İğneyi Gençlere, Çuvaldızı Kendimize Batıralım!
Günümüzde ailelerle gençler arasındaki çatışmalar bekli de tarihte bu kadar derinleşmemiştir. Sürekli yetişkinlerin ağzında gençlerle ilgili bir çok eleştiriler duyuyoruz. Ailelere bir dokunsanız bin ah işitiyorsunuz. Esasında bakarsanız gençlerin de eleştirilecek bir çok yönleri var. Gençler cep telefonlarından başka bir şey bilmiyor, saatlerce internet başındalar, anne babayı dinlemiyorlar,saygıyı bilmiyorlar, geç yatıp geç kalkıyorlar……… bunları bekli de sayfalarca uzatabiliriz. Kimimizde bu konuda hemfikir olmuşçasına ‘Ergenlik diye bir şey yoktur, biz ergen olmadık mı?’ sözleriyle aileleri gence karşı bileyerek , 4000 yıl öncesinden Mısırlıların tabletlerinde geçen ’Bu gençlere bir şey oluyor, artık söz dinlemiyorlar.’ gerçeğini görmezlikten geliyoruz. 1975’ teki gençlikle 2014’ teki gençliği, ergenliği elbette bir tutmak adaletsizlik olur. ‘Tarihsel olaylar ,tarihsel şartlar içinde değerlendirilir.’ diye bir söz vardır. Bu tarz bir değerlendirme olaya farklı bir bakış açısı getirecektir. Acaba bizim gençliğimizde internet olsaydı,cep telefonu olsaydı, facebook olsaydı, aile içi iletişim gergin olsaydı, çevre bu kadar güvensiz olsaydı…… bunlardan ne kadar ve nasıl etkilenirdik? ‘Ben etkilenmezdim.’ diyenler gerçekçi bir değerlendirme içinde değillerdir. Sonuçta insan sosyal bir varlık olduğundan etkiler,etkilenir. Gençliğinde (benim gençliğimde) Bruce Lee’ nin filmleriyle büyüyen gençlerin sokakta onlar gibi karate yaptığını,ellerinde mançıkalar olduğunu, hatta o yıllarda karate kurslarının altın yıllarını yaşadığını gördük, yaşadık.
Yine farklı bir bakış açısı geliştirirsek ailesel yaşantımıza göz gezdirmemiz gerekir. Pire deneyi vardır. Hepimiz biliriz. Deney şu şekilde; Normal şartlar altında bir pirenin 45 cm zıplayabileceği tespit ediliyor. 45 cm zıplayan bir pireyi yaklaşık bir ay boyunca 20 cm lik bir deney tüpünün içine koyuyorlar. Bu süreçte pire ne zaman zıplasa kafasını , deney tüpünün üzerindeki mantara çarpıyor. Bir ay sonra pireyi çıkarıp serbest bir ortama bırakıyorlar. Pire zıplamaya başlıyor. Ama 20 cm zıplayabiliyor. Bunun üzerine çıkamıyor. Bu durum şunu gösteriyor. Bir çok yaşantıyı, oluşturduğumuz kalıplar yoluyla çocuklarımıza aktarıyoruz. Modernizmin getirdiği yaşantıların yaşandığı şu günlerde gençlerde olan özelliklerin çoğunu dışarıdan bir yerlerden alıp getirmiyorlar. Biz fark ettirmeden onlara öğretiyoruz. Nasıl mı?
Daha küçücükken erken yatıp erken kalkma alışkanlığı olan çocuğumuzun erken kalkmasını önlemek için gece geç yatıran, ya da o sabahçı olmasın öğlenci olsun, erken kalkmasın uykusunu alsın diyerek o alışkanlığını körelten biz değil miyiz? Çocukken arkadaş ortamına göndermeyen ‘Evde oyna ,dışarısı soğuk kirlenirsin al sana dünyalar kadar oyuncak’ deyip sosyalleşmesine engel olan biz değil miyiz? Önüne televizyonu ,tableti koyup istediğin kadar oyna yeter ki sorun çıkarma diyen biz değil miyiz? Odasına bilgisayar ve interneti koyup orada ne yaptığını hangi sitelere girdiğini takip etmeyen biz değil miyiz? 10 yaşından sonra sorun çıkarmaya başladığında ona yakın olmamız gereken dönemde sorun çıkardığı için ondan uzaklaşan biz değil miyiz? Evde psikolojik ihtiyacını gidermeyen neyin eksik ki diyen biz değil miyiz?....
Çocuk yaşadığını öğrenir felsefesinden hareketle o bizim hazırladığımız dünyada yaşamına devam eder. Onlar çok hızlı değişirken biz değişmediğimizden, değişimi gerekli görmediğimizden evde sürekli çatışmalar oluşur ve onları anlamaktan uzaklaşırız. ‘Babam benimle konuşmadı, ben onla neyi konuşayım.’ Diyerek bildiğimiz yöntemlerle sorunları çözmeye çalışıyoruz. Bilinen bir gerçek vardır ki onu yazmadan geçemeyeceğim. Sıcak bir aile ortamında, iletişimin güçlü olduğu, aile bireylerinin birbirini anladığı bir ortamda gencin dışarıya yöneldiğine ,olumsuzluğa yöneldiğine şahit olmadım.
Kabul edildiğini sevildiğini, beğenildiğini,saygı duyulduğunu hisseden, evde tatlı ve tutarlı bir disiplin yaşayan genç dışarıda ne arayabilir ki?
Yine farklı bir bakış açısı geliştirirsek ailesel yaşantımıza göz gezdirmemiz gerekir. Pire deneyi vardır. Hepimiz biliriz. Deney şu şekilde; Normal şartlar altında bir pirenin 45 cm zıplayabileceği tespit ediliyor. 45 cm zıplayan bir pireyi yaklaşık bir ay boyunca 20 cm lik bir deney tüpünün içine koyuyorlar. Bu süreçte pire ne zaman zıplasa kafasını , deney tüpünün üzerindeki mantara çarpıyor. Bir ay sonra pireyi çıkarıp serbest bir ortama bırakıyorlar. Pire zıplamaya başlıyor. Ama 20 cm zıplayabiliyor. Bunun üzerine çıkamıyor. Bu durum şunu gösteriyor. Bir çok yaşantıyı, oluşturduğumuz kalıplar yoluyla çocuklarımıza aktarıyoruz. Modernizmin getirdiği yaşantıların yaşandığı şu günlerde gençlerde olan özelliklerin çoğunu dışarıdan bir yerlerden alıp getirmiyorlar. Biz fark ettirmeden onlara öğretiyoruz. Nasıl mı?
Daha küçücükken erken yatıp erken kalkma alışkanlığı olan çocuğumuzun erken kalkmasını önlemek için gece geç yatıran, ya da o sabahçı olmasın öğlenci olsun, erken kalkmasın uykusunu alsın diyerek o alışkanlığını körelten biz değil miyiz? Çocukken arkadaş ortamına göndermeyen ‘Evde oyna ,dışarısı soğuk kirlenirsin al sana dünyalar kadar oyuncak’ deyip sosyalleşmesine engel olan biz değil miyiz? Önüne televizyonu ,tableti koyup istediğin kadar oyna yeter ki sorun çıkarma diyen biz değil miyiz? Odasına bilgisayar ve interneti koyup orada ne yaptığını hangi sitelere girdiğini takip etmeyen biz değil miyiz? 10 yaşından sonra sorun çıkarmaya başladığında ona yakın olmamız gereken dönemde sorun çıkardığı için ondan uzaklaşan biz değil miyiz? Evde psikolojik ihtiyacını gidermeyen neyin eksik ki diyen biz değil miyiz?....
Çocuk yaşadığını öğrenir felsefesinden hareketle o bizim hazırladığımız dünyada yaşamına devam eder. Onlar çok hızlı değişirken biz değişmediğimizden, değişimi gerekli görmediğimizden evde sürekli çatışmalar oluşur ve onları anlamaktan uzaklaşırız. ‘Babam benimle konuşmadı, ben onla neyi konuşayım.’ Diyerek bildiğimiz yöntemlerle sorunları çözmeye çalışıyoruz. Bilinen bir gerçek vardır ki onu yazmadan geçemeyeceğim. Sıcak bir aile ortamında, iletişimin güçlü olduğu, aile bireylerinin birbirini anladığı bir ortamda gencin dışarıya yöneldiğine ,olumsuzluğa yöneldiğine şahit olmadım.
Kabul edildiğini sevildiğini, beğenildiğini,saygı duyulduğunu hisseden, evde tatlı ve tutarlı bir disiplin yaşayan genç dışarıda ne arayabilir ki?
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "İğneyi Gençlere, Çuvaldızı Kendimize Batıralım!" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Dr.Psk.Murat İDİN'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Dr.Psk.Murat İDİN'in izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
1 Beğeni 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
