Çocuğun Aldığı Karne Nasıl Değerlendirilmeli
Çocukları Karne Notuna Kurban Etmeyelim
Değerli anne-babalar bir dönemin daha sonuna geldik. Ve karne zamanı.
Çocuklar çalışma veya çalışmamalarının karşılığı olarak bir karne alacaklar. Maalesef biz karneyi çocuğun zeki olup-olmaması ya da adam olup olamayacağını belirleyen bir belge olarak kabul ettik. Eğer karne bunu belirlemiş olsaydı okuldan kaçan; dolayısıyla dersleri çokta iyi olmayan Einstein veya matematikten zayıf alan Newton’ un adını tarihe yazdırmaması gerekirdi. Oysa Nevton’ un teorisi matematik, Einstein’ in ki fizik üzerine.
Ülkemizde ilkokul veya lisede dersleri zayıf olan; bu yüzden öğretmen ve ailesinden tepki alan yüzlerce çocuk, daha sonra toparlanmış, çok güzel bölümler kazanmış ve mesleklerinde başarılı olmuşlardır. Çevrenizde yüzlerce örneğini görebilirsiniz.
Karne:
Çocuğun; okulu, öğretmeni ve dersleri sevip sevmesi, dersi dinleyip dinlememesi, çalışıp çalışmaması, aile huzurunun olup olmaması, motivasyon eksikliğinin olması, öğrenme güçlüğü veya psikolojik sorunlarının olup olmamasıyla da direk ilgilidir.
• Biz sadece karnedeki sonucu “Bu iş olmayacak.” şeklinde değerlendirip, dolayısıyla kestirip atarsak çocuğu kişilik olarak da başarısızlığa mahkum edip, değersizliğe itmiş olmayacak mıyız?
• Yıkmak, dağıtmak, damgalamak çok kolay. Oysa inşa etmek, tamir etmek çok zor. Biz galiba kolay olan yıkıp-kırmayı tercih ediyoruz.
• Hem karnedeki notu neye göre değerlendiriyoruz ki, 4 alana: ”Niye 5 almadın?”,teşekkür alana: ”Neden takdir almadın?”, 70 alana: “Neden 90 almadın?”, 5 zayıf getirene: “ Bari düz geçseydin.” demiyor muyuz? Bu kriterler neye göre belirleniyor? Çocuğun yeteneğine göre mi, yoksa bizim beklentilerimize göre mi?
• “Ben takdir almıştım, sen de almalısın”, “Ahmet almış, sen de alacaksın.” , “Ben okuyamadım, sen okuyacaksın.” Bunlar ne kadar doğru ve çocuğunuza uygun kriterler. Bunları bir uzmanla birlikte belirlemedikten sonra ona yardımcı olmak yerine, onu daha çok dağıtabiliyoruz.
• Nice çocuklar var: “ Anne-babam yaptıklarımla yetinmiyor.’ Daha yok mu daha yok mu?’ diyor. Onların bu yaklaşımlarından dolayı dersler, notlar dom dom kurşunu gibi üzerime geliyor. Batıyor, rahatsız ediyor ve ders çalışmaktan nefret ediyorum.” diyor.
• Bütün sorun onların ders çalışmamaları, ödevlerini yapmamaları, çok televizyon izlemeleri veya bilgisayarın başında zaman geçirmelerinden mi kaynaklanıyor?
Hatırlar mısınız veli toplantısında öğretmen bazı olumsuzlukları söyleyince çok kızmış ve gelip ona kızarak nutuk atmıştınız. Zaman zaman psikolojik ve fiziksel şiddet uygulamış; sonraki haftalarda da tekrar işinize dönüp yoğun bir şekilde çalışmış ve akşamları eve gelince televizyonun karşısına uzanmıştınız… Arada bir eşinizin gazına gelerek “ Dersin yok mu?” deyip; bağırıp, sonra tekrar televizyona dönmüş hem de veli toplantısını unutmuştunuz.
“Ben anne babası olarak; çocuğumun notu neden düşük, neden ders çalışmıyor ve ben ne yapabilirim? Nasıl bir ortam oluşturabilirim? Koyduğum hedef benim hayalimdeki hedef mi yoksa onun hayalindeki, ilgi alanına ve yeteneğine uygun olan hedef mi?” diye düşündüm mü? Bunu bir uzmanla paylaşıp daha gerçekçi beklentiler haline getirebildim mi? Ne dersiniz? Anne-babası olarak olumlu davranışlarımızla destek verebiliyor muyuz? Yoksa:” Senin için gece gündüz çalışıyorum.” veya “ Senin için saçımı süpürge ettim. Ama senin umurunda mı? Bu ne ilgisizlik?” deyip sürekli eleştiriyor ve yargılıyor musunuz?
Çocuklar, bundan sonraki hayatlarını anne- babalarının kendilerine bakışları- seslenmeleri ve tavırlarıyla anlamlandırırlar. Anne baba ona sevgiyle bakıyor, dokunuyor ve onunla sevdiğini hissettirir bir tonla konuşuyorsa o çocuk sevildiğini, önemsendiği ve değerli olduğunu hisseder. Bu sebeple kendisine düşen sorumluluğu daha istekli olarak yerine getirmeye çalışır.
Anne babanın desteğini alamadığı gibi eleştirilip yargılanan çocuklar ise kendilerini hep yalnız hissederler. Toplumun içinde kendini ifade edemeyen, sorumluluğunu üstlenemeyen, fazla heyecanlanan, stres yaşayan, depresyona çabuk giren endişeli ve kaygılı yüzlerce yetişkinin sorunu hep anne-babaların yanlış tutumlarının bir sonucu olarak karşımıza çıkmaktadır.
Karnesi kötü olan çocuk, arkadaşları veya ailesinin yanında yeterince rencide olmaktadır. Fazladan yüklenmek onun kaygısını daha da artırır. Bu baskıyı kaldıramazsa ya canına kıymaya kalkışır ( Bunu her karne veya üniversite sınavlarının açıklandığı zamanlarda medya da duyuyor, izliyorsunuzdur.) ya da bu kaygıyı kaldıramadığı için sorumluluğu üzerinden atar ve sizi suçlar. “Bu notlarda ne var ki? Oh iyi oldu. Yine böyle not alacağım.” demelerine sebep olmaktadır. Anne babanın çocuğun notları yüzünden çocuğuna karşı eleştiriyi abartması veya onu cezalandırması; çocukların da onlara kızgınlığından dolayı bir sürü zayıf getirerek veya sınavlarda düşük netler çıkararak onları cezalandırdıklarını görüyoruz.
Değerli anne babalar; notlar önemlidir ancak her şey değildir. Notlar ailesinin çocuğuyla ilgilenip ilgilenmemesinin, çocuğun dersi sevip sevmemesinin, sorunlarının olup olmadığının veya çalışıp çalışmadığının göstergesi olabilir. Bunu doğru okumak ona göre çözümler üretmek zorundasınız.
Her şeye rağmen karneden dolayı çocuğunuzu değersizleştirmemeli, “ Sen adam olmazsın.” dememelisiniz.
Karnesi ile size gelmişse alnından öpün. Söz vermişseniz hediyesini verin. Karne ile ilgili görüşlerini alın. Neden böyle olduğu hakkında fikrini sorun. Çözümler üretmesi için destekleyiniz.
Gerçekten çok güzel ilgilenmenize rağmen çocuk kendisine düşeni yapmadıysa okul rehber öğretmeni veya psikolog, psikoterapist, psikiyatrist gibi uzmanlardan destek alınız.
Otuz-kırk sene sonra devletimizin en aktif ve en verimli kesimini teşkil edecek bireyler, bugünkü çocuklardır. Çocukları küçük ve değersiz gören ebeveynler, karnelerinden dolayı onları dışlayanlar, geleceğimizin önemli bir unsurunu hafife alıp, nasıl bir zarar verdiğini düşünüp, ürpermelidirler.
Benim Anne-babam ilkokuldaki zayıfımdan dolayı veya ortaokuldaki bir dersimin zayıf oluşu ve yazın ikmale gidişimden dolayı kızıp sert tepki verselerdi belki de eğitim-öğretim hayatım bitecekti. Ancak özellikle babam hep arkamda oldu ve bana güvendi. Bunları halledebileceğime yürekten inandı. Zaten kızmasına da gerekte yoktu. Yazın herkes tatilde iken ikmale gitmek benim için başlı başına bir ceza ve küçük düşürücü bir şeydi. Tekrardan beni rencide edip, ceza verip kendilerinden nefret ettirmelerine gerek yoktu.
Düşük notlar çocukların hep yeni tecrübeler kazanmalarına bir fırsattır. Yeter ki anne-babası onun bunu doğru yorumlamasını sağlayabilsin.
Bu arada tatilde Fen ve Anadolu Liseleri gibi sınavla öğrenci alan liselere ve Üniversite sınavına girecek öğrencilerin sistemli bir şekilde derslerine çalışmaya devam etmelerinde, gerekirse açıklarını kapatmaya çalışmalarında fayda var. Zayıfı olanlar da bütün tatilde değil de belirli günlerde bu zayıf derslere yönelik çalışmalarında fayda var. Ebeveynlerin bu durumdaki öğrencilere, sağlıklı bir şeklide nasıl yaklaşım sergileyeceklerini gerekirse uzmanlarla görüşüp ona göre davranmalarında fayda var. Bütün öğrenciler kitap okumalıdır. Bunu zorunlu olarak değil bir ihtiyaç olarak görmelerini sağlamak okuma işini kolaylaştırır.
Bütün çocuklar özeldir. Mutlaka bir alanda iyi bir yeteneği vardır. Tıpkı sizin bazı yeteneğinizin iyi olduğu gibi. Yeteneklerini ortaya koyacak (sergileyecek) bir ortam bulurlarsa mutlaka bir gün o alanda başarılı olacaklardır. Yeter ki anne-babası yanlış yaklaşımlarla onu hayata küstürmesin. Karne veya sınav puanlarını doğru ve sağlıklı bir şekilde yorumlamanız dileğiyle.
İsmail KOÇ
Uzman Psikolojik Danışman
Psikoterapist
Değerli anne-babalar bir dönemin daha sonuna geldik. Ve karne zamanı.
Çocuklar çalışma veya çalışmamalarının karşılığı olarak bir karne alacaklar. Maalesef biz karneyi çocuğun zeki olup-olmaması ya da adam olup olamayacağını belirleyen bir belge olarak kabul ettik. Eğer karne bunu belirlemiş olsaydı okuldan kaçan; dolayısıyla dersleri çokta iyi olmayan Einstein veya matematikten zayıf alan Newton’ un adını tarihe yazdırmaması gerekirdi. Oysa Nevton’ un teorisi matematik, Einstein’ in ki fizik üzerine.
Ülkemizde ilkokul veya lisede dersleri zayıf olan; bu yüzden öğretmen ve ailesinden tepki alan yüzlerce çocuk, daha sonra toparlanmış, çok güzel bölümler kazanmış ve mesleklerinde başarılı olmuşlardır. Çevrenizde yüzlerce örneğini görebilirsiniz.
Karne:
Çocuğun; okulu, öğretmeni ve dersleri sevip sevmesi, dersi dinleyip dinlememesi, çalışıp çalışmaması, aile huzurunun olup olmaması, motivasyon eksikliğinin olması, öğrenme güçlüğü veya psikolojik sorunlarının olup olmamasıyla da direk ilgilidir.
• Biz sadece karnedeki sonucu “Bu iş olmayacak.” şeklinde değerlendirip, dolayısıyla kestirip atarsak çocuğu kişilik olarak da başarısızlığa mahkum edip, değersizliğe itmiş olmayacak mıyız?
• Yıkmak, dağıtmak, damgalamak çok kolay. Oysa inşa etmek, tamir etmek çok zor. Biz galiba kolay olan yıkıp-kırmayı tercih ediyoruz.
• Hem karnedeki notu neye göre değerlendiriyoruz ki, 4 alana: ”Niye 5 almadın?”,teşekkür alana: ”Neden takdir almadın?”, 70 alana: “Neden 90 almadın?”, 5 zayıf getirene: “ Bari düz geçseydin.” demiyor muyuz? Bu kriterler neye göre belirleniyor? Çocuğun yeteneğine göre mi, yoksa bizim beklentilerimize göre mi?
• “Ben takdir almıştım, sen de almalısın”, “Ahmet almış, sen de alacaksın.” , “Ben okuyamadım, sen okuyacaksın.” Bunlar ne kadar doğru ve çocuğunuza uygun kriterler. Bunları bir uzmanla birlikte belirlemedikten sonra ona yardımcı olmak yerine, onu daha çok dağıtabiliyoruz.
• Nice çocuklar var: “ Anne-babam yaptıklarımla yetinmiyor.’ Daha yok mu daha yok mu?’ diyor. Onların bu yaklaşımlarından dolayı dersler, notlar dom dom kurşunu gibi üzerime geliyor. Batıyor, rahatsız ediyor ve ders çalışmaktan nefret ediyorum.” diyor.
• Bütün sorun onların ders çalışmamaları, ödevlerini yapmamaları, çok televizyon izlemeleri veya bilgisayarın başında zaman geçirmelerinden mi kaynaklanıyor?
Hatırlar mısınız veli toplantısında öğretmen bazı olumsuzlukları söyleyince çok kızmış ve gelip ona kızarak nutuk atmıştınız. Zaman zaman psikolojik ve fiziksel şiddet uygulamış; sonraki haftalarda da tekrar işinize dönüp yoğun bir şekilde çalışmış ve akşamları eve gelince televizyonun karşısına uzanmıştınız… Arada bir eşinizin gazına gelerek “ Dersin yok mu?” deyip; bağırıp, sonra tekrar televizyona dönmüş hem de veli toplantısını unutmuştunuz.
“Ben anne babası olarak; çocuğumun notu neden düşük, neden ders çalışmıyor ve ben ne yapabilirim? Nasıl bir ortam oluşturabilirim? Koyduğum hedef benim hayalimdeki hedef mi yoksa onun hayalindeki, ilgi alanına ve yeteneğine uygun olan hedef mi?” diye düşündüm mü? Bunu bir uzmanla paylaşıp daha gerçekçi beklentiler haline getirebildim mi? Ne dersiniz? Anne-babası olarak olumlu davranışlarımızla destek verebiliyor muyuz? Yoksa:” Senin için gece gündüz çalışıyorum.” veya “ Senin için saçımı süpürge ettim. Ama senin umurunda mı? Bu ne ilgisizlik?” deyip sürekli eleştiriyor ve yargılıyor musunuz?
Çocuklar, bundan sonraki hayatlarını anne- babalarının kendilerine bakışları- seslenmeleri ve tavırlarıyla anlamlandırırlar. Anne baba ona sevgiyle bakıyor, dokunuyor ve onunla sevdiğini hissettirir bir tonla konuşuyorsa o çocuk sevildiğini, önemsendiği ve değerli olduğunu hisseder. Bu sebeple kendisine düşen sorumluluğu daha istekli olarak yerine getirmeye çalışır.
Anne babanın desteğini alamadığı gibi eleştirilip yargılanan çocuklar ise kendilerini hep yalnız hissederler. Toplumun içinde kendini ifade edemeyen, sorumluluğunu üstlenemeyen, fazla heyecanlanan, stres yaşayan, depresyona çabuk giren endişeli ve kaygılı yüzlerce yetişkinin sorunu hep anne-babaların yanlış tutumlarının bir sonucu olarak karşımıza çıkmaktadır.
Karnesi kötü olan çocuk, arkadaşları veya ailesinin yanında yeterince rencide olmaktadır. Fazladan yüklenmek onun kaygısını daha da artırır. Bu baskıyı kaldıramazsa ya canına kıymaya kalkışır ( Bunu her karne veya üniversite sınavlarının açıklandığı zamanlarda medya da duyuyor, izliyorsunuzdur.) ya da bu kaygıyı kaldıramadığı için sorumluluğu üzerinden atar ve sizi suçlar. “Bu notlarda ne var ki? Oh iyi oldu. Yine böyle not alacağım.” demelerine sebep olmaktadır. Anne babanın çocuğun notları yüzünden çocuğuna karşı eleştiriyi abartması veya onu cezalandırması; çocukların da onlara kızgınlığından dolayı bir sürü zayıf getirerek veya sınavlarda düşük netler çıkararak onları cezalandırdıklarını görüyoruz.
Değerli anne babalar; notlar önemlidir ancak her şey değildir. Notlar ailesinin çocuğuyla ilgilenip ilgilenmemesinin, çocuğun dersi sevip sevmemesinin, sorunlarının olup olmadığının veya çalışıp çalışmadığının göstergesi olabilir. Bunu doğru okumak ona göre çözümler üretmek zorundasınız.
Her şeye rağmen karneden dolayı çocuğunuzu değersizleştirmemeli, “ Sen adam olmazsın.” dememelisiniz.
Karnesi ile size gelmişse alnından öpün. Söz vermişseniz hediyesini verin. Karne ile ilgili görüşlerini alın. Neden böyle olduğu hakkında fikrini sorun. Çözümler üretmesi için destekleyiniz.
Gerçekten çok güzel ilgilenmenize rağmen çocuk kendisine düşeni yapmadıysa okul rehber öğretmeni veya psikolog, psikoterapist, psikiyatrist gibi uzmanlardan destek alınız.
Otuz-kırk sene sonra devletimizin en aktif ve en verimli kesimini teşkil edecek bireyler, bugünkü çocuklardır. Çocukları küçük ve değersiz gören ebeveynler, karnelerinden dolayı onları dışlayanlar, geleceğimizin önemli bir unsurunu hafife alıp, nasıl bir zarar verdiğini düşünüp, ürpermelidirler.
Benim Anne-babam ilkokuldaki zayıfımdan dolayı veya ortaokuldaki bir dersimin zayıf oluşu ve yazın ikmale gidişimden dolayı kızıp sert tepki verselerdi belki de eğitim-öğretim hayatım bitecekti. Ancak özellikle babam hep arkamda oldu ve bana güvendi. Bunları halledebileceğime yürekten inandı. Zaten kızmasına da gerekte yoktu. Yazın herkes tatilde iken ikmale gitmek benim için başlı başına bir ceza ve küçük düşürücü bir şeydi. Tekrardan beni rencide edip, ceza verip kendilerinden nefret ettirmelerine gerek yoktu.
Düşük notlar çocukların hep yeni tecrübeler kazanmalarına bir fırsattır. Yeter ki anne-babası onun bunu doğru yorumlamasını sağlayabilsin.
Bu arada tatilde Fen ve Anadolu Liseleri gibi sınavla öğrenci alan liselere ve Üniversite sınavına girecek öğrencilerin sistemli bir şekilde derslerine çalışmaya devam etmelerinde, gerekirse açıklarını kapatmaya çalışmalarında fayda var. Zayıfı olanlar da bütün tatilde değil de belirli günlerde bu zayıf derslere yönelik çalışmalarında fayda var. Ebeveynlerin bu durumdaki öğrencilere, sağlıklı bir şeklide nasıl yaklaşım sergileyeceklerini gerekirse uzmanlarla görüşüp ona göre davranmalarında fayda var. Bütün öğrenciler kitap okumalıdır. Bunu zorunlu olarak değil bir ihtiyaç olarak görmelerini sağlamak okuma işini kolaylaştırır.
Bütün çocuklar özeldir. Mutlaka bir alanda iyi bir yeteneği vardır. Tıpkı sizin bazı yeteneğinizin iyi olduğu gibi. Yeteneklerini ortaya koyacak (sergileyecek) bir ortam bulurlarsa mutlaka bir gün o alanda başarılı olacaklardır. Yeter ki anne-babası yanlış yaklaşımlarla onu hayata küstürmesin. Karne veya sınav puanlarını doğru ve sağlıklı bir şekilde yorumlamanız dileğiyle.
İsmail KOÇ
Uzman Psikolojik Danışman
Psikoterapist
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Çocuğun Aldığı Karne Nasıl Değerlendirilmeli" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Uzm.Psk.Dnş.İsmail KOÇ'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Uzm.Psk.Dnş.İsmail KOÇ'un izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
Beğenin 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
