Kadın Yası Çaresizliği ve Çareleri Üzerine
Söz konusu yas olduğunda süreçler oldukça karmaşık ve uzundur. Olayın meydana geliş şekli, süresi ve yansımaları yasın uzaması, travmatize olması ve kronikleşmesi konusunda ciddi rol oynar.
Gündemde 20 yaşında bir kızın tüm hakları elinden alınarak katledilmesi var. Kaçırılma, alıkonulma, tecavüz, bıçaklama, vücut bütünlüğüne kasıt ve son olarak yakılma!! Bu doğalında meydana gelebilecek bir durum değil. İnsan eli ile oluşturulmuş bir felaket. Yani ortada insan faktörü olmasa bir kayıp da olmayacak. Bu durum yası yaşayan tarafların travmatize olmasına hatta yasın gittikçe uzayarak patolojik hale gelmesine neden olacak.
Bu işin sıkıcı ve akademik olmakla birlikte gerçek ve can evinden vuran kısmı elbette!
Peki ya ailenin her gün ölmesine neden olacağı ayrıntıları gün be gün dinleyen toplumda oluşan patolojik çaresizlik ve korkunun nedeni nedir? Toplumsal ruh sağlığı açısından bununla nasıl baş edeceğiz?
Uzun süredir Türkiye’nin kanayan yarası “Kadın Cinayetleri”. Bu eksende ortada ciddi bir huzursuzluk, çaresizlik ve korku hâkim. Nedenini size basit bir araştırma ile açıklayabilirim. Yapılan araştırmalarda yangın, sel, deprem felaketlerinden hangisinden daha çok korktuğu sorulmuş insanlara. Sonucun yangın olması bekleniyormuş. Ancak “deprem” çıkmış. Ben hiç şaşırmadım. Yangından kaçmak için 11. Kattan atlayanları görmüşsünüzdür. Bir umut vardır. Sel için yüksek yerlere çıkan, yüzmeye, tutunmaya çalışanları görmüşsünüzdür. Ama depremde kaçacağınız zemin sallanır! Ayağımızı bastığımız zemin titremektedir! Kaçtığın her yer aynı şekilde korku içerir. Her yer eşit derecede güvensizdir. Bu yüzden insanların en çok depremden korkması anlaşılır geldi bana. Güvensizlik ve belirsizlik ise panik yaratır!
Son 10 yıldır yaşanan ve gündemden düşmeyen kadın cinayetleri, çocuk istismarları da bu etkiyi yaratıyor bence. Bastıkları her zemin ayaklarından kayıyor, titriyorlar. Kendileri ve çocukları için git gide daha çok korkuyorlar. Verilen cezaların azlığına karşı ceza indirimi için çoğunluğunun kanıtlanması bile mümkün olmadığı bahaneler o kadar çokken kendini güvende hissetmek oldukça zorlaşıyor. Her yeni olayda yenilenen ve katmerlenen bir yas hali toplumsal öfkenin çıtasını yükselttikçe yükseltiyor bu yüzden.
Temel hakları olan yaşam ve vücut mahremiyetleri için belli şekilde “giyinmemeleri”, belli saatlerde “sokağa çıkmamaları”, belli işleri “yalnız” yapmamaları gerekiyor. Üstelik bu gereklilikler kişiden kişiye esniyor ya da katılaşıyor. O halde bu çelişkilerle baş etmek de temel görevlerinden biri oluyor. Buyurun size çok bilinmeyenli bir denklem.
Bu durumun kadınları çıkmaza soktuğu bir gerçek. Son dramatik durum sonrasında arama motorlarında kadınların en çok arattığı şey silah taşıma ruhsatına ilişkin bilgiler olmuş. Yani kadınlar kendi kendilerini korumak için silahlanmak istiyor ve bunu hak olarak görüyor.
Silah tam anlamı bir güçsüzlük sembolü aslında. Kişi kendine güvenmediği, korktuğu ya da korunmak istediği zaman çaresizce yanında taşır silahını. Aslında “Ben zayıfım, korunmaya ihtiyaç duyuyorum” demektir silah taşımak. Güvensizlik anında korunmak adına sarılacaktır dört elle ona. Nedeni basit: savunmasızdır.
Dolayısıyla silahlanma çabası oldukça anlaşılır ancak acınacak bir durum. Bakış açısı değişmedikçe öldürmekle bitmeyecek yığınlar gelecekkenve aynı çaresizliği zaman zaman hissederken neyin çabasındayız bilemiyorum. Bireysel bir çözüm bulma hali ekranda görünen durumla birlikte içteki korkuyu yok etmediği gibi yası ve korkuyu toplumun tüm katmanlarına yayacak nasıl olsa…
Burada yine cevap sorudan çıkıyor. Kadının sorununu çözebilecek tek bir merci var o da kadınların ta kendisi. Kadınların büyük kısmı aile içi şiddete maruz kalsa da susuyor. Tacize uğradığında tecavüz olmadığı için susan milyonlarca kadın, tecavüze uğradığında susturuluyor ya da alınamayan sonuçlardan dolayı bari rezil olmayalım düşüncesi ile hakkını aramaktan vazgeçiyor ya da geçiriliyor. Toplumsal bir çözüm bulunamadığı zaman da bireysel çözüm dayanıyor kapıya. Silah taşı, biber gazı bulundur, bıçaklar gizle çantana… Zayıflığımızı örtmek için sığındığımız çaresizlik sembolleri…
Sembollerimiz tüm toplumun ayıbı aslında. Kadın diyerek giriyorum lafa sürekli ama gidişattan rahatsız olan erkekler de var biliyorum. Sonuçta onların da eşleri, kızları, kardeşleri, anneleri vs aynı tehditle karşı karşıya. Onlara da sesleniyor bu yazı aslında.
Bir kadın neden silahlanmak ister bilir misiniz? Güçlü değildir “eksik”tir de ona yaslanır çünkü. Oysa en büyük silah biziz! Erkekleri doğuran yetiştiren biziz. Çocuklarımızı yetiştirirken dikkat ederek başlayalım mesela. Erkek çocuklarımız silah olsun vursun bu kokuşmuş bakış açısını! Susmayarak başlayalım mesela, sessizlikte kopan çığlıklarımız silah olsun. İfşa edelim en ufak bir sözü, lafı, tacizi, yorumu, hareketi! İhraç edelim toplumdan gücümüz silahımız olsun mesela.
Hepimiz belki de bu toplumda kıl payı kurtulduğumuz ihtimallerden korkarak yaşıyoruz. Susma, sesini çıkar, sesinle koş çözüme! Koş ki bir melek daha karışmasın karanlığa…
Gündemde 20 yaşında bir kızın tüm hakları elinden alınarak katledilmesi var. Kaçırılma, alıkonulma, tecavüz, bıçaklama, vücut bütünlüğüne kasıt ve son olarak yakılma!! Bu doğalında meydana gelebilecek bir durum değil. İnsan eli ile oluşturulmuş bir felaket. Yani ortada insan faktörü olmasa bir kayıp da olmayacak. Bu durum yası yaşayan tarafların travmatize olmasına hatta yasın gittikçe uzayarak patolojik hale gelmesine neden olacak.
Bu işin sıkıcı ve akademik olmakla birlikte gerçek ve can evinden vuran kısmı elbette!
Peki ya ailenin her gün ölmesine neden olacağı ayrıntıları gün be gün dinleyen toplumda oluşan patolojik çaresizlik ve korkunun nedeni nedir? Toplumsal ruh sağlığı açısından bununla nasıl baş edeceğiz?
Uzun süredir Türkiye’nin kanayan yarası “Kadın Cinayetleri”. Bu eksende ortada ciddi bir huzursuzluk, çaresizlik ve korku hâkim. Nedenini size basit bir araştırma ile açıklayabilirim. Yapılan araştırmalarda yangın, sel, deprem felaketlerinden hangisinden daha çok korktuğu sorulmuş insanlara. Sonucun yangın olması bekleniyormuş. Ancak “deprem” çıkmış. Ben hiç şaşırmadım. Yangından kaçmak için 11. Kattan atlayanları görmüşsünüzdür. Bir umut vardır. Sel için yüksek yerlere çıkan, yüzmeye, tutunmaya çalışanları görmüşsünüzdür. Ama depremde kaçacağınız zemin sallanır! Ayağımızı bastığımız zemin titremektedir! Kaçtığın her yer aynı şekilde korku içerir. Her yer eşit derecede güvensizdir. Bu yüzden insanların en çok depremden korkması anlaşılır geldi bana. Güvensizlik ve belirsizlik ise panik yaratır!
Son 10 yıldır yaşanan ve gündemden düşmeyen kadın cinayetleri, çocuk istismarları da bu etkiyi yaratıyor bence. Bastıkları her zemin ayaklarından kayıyor, titriyorlar. Kendileri ve çocukları için git gide daha çok korkuyorlar. Verilen cezaların azlığına karşı ceza indirimi için çoğunluğunun kanıtlanması bile mümkün olmadığı bahaneler o kadar çokken kendini güvende hissetmek oldukça zorlaşıyor. Her yeni olayda yenilenen ve katmerlenen bir yas hali toplumsal öfkenin çıtasını yükselttikçe yükseltiyor bu yüzden.
Temel hakları olan yaşam ve vücut mahremiyetleri için belli şekilde “giyinmemeleri”, belli saatlerde “sokağa çıkmamaları”, belli işleri “yalnız” yapmamaları gerekiyor. Üstelik bu gereklilikler kişiden kişiye esniyor ya da katılaşıyor. O halde bu çelişkilerle baş etmek de temel görevlerinden biri oluyor. Buyurun size çok bilinmeyenli bir denklem.
Bu durumun kadınları çıkmaza soktuğu bir gerçek. Son dramatik durum sonrasında arama motorlarında kadınların en çok arattığı şey silah taşıma ruhsatına ilişkin bilgiler olmuş. Yani kadınlar kendi kendilerini korumak için silahlanmak istiyor ve bunu hak olarak görüyor.
Silah tam anlamı bir güçsüzlük sembolü aslında. Kişi kendine güvenmediği, korktuğu ya da korunmak istediği zaman çaresizce yanında taşır silahını. Aslında “Ben zayıfım, korunmaya ihtiyaç duyuyorum” demektir silah taşımak. Güvensizlik anında korunmak adına sarılacaktır dört elle ona. Nedeni basit: savunmasızdır.
Dolayısıyla silahlanma çabası oldukça anlaşılır ancak acınacak bir durum. Bakış açısı değişmedikçe öldürmekle bitmeyecek yığınlar gelecekkenve aynı çaresizliği zaman zaman hissederken neyin çabasındayız bilemiyorum. Bireysel bir çözüm bulma hali ekranda görünen durumla birlikte içteki korkuyu yok etmediği gibi yası ve korkuyu toplumun tüm katmanlarına yayacak nasıl olsa…
Burada yine cevap sorudan çıkıyor. Kadının sorununu çözebilecek tek bir merci var o da kadınların ta kendisi. Kadınların büyük kısmı aile içi şiddete maruz kalsa da susuyor. Tacize uğradığında tecavüz olmadığı için susan milyonlarca kadın, tecavüze uğradığında susturuluyor ya da alınamayan sonuçlardan dolayı bari rezil olmayalım düşüncesi ile hakkını aramaktan vazgeçiyor ya da geçiriliyor. Toplumsal bir çözüm bulunamadığı zaman da bireysel çözüm dayanıyor kapıya. Silah taşı, biber gazı bulundur, bıçaklar gizle çantana… Zayıflığımızı örtmek için sığındığımız çaresizlik sembolleri…
Sembollerimiz tüm toplumun ayıbı aslında. Kadın diyerek giriyorum lafa sürekli ama gidişattan rahatsız olan erkekler de var biliyorum. Sonuçta onların da eşleri, kızları, kardeşleri, anneleri vs aynı tehditle karşı karşıya. Onlara da sesleniyor bu yazı aslında.
Bir kadın neden silahlanmak ister bilir misiniz? Güçlü değildir “eksik”tir de ona yaslanır çünkü. Oysa en büyük silah biziz! Erkekleri doğuran yetiştiren biziz. Çocuklarımızı yetiştirirken dikkat ederek başlayalım mesela. Erkek çocuklarımız silah olsun vursun bu kokuşmuş bakış açısını! Susmayarak başlayalım mesela, sessizlikte kopan çığlıklarımız silah olsun. İfşa edelim en ufak bir sözü, lafı, tacizi, yorumu, hareketi! İhraç edelim toplumdan gücümüz silahımız olsun mesela.
Hepimiz belki de bu toplumda kıl payı kurtulduğumuz ihtimallerden korkarak yaşıyoruz. Susma, sesini çıkar, sesinle koş çözüme! Koş ki bir melek daha karışmasın karanlığa…
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Kadın Yası Çaresizliği ve Çareleri Üzerine" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Uzm.Psk.Dnş.Ümran ÖRKÜN'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Uzm.Psk.Dnş.Ümran ÖRKÜN'ün izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
Beğenin 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
