nefes almalısınız, bir kanepede tembel tembel yatarken neler yapmalısınız, güneşin batışı nasıl seyredilir gibi..
Beklemek de yetenek ister! Benim ilgimi en çok "The Art of Waiting" başlıklı bölüm çekti.. Bekleme sanatı!
Söz verdiğim saatte, söz verdiğim yerde olmak gibi, bizim ülkemiz için gereksiz bir çaba içinde olurum hep.. Ve bu yüzden hep beklerim.. Eşimin hazırlanmasını, oğlumun TV izlemsisini, kardeşlerimin telefon konuşmasını bitirmesini, yeğenimin yemeğe gitmeden beş dakika önce girdiği duştan çıkmasını, arkadaşlarımın saatleri olduğunu hatırlamalarını.. "Ömrüm beklemekle nihayet bulacak" şarkısı sanırım benim gibi insanlar için bestelenmiş..
Tembellik hastalığına yakalandım, çıkamıyorum.. Çok tembelim çook bu aralar.. Ne kötü şeymiş meğer bu tembellik hastalığı.. Ağrısı yok sızısı yok amma velakin hiçbir şey yaptırmıyor insana..
Sabahları uyanmak ayrı bir işkence gibi geliyor bu hastalıkta. Hiç yataktan çıkmak istemiyor insan. En sevdiğin giysilerin rahat pijamaların oluveriyor hemen..
Gün içinde işler birikirken ben hep daha sonralara bırakmayı tercih ediyorum hep bu hastalığın yüzünden.. Tembellik hastalığı beraberinde erteleme ve ihmalkarlıkları da getiriyor hemen.. Akşamları eve gelmeden önce kafamda bin bir plan yapıyorum “ bu akşam tembellik yok, eve gidince şunu yapacağım bunu yapacağım şu kişiyi arayacağım v.s.” ama eve girdiğim an hepsi birden unutuluveriyor nedense.. Ha birde unutkanlık yapıyor bu hastalık..
Her defasında bahardandır der, mevsim geçişleri der ona yükleriz suçu ama bende bu defa tembellik hastalığını suçluyorum tamamen.. Ben masumum yine… Tembellik hastalığına yakalandım sadece bu aralar çıkamıyorum bir türlü…
Ertelemek, Hayatı Iskalamaktır
Siz de memnun değilsiniz bu halinizden ama ertelemenin kısa vadedeki rahatlığı şimdilik size yetiyor. Kimilerinin atalet diye isimlendirdiği tembellik, günümüzde küçükten büyüğe herkesin ortak hastalığıdır. Toplumun genelinin potansiyel düşmanı olan bu hastalığın belirtileri, yavaş hareket, yapılacak işi bilme ama erteleme, yılgınlık, bezginlik ve miskinliktir. Bu insanlar bir türlük harekete geçemezler. En dikkat çekici özellikleriyse sürekli ertelemeleridir.
Tembellik hastalığı, genetik değildir. Sonradan öğrenilen bir hastalıktır. Halk arasında, “kime çekti” denilerek başkalarına yüklenecek bir durumu yoktur. Tamamen öğrenilebilen ve öğretilebilen bir davranıştır.
Tembelliği aile besliyor ve güçlendiriyor. Anne baba ve eğitimciler öğrencilerin tembellik problemine, bazen yanlış davranışlar ve faydasız sorularla çözüm aramaktadırlar. Çalışmanın ne kadar önemli olduğu üzerinde durmak, sebepleri araştırmadan ve gereğince inandırmadan öğüt vermek ve hemen çalışma programı yapmak yanlıştır.
Başka bir yanlış ise kalbine hitap etmeden kişiyi çalışmaya ikna etmeye çalışmaktır. Bu, ikna etmeden uygulamaya geçmeye benzer.
Tembelliği tetikleyen diğer bir eğitim hatası ise, aşırı sevgi ve yerli yersiz şefkat gösterme alışkanlığıdır.
Öğrenilmiş çaresizliğin temelinde de yine, başarıyı üstesinden gelinemez bir yere koymak vardır. Özgüven eksikliğinin de kaynağını oluşturan “ben yapamam, benden adam olmaz” gibi sözler, önce başarıyı Kaf Dağı’nın arkasına gönderir, sonra da insanları tembellik çukuruna atar.
Tembellik neden oluşur?
Başarmanın gerekliliği çalışmak olarak tanımlandığı halde, bunun için harekete geçememek tembelliği oluşturur. Niçin ve nasıl ders çalışacağını bildiği halde yapmamak, üşenmek, ihmal etmek, ertelemek veya icraata geçememek gibi görülen tembellik türlerinin hiç birinde, başarı, muvaffakiyet ve netice yoktur.
Hedef yokluğu, irade zayıflığı, kısa vadeli düşünmek, ileriyi görememek, motivasyon yetersizliği, başarısızlık korkusu, hedefin icap ettirdiği asgari yeteneklere sahip olmamak, hedef ve getireceği faydalara inanç arasındaki irtibatsızlık gibi sebeplerle tembellik oluşur.
“Önce ufak tefek işlerimi yapayım, sonra ders çalışırım.” düşüncesi de bu noktada yanlıştır. Çalışmak zor ve sıkıcı bir faaliyettir ve gerçekten odaklanmak gerekir. Çalışmadan önce uzun uzun motive olmayı beklemek yanlış olduğu gibi, başkalarından destek beklemek de çare değildir.
Tembelliği Yenmek İçin Karşı Atak Geliştirme Stratejileri
Tembel olmak anormal bir durum değil aslında, gayet doğal. Düşünüyorum da çalışmak için yapmak zorunda olduğumuz işler, yani yetişmesi gereken evraklar ve yapılması gereken düzenlemeler olmasa, kimse o zindan misali ofislere gitmek istemez! Tembellik yapmak da biraz hakkımız sanki… Her şeye rağmen, şunu bilmeliyiz ki, topluma faydalı ve başarılı bir birey olmak istiyorsak, tembelliğimizi alt etmeliyiz. Peki, tembelliği yenmeyi ve kaybetmiş olduğumuz canlılığı tekrar nasıl kazanacağız? İşte bu sorunun yanıtını bulmak için aşağıdaki adımları tek tek uygulamaya ne dersiniz?
1. Adım: Harekete Geçin
Canınız kitap okumak istemese bile, OKUYUN. Canınız bir şeyler yazmak istemese bile YAZIN. Egzersiz yapmak istemeseniz de kalkın ve EGZERSİZ YAPIN. Kısacası, hareket etmek, aksiyon en iyi motivasyondur. Bir görevi yerine getirememekten bizi alıkoyan tek şey onu yapmamamızdır, bu yüzden hemen şimdi yap onu!
2. Adım: Adım Adım İlerleyin: Eğer her şeyi bir anda yapmak isterseniz, motivasyonunuzu kaybedersiniz. Önce hangisini yapacağınızı, nereden başlayacağınızı şaşırırsınız ve sonuç itibariyle hiçbir işi tamamlayamamış olursunuz. Bu nedenle, büyük işlerinizi küçük parçalara bölün ve elde etmiş olduğunuz işin sadece o bölünmüş kısmına konsantre olun. Bu sayede çok zor ve asla üstesinden gelemeyeceğinizi düşündüğünüz bir işi, çok daha keyifle ve zevkle tamamlamış olacaksınız.
3. Adım: Dikkatinizi Dağıtacak Şeyleri Ortamdan Kaldırın
Tembelliğimiz tuttuğu zamanlarda etrafımızda işimizin dışında bizi meşgul edecek şeyler hemen dikkatimizi çeker ve motivasyonumuz bozulur. Dikkatimizi dağıtacak şeyleri ortamdan kaldırırsak, mesela internete bağlanmazsak, televizyonun bulunduğu odayı kilitlersek ya da yapacağımız işe odaklanabilecek, dikkatimizi dağıtabilecek ne varsa onların olmadığı yalın ortamlarda çalışırsak işimize çok daha kolay konsantre oluruz. Dikkatimiz farklı sebeplerden dolayı dağılmış olsa bile, uzun süreli bağlayıcı etkisi olmayan şeylerden uzak durduğumuz için dikkatimizi tekrar kolayca toparlayabiliriz.
4. Adım: Kendi Kendinizi Motive Edin
Yaptığınız iş her ne ise, onunla niçin meşgul olduğunuzun farkında mısınız? Zaman içerisinde kişi yaptığı veya o an için meşgul olduğu işin sebebini, maksadını, o işi yaparak ulaşmak istediği hedefleri unutabilir. 'Ben bu işi neden yapıyorum ki?' diye düşünebilir. Bu nedenle yaptığınız işin kişisel tatmininiz, hayatınız ve aileniz için ne kadar önemli olduğunu kendinize sık sık hatırlatın. Eğer neyi, ne için yaptığınız sorusuna aldığınız yanıt sizi tatmin etmiyorsa, o işle alakalı hedeflerinizi tekrar gözden geçirin!
5. Adım: Kendinizi Ödüllendirin
Sonunda ödül alacağımızı düşünerek yaptığımız her işi tamamlarken hevesli ve son derece coşkulu oluruz. Ödül, bu anlamda olumlu bir pekiştireçtir.
Tembellik, beynimizdeki sistemin kısa devre yapmış olması halinde açığa çıkar. Hedeflerimiz için zorlu ve uzun soluklu çalışmak bizi uzun süreli mutlu eder; fakat kısa vadede beynimizin belirli bir kısmı zorlanmadan ve sıkıntılardan ayrılarak mutluluğa adım atmak ister. İşte bu noktada, tembellik baş gösterir. Ve kısa süreli bir gel-git yaşarız. Uğraşmak, didinmek bize her zaman için zor gelir. Halbuki ancak çaba sarf ederek, uğrunda uğraş vererek mutluluğa ve doyuma ulaşırız.
Tembellik etmek, bizi her zaman geriye götüren bir haldir. Biyolojik olarak, beynimiz çok az efor sarf ederek zevk almamızı ve sıkıntılardan uzak durmamızı ister. Doyurucu, tatmin edici bir başarı elde etmek için öncelikle beyinde gerçekleşen o kısa devreyi tamir etmek gerekir.
Şöyle bir soru sordum kendime: Hobilerim neler? Hemen aklıma gelenleri sıraladım: Kitap okurum, sinemaya giderim, müzik dinlerim.. Yanıt tatmin edici olmadı elbette..
Elimde bir kalemle, tembel tembel otururken neler yaptığımı soruyordum.. "Gerçek" hobiler istiyordum. Model uçak yaparım, çatının kiremitlerini aktarırım, çamurdan heykeller yaparım gibi.. Ama benim böyle bir hobim yok.. Zaten sabırsız kişiliğim böyle hobilerim olmasına da izin vermez ki.. Model uçak yapmaya başladım diyelim, yarım saat sonra uçağın uçmasını isterim, oturup üç hafta boyunca ince ince onu boyamakla, parçalarını bir araya getirmekle uğraşamam ki.. Ya da daha kötüsü olur.. O elimdeki "şey" bitene kadar başka hiçbir işle uğraşamam.. Uyuyamam, yemek yiyemem, insanlarla konuşamam, etrafta neler olup bittiğiyle ilgilenemem vs.. "Hobim" olacak derken, işini kaybetmiş bir asosyal yaratık olur çıkarım.. Boş gezen ile kalfası.
Küçükken babamın beni böyle hobilere yöneltmek için evdeki her şeyi bozmama ses çıkarmaması hiçbir işe yaramadı anlayacağınız..
Benim hobim tembellik, bilmediğim bir yönümü, böylece kendimle konuşurken öğrenmiş oldum.. Oysa kendimi çok çalışkan zannederdim hep! İstanbul’a son gidişimde bir de kitap almışım kendime, bilinçaltının insanı dürtmesi bu olsa gerek.. Zaten sürekli kitap alan bir tipimdir ben. Kitabın adı şu: Hiçbir şey yapmama sanatı! Yazarı Veronique Vienne.. Hiçbir şey yapmadan geçirilen zamanları bir tür meditasyona dönüştürebilmenin sırları anlatılıyor kitapta.. Boş boş otururken nasıl ıslık çalarsınız, nasıl nefes almalısınız, bir kanepede tembel tembel yatarken neler yapmalısınız, güneşin batışı nasıl seyredilir gibi..
Beklemek de yetenek ister! Benim ilgimi en çok "The Art of Waiting" başlıklı bölüm çekti.. Bekleme sanatı!
Söz verdiğim saatte, söz verdiğim yerde olmak gibi, bizim ülkemiz için gereksiz bir çaba içinde olurum hep.. Ve bu yüzden hep beklerim.. Eşimin hazırlanmasını, oğlumun TV izlemsisini, kardeşlerimin telefon konuşmasını bitirmesini, yeğenimin yemeğe gitmeden beş dakika önce girdiği duştan çıkmasını, arkadaşlarımın saatleri olduğunu hatırlamalarını.. "Ömrüm beklemekle nihayet bulacak" şarkısı sanırım benim gibi insanlar için bestelenmiş..
Tembellik hastalığına yakalandım, çıkamıyorum.. Çok tembelim çook bu aralar.. Ne kötü şeymiş meğer bu tembellik hastalığı.. Ağrısı yok sızısı yok amma velakin hiçbir şey yaptırmıyor insana..
Sabahları uyanmak ayrı bir işkence gibi geliyor bu hastalıkta. Hiç yataktan çıkmak istemiyor insan. En sevdiğin giysilerin rahat pijamaların oluveriyor hemen..
Gün içinde işler birikirken ben hep daha sonralara bırakmayı tercih ediyorum hep bu hastalığın yüzünden.. Tembellik hastalığı beraberinde erteleme ve ihmalkarlıkları da getiriyor hemen.. Akşamları eve gelmeden önce kafamda bin bir plan yapıyorum “ bu akşam tembellik yok, eve gidince şunu yapacağım bunu yapacağım şu kişiyi arayacağım v.s.” ama eve girdiğim an hepsi birden unutuluveriyor nedense.. Ha birde unutkanlık yapıyor bu hastalık..
Her defasında bahardandır der, mevsim geçişleri der ona yükleriz suçu ama bende bu defa tembellik hastalığını suçluyorum tamamen.. Ben masumum yine… Tembellik hastalığına yakalandım sadece bu aralar çıkamıyorum bir türlü…
Ertelemek, Hayatı Iskalamaktır
Siz de memnun değilsiniz bu halinizden ama ertelemenin kısa vadedeki rahatlığı şimdilik size yetiyor. Kimilerinin atalet diye isimlendirdiği tembellik, günümüzde küçükten büyüğe herkesin ortak hastalığıdır. Toplumun genelinin potansiyel düşmanı olan bu hastalığın belirtileri, yavaş hareket, yapılacak işi bilme ama erteleme, yılgınlık, bezginlik ve miskinliktir. Bu insanlar bir türlük harekete geçemezler. En dikkat çekici özellikleriyse sürekli ertelemeleridir.
Tembellik hastalığı, genetik değildir. Sonradan öğrenilen bir hastalıktır. Halk arasında, “kime çekti” denilerek başkalarına yüklenecek bir durumu yoktur. Tamamen öğrenilebilen ve öğretilebilen bir davranıştır.
Tembelliği aile besliyor ve güçlendiriyor. Anne baba ve eğitimciler öğrencilerin tembellik problemine, bazen yanlış davranışlar ve faydasız sorularla çözüm aramaktadırlar. Çalışmanın ne kadar önemli olduğu üzerinde durmak, sebepleri araştırmadan ve gereğince inandırmadan öğüt vermek ve hemen çalışma programı yapmak yanlıştır.
Başka bir yanlış ise kalbine hitap etmeden kişiyi çalışmaya ikna etmeye çalışmaktır. Bu, ikna etmeden uygulamaya geçmeye benzer.
Tembelliği tetikleyen diğer bir eğitim hatası ise, aşırı sevgi ve yerli yersiz şefkat gösterme alışkanlığıdır.
Öğrenilmiş çaresizliğin temelinde de yine, başarıyı üstesinden gelinemez bir yere koymak vardır. Özgüven eksikliğinin de kaynağını oluşturan “ben yapamam, benden adam olmaz” gibi sözler, önce başarıyı Kaf Dağı’nın arkasına gönderir, sonra da insanları tembellik çukuruna atar.
Tembellik neden oluşur?
Başarmanın gerekliliği çalışmak olarak tanımlandığı halde, bunun için harekete geçememek tembelliği oluşturur. Niçin ve nasıl ders çalışacağını bildiği halde yapmamak, üşenmek, ihmal etmek, ertelemek veya icraata geçememek gibi görülen tembellik türlerinin hiç birinde, başarı, muvaffakiyet ve netice yoktur.
Hedef yokluğu, irade zayıflığı, kısa vadeli düşünmek, ileriyi görememek, motivasyon yetersizliği, başarısızlık korkusu, hedefin icap ettirdiği asgari yeteneklere sahip olmamak, hedef ve getireceği faydalara inanç arasındaki irtibatsızlık gibi sebeplerle tembellik oluşur.
“Önce ufak tefek işlerimi yapayım, sonra ders çalışırım.” düşüncesi de bu noktada yanlıştır. Çalışmak zor ve sıkıcı bir faaliyettir ve gerçekten odaklanmak gerekir. Çalışmadan önce uzun uzun motive olmayı beklemek yanlış olduğu gibi, başkalarından destek beklemek de çare değildir.
Tembelliği Yenmek İçin Karşı Atak Geliştirme Stratejileri
Tembel olmak anormal bir durum değil aslında, gayet doğal. Düşünüyorum da çalışmak için yapmak zorunda olduğumuz işler, yani yetişmesi gereken evraklar ve yapılması gereken düzenlemeler olmasa, kimse o zindan misali ofislere gitmek istemez! Tembellik yapmak da biraz hakkımız sanki… Her şeye rağmen, şunu bilmeliyiz ki, topluma faydalı ve başarılı bir birey olmak istiyorsak, tembelliğimizi alt etmeliyiz. Peki, tembelliği yenmeyi ve kaybetmiş olduğumuz canlılığı tekrar nasıl kazanacağız? İşte bu sorunun yanıtını bulmak için aşağıdaki adımları tek tek uygulamaya ne dersiniz?
1. Adım: Harekete Geçin
Canınız kitap okumak istemese bile, OKUYUN. Canınız bir şeyler yazmak istemese bile YAZIN. Egzersiz yapmak istemeseniz de kalkın ve EGZERSİZ YAPIN. Kısacası, hareket etmek, aksiyon en iyi motivasyondur. Bir görevi yerine getirememekten bizi alıkoyan tek şey onu yapmamamızdır, bu yüzden hemen şimdi yap onu!
2. Adım: Adım Adım İlerleyin: Eğer her şeyi bir anda yapmak isterseniz, motivasyonunuzu kaybedersiniz. Önce hangisini yapacağınızı, nereden başlayacağınızı şaşırırsınız ve sonuç itibariyle hiçbir işi tamamlayamamış olursunuz. Bu nedenle, büyük işlerinizi küçük parçalara bölün ve elde etmiş olduğunuz işin sadece o bölünmüş kısmına konsantre olun. Bu sayede çok zor ve asla üstesinden gelemeyeceğinizi düşündüğünüz bir işi, çok daha keyifle ve zevkle tamamlamış olacaksınız.
3. Adım: Dikkatinizi Dağıtacak Şeyleri Ortamdan Kaldırın
Tembelliğimiz tuttuğu zamanlarda etrafımızda işimizin dışında bizi meşgul edecek şeyler hemen dikkatimizi çeker ve motivasyonumuz bozulur. Dikkatimizi dağıtacak şeyleri ortamdan kaldırırsak, mesela internete bağlanmazsak, televizyonun bulunduğu odayı kilitlersek ya da yapacağımız işe odaklanabilecek, dikkatimizi dağıtabilecek ne varsa onların olmadığı yalın ortamlarda çalışırsak işimize çok daha kolay konsantre oluruz. Dikkatimiz farklı sebeplerden dolayı dağılmış olsa bile, uzun süreli bağlayıcı etkisi olmayan şeylerden uzak durduğumuz için dikkatimizi tekrar kolayca toparlayabiliriz.
4. Adım: Kendi Kendinizi Motive Edin
Yaptığınız iş her ne ise, onunla niçin meşgul olduğunuzun farkında mısınız? Zaman içerisinde kişi yaptığı veya o an için meşgul olduğu işin sebebini, maksadını, o işi yaparak ulaşmak istediği hedefleri unutabilir. 'Ben bu işi neden yapıyorum ki?' diye düşünebilir. Bu nedenle yaptığınız işin kişisel tatmininiz, hayatınız ve aileniz için ne kadar önemli olduğunu kendinize sık sık hatırlatın. Eğer neyi, ne için yaptığınız sorusuna aldığınız yanıt sizi tatmin etmiyorsa, o işle alakalı hedeflerinizi tekrar gözden geçirin!
5. Adım: Kendinizi Ödüllendirin
Sonunda ödül alacağımızı düşünerek yaptığımız her işi tamamlarken hevesli ve son derece coşkulu oluruz. Ödül, bu anlamda olumlu bir pekiştireçtir.
Tembellik, beynimizdeki sistemin kısa devre yapmış olması halinde açığa çıkar. Hedeflerimiz için zorlu ve uzun soluklu çalışmak bizi uzun süreli mutlu eder; fakat kısa vadede beynimizin belirli bir kısmı zorlanmadan ve sıkıntılardan ayrılarak mutluluğa adım atmak ister. İşte bu noktada, tembellik baş gösterir. Ve kısa süreli bir gel-git yaşarız. Uğraşmak, didinmek bize her zaman için zor gelir. Halbuki ancak çaba sarf ederek, uğrunda uğraş vererek mutluluğa ve doyuma ulaşırız.
Tembellik etmek, bizi her zaman geriye götüren bir haldir. Biyolojik olarak, beynimiz çok az efor sarf ederek zevk almamızı ve sıkıntılardan uzak durmamızı ister. Doyurucu, tatmin edici bir başarı elde etmek için öncelikle beyinde gerçekleşen o kısa devreyi tamir etmek gerekir.
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Tembellik: Hiçbir Şey Yapmama Sanatı!" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Psk.Cengiz TÜRKMEN'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Psk.Cengiz TÜRKMEN'in izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
5 Beğeni 
Yazan Uzman
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
