Eş İlişkisi Bitti, Anne-Baba Olmak Baki ! (Boşanma Yönetimi)
Bir çiftin birlikte olmasını sağlayan bir takım bağlar vardır; ilgi bakım gösterme ve ilgilenilme, arkadaşlık, arzu, sorumluluklar, sosyal bağlantılar gibi. Kişilerin sahip olduğu bağlantı türü karşısındakiyle uyuşmadığında, evlilikler yürümeyebiliyor. Bu noktada çocukları olan evli çiftlerin yaşadıkları başlıca sorun, boşanmayı ona nasıl söyleyecekleri ve bu süreç sonrasında neler yapılması gerektiğiyle ilgilidir.
Çocuklara Boşanmayı Açıklamak:
- Ebeveynler dışında kimse söylememelidir.
- Eşlerden biri ötekinden daha kötü durumda olsa bile beraberce çocuğa bu durumu anlatması en idealidir.
- Çocukların en çok kendilerini rahat hissedebilecekleri ve güvende gördükleri yerde söylenmelidir (örneğin bu yer bir restoran olmamalıdır). Çocuk içinden gelen tepkiyi verebilecek bir ortamda olmalıdır.
- Anne ve baba konuşma sırasında eşit olarak konuşmalıdır.
- Ayrılmanın ne demek olduğunu çocuğa tam olarak anlatmak gerekir. Sadece ‘anlaşamadık’ deyip bırakmak yeterli değildir; çünkü çocuk bunu kurgulamaya başlar.
- Çocuğun kaldırabileceği düzeyde nedenlerin hepsi söylenmelidir.
- “Bizim aramızdaki şey bitti ancak bunun seninle alakası yok.” (!) şeklinde her gün tekrar söylemek gerekebilir. Çocuklarda benmerkezcilik çok fazla vardır. Bu nedenle yetişkinlerin saçma bulduğu nedenlerden kendilerini suçlayabilirler. Dolayısıyla bu durumun asla kendisiyle ilgili olmadığı söylenmelidir. Yoksa buna inanan çocuk ileride depresyon meyilli bir ergen ve ilişkilerinde hep kendini suçlu gören bir yetişkin olabilir.
- Bir ebeveyn diğeri hakkında asla suçlayıcı konuşmalar yapmamalıdır.
- Ebeveynler de çocuklar da duygularını ifade edebilmelidir. Özellikle de ebeveynler bu durumu söylerken ağlamaktan çekinip geri durmamalıdır. Hatta ağlayan bir anne ve baba gören çocuk, böylece tek mutsuz kişinin kendisi olmadığını görüp yalnızlık hissetmez.
Öte yandan eğer anne/baba konuşurken kendini tutamadan sürekli ağlıyorsa, çocuk onun bakıma ihtiyacı olduğu fikrine kapılıp, onu iyi etme misyonu edinebilir ve mükemmel çocuk olmaya çabalayabilir. Bunun kesinlikle önlenmesi gerekir. Bu sebeple anne/babanın şunu demesi gerekir: “Birkaç ay sonra sen de göreceksin, ne kadar iyi olacağım. Ben de sen de şimdi üzgünüz belki ama her şey çok güzel olacak. Senin bir şey yapmana gerek yok. Ben kendimi iyi edeceğim. Bakıma ihtiyacım yok, merak etme.”
Çocuğun her iki evde de özel bir yeri olmalıdır. Ev, tek göz bir odadan oluşsa da, evin bir duvarı, bir köşesi onun olmalıdır. Çocuğun diş fırçası, terliği, ders kitapları her iki evde de olmalı ki çocuk ‘onu bunu unuttum kaosu’ ve bölünmüşlük yaşamasın.
Anne ve babanın çocukla görüşme günleri ayarlanırken hafta içi birinde hafta sonu birinde ayrımı yapılmamalıdır; çünkü bir süre sonra ebeveynler için bu durum can sıkıcı olmaya başlayabilir ve bunu çocuk bakıcılığı gibi algılamaya başlayabildiği gibi çocuk da bu ayrım nedeniyle hafta sonu eğlenceye gideceği ebeveyniyle olmayı daha çok isteyebilmektedir.
Ayrılık ve yas birbiriyle benzerlik gösterir. Ayrılan kişinin bunu bilmesi yaşadıklarını anlamlandırabilmesi için önemlidir. Yas süreci basamaklarının ayrılık süreciyle olan önemli benzerlikleri şu şekildedir:
Şok: “Bu benim başıma geliyor olamaz” denen dönemdir. Hissizlik, kafa karışıklığı, inanamama durumudur.
İnkar: “Ben bunun başıma gelmesine izin veremem” durumudur. Bir çocuk boşanma konusunda konuşmayı reddedebilir ve hiçbir şey değişmemiş gibi davranabilir. Çocuğun yalanlarının yakalanmaya başlanması da bu durumun içindedir. Çocuğun yaptığı aslında yalan konuşmak değil, inkardır.
Kızgınlık: İçlerindeki öfke her şeye ve herkese yöneltilebilir. Çocuklar kızgınlıklarını evde, okulda veya oyun oynarken sinir patlamaları şeklinde yaşayabilirler.
Pazarlık: “Acaba şöyle böyle yapsaydım ayrılamamış olabilir miydik” şeklinde kendini suçlama dönemidir. Çocukların da en çok takıldıkları süreçtir. Bu süreçteyken çok başarılı bir çocuk, sürekli müdürün odasına çağrılıyor olabilir. Bunun sebebi anne babayı yan yana getirme isteğidir. ‘Birbirlerini bir defa görseler tekrar birlikte yaşarlar’ fantezisi yüzünden olay yaratırlar. Bu yüzden ayrılığın nedenleri çocuğa tek tek anlatılmalıdır.
Depresyon: “Bana ne, ne olursa olsun”, “hayatım mahvoldu” dönemidir. Yetişkinler ve ergenler rastgele cinsel ilişki, uyuşturucu ve alkole başvurabilir. Çocuklarda ise fazla/az yemek yeme veya uyuma durumu olduğunda fark edilmelidir. Önemli olan depresyonun süresidir. Bir aylık depresyondan sonra kişi birazcık olsun iyileşme gösteriyor mu yoksa durum aynı veya daha kötüye mi gidiyor diye bakılır. Eğer daha kötüye gidiyorsa yardım alınmalıdır.
Kabullenme: “Başarabildim”, “iyi olacağım” noktasına gelmektir. Gelecekle ilgili olumlu planlar yapabilmeyi içeren süreçtir.
Yaşlara Göre Çocukların Boşanmaya Verdikleri Tepkiler:
0-2 Yaş :
Bebeklik çağındaki çocukların birçok şeyin farkında olmadığı inancıyla, boşanmadan en az etkileneceği düşüncesi doğru değildir. Bu yaştaki çocuklarda boşanma sonrası belirgin davranış değişiklikleri gözlenebilir. Daha çok mızmızlanma, ağlama, uyku ve beslenme bozuklukları, oyuncaklara karşı ilgi kaybı gibi davranışlar dikkat çekebilir. Bu dönemde boşanan eşler görev paylaşımı ve çocukla bir araya gelme düzenini iyi oluşturmalıdır. Çocuğun yanında asla kavga ve tartışma ortamı yaratılmamalıdır.
3-6 Yaş (Okulöncesi Dönem):
Bu çağdaki çocuklar belki de boşanmadan en ağır etkilenen grup denebilir. Çocuklar bu yaşlarda kendilerini her şeyin odağı gördüğü gibi ailenin de odak noktası olarak görür. Bu da onları boşanmadan sorumlu oldukları duygusuna iter. Çocuk aklıyla ‘ben akıllı durmadığım için kavga ediyorlar, bunun için ayrıldılar’ tarzında düşüncelere kapılabilir. Sonuç olarak; öfke patlamaları, yeniden yatağını ıslatma, parmak emme, birlikte yattığı eski pelüş hayvanını ortaya çıkarma sıklıkla görülür. Bu davranışlar çocuğun yardıma ihtiyaç çağrısını gösterir. Bu noktada çocuğun her iki ebeveyn ile tutarlı iletişimine izin verilerek sevildiğini hissettirmek gerekir. Ayrıca kesin limitler ve kurallar getirilmeli, yaşına uygun cezalardan sakınılmamalı, günlük programları ile rutinleri gerçekleştirilmelidir.
7-12 Yaş :
Bu dönemdeki çocuklar kendilerine sunulan boşanma sebeplerine anlayışlı davranıyormuş gibi görünse de aslında yoğun bir kaybetme duygusu içine bürünürler ve ebeveynlerini suçlarlar. Büyüklerine öfke duyar, hayal kırıklığı yaşar ve kendilerini reddedilmiş hissederler. Kimi zaman anne ya da babadan birinin tarafını tutarak diğer tarafa düşmanlık beslemeye benzer davranışlar da ortaya çıkabilir. Boşanmayı takiben okulda sıkıntı yaşar ve ders başarıları azalır. Bazı psikolojik kökenli baş ağrısı, mide bulantısı gibi semptomlar görülebilir. Onlara çocuk muamelesi yapmak yerine bir yetişkin gibi davranarak boşanma sebepleri usulüyle anlatılmalıdır. Çocuk ailesi içindeki bu durumu arkadaşlarından ve öğretmeninden gizleme eğiliminde olduğundan, öğretmenine mutlaka bilgi verilmelidir.
13-18 Yaş (Ergenlik)
Ergenlik çağının problemlerini üzerinde taşıyan çocuk, anne babasının boşanması ile ek bir stres faktörü ile karşı karşıya kalır. Hemen durumu kurtarmaya gidecek çözümler arayışında olunan bu dönemde ilk tepkileri genellikle; anne ve babalarına daha mesafeli davranmaya başlamaları, ebeveynlerinden çok kendi arkadaşları ile vakit geçirmeleri ve aile içerisinde yaşanan bu olaydan dolayı çevrelerine karşı utanç duygusu beslemeleridir. Kız çocuklar genellikle daha hassas tepki verir. Anne-babasına karşı yaşadığı güven kaybı nedeniyle karşı cinse karşı ilginin artması ve bir koruyucu olarak gördüğü erkek arkadaşıyla erken yaşta cinsel deneyim yaşaması olası sonuçlardandır. Erkekler ise daha agresif tepki verir. Dikkat edilmesi gereken en önemlisi ise, küçük yaşlarda suç işlemeye meyil etmek ile ıslahevlerinin yolunu tutmalarıdır. Hem kız hem erkeklerde alkol kullanımında artış, ilaç bağımlılığına adım atma ve kendine zarar verme gibi daha ileri problemler de göz önünde bulundurulmalıdır.
+ 18 (Yetişkin Çocuk)
Bu döndemde sıklıkla görülen belirtiler; karşı cinse güvensizlik, başarıdan korkma, evlilik konusunda kuşku duyma, çözümlenemeyen kimlik sorunları ile depresyondur.
Boşanma Sonucunda Çocukların Hakları
1- Her iki ebeveynine de sevgisini ifade edebilme hakkı
2- Mesaj taşıyıcı durumuna getirilmeme hakkı
3- Kendisinden aile ajanı olmasının istenmemesi hakkı
4- Ebeveynleri veya onların aileleri hakkında negatif bilgilere maruz bırakılmama hakkı
5- Her iki ebeveynin ailesiyle de iyi ilişkiler içinde olabilme hakkı
6- Diğer ebeveyni ziyaret ettikten sonra sorguya çekilmeme hakkı
7- Diğer ebeveyne karşı silah olarak kullanılmama hakkı
8- Her iki ebeveynin hayatında da aktif olarak kalabilme hakkı
9- Kendi duygularını ifade etme veya etmeme hakkı
10- Ebeveynlerin arasındaki çatışmalara şahit olmama hakkı
11- Çocuk olarak kalma ve ebeveynin sırdaşı/dert ortağı olmama hakkı
12- Dengeli ve güvenli bir çevrede olma hakkı
Çocuklara Boşanmayı Açıklamak:
- Ebeveynler dışında kimse söylememelidir.
- Eşlerden biri ötekinden daha kötü durumda olsa bile beraberce çocuğa bu durumu anlatması en idealidir.
- Çocukların en çok kendilerini rahat hissedebilecekleri ve güvende gördükleri yerde söylenmelidir (örneğin bu yer bir restoran olmamalıdır). Çocuk içinden gelen tepkiyi verebilecek bir ortamda olmalıdır.
- Anne ve baba konuşma sırasında eşit olarak konuşmalıdır.
- Ayrılmanın ne demek olduğunu çocuğa tam olarak anlatmak gerekir. Sadece ‘anlaşamadık’ deyip bırakmak yeterli değildir; çünkü çocuk bunu kurgulamaya başlar.
- Çocuğun kaldırabileceği düzeyde nedenlerin hepsi söylenmelidir.
- “Bizim aramızdaki şey bitti ancak bunun seninle alakası yok.” (!) şeklinde her gün tekrar söylemek gerekebilir. Çocuklarda benmerkezcilik çok fazla vardır. Bu nedenle yetişkinlerin saçma bulduğu nedenlerden kendilerini suçlayabilirler. Dolayısıyla bu durumun asla kendisiyle ilgili olmadığı söylenmelidir. Yoksa buna inanan çocuk ileride depresyon meyilli bir ergen ve ilişkilerinde hep kendini suçlu gören bir yetişkin olabilir.
- Bir ebeveyn diğeri hakkında asla suçlayıcı konuşmalar yapmamalıdır.
- Ebeveynler de çocuklar da duygularını ifade edebilmelidir. Özellikle de ebeveynler bu durumu söylerken ağlamaktan çekinip geri durmamalıdır. Hatta ağlayan bir anne ve baba gören çocuk, böylece tek mutsuz kişinin kendisi olmadığını görüp yalnızlık hissetmez.
Öte yandan eğer anne/baba konuşurken kendini tutamadan sürekli ağlıyorsa, çocuk onun bakıma ihtiyacı olduğu fikrine kapılıp, onu iyi etme misyonu edinebilir ve mükemmel çocuk olmaya çabalayabilir. Bunun kesinlikle önlenmesi gerekir. Bu sebeple anne/babanın şunu demesi gerekir: “Birkaç ay sonra sen de göreceksin, ne kadar iyi olacağım. Ben de sen de şimdi üzgünüz belki ama her şey çok güzel olacak. Senin bir şey yapmana gerek yok. Ben kendimi iyi edeceğim. Bakıma ihtiyacım yok, merak etme.”
Çocuğun her iki evde de özel bir yeri olmalıdır. Ev, tek göz bir odadan oluşsa da, evin bir duvarı, bir köşesi onun olmalıdır. Çocuğun diş fırçası, terliği, ders kitapları her iki evde de olmalı ki çocuk ‘onu bunu unuttum kaosu’ ve bölünmüşlük yaşamasın.
Anne ve babanın çocukla görüşme günleri ayarlanırken hafta içi birinde hafta sonu birinde ayrımı yapılmamalıdır; çünkü bir süre sonra ebeveynler için bu durum can sıkıcı olmaya başlayabilir ve bunu çocuk bakıcılığı gibi algılamaya başlayabildiği gibi çocuk da bu ayrım nedeniyle hafta sonu eğlenceye gideceği ebeveyniyle olmayı daha çok isteyebilmektedir.
Ayrılık ve yas birbiriyle benzerlik gösterir. Ayrılan kişinin bunu bilmesi yaşadıklarını anlamlandırabilmesi için önemlidir. Yas süreci basamaklarının ayrılık süreciyle olan önemli benzerlikleri şu şekildedir:
Şok: “Bu benim başıma geliyor olamaz” denen dönemdir. Hissizlik, kafa karışıklığı, inanamama durumudur.
İnkar: “Ben bunun başıma gelmesine izin veremem” durumudur. Bir çocuk boşanma konusunda konuşmayı reddedebilir ve hiçbir şey değişmemiş gibi davranabilir. Çocuğun yalanlarının yakalanmaya başlanması da bu durumun içindedir. Çocuğun yaptığı aslında yalan konuşmak değil, inkardır.
Kızgınlık: İçlerindeki öfke her şeye ve herkese yöneltilebilir. Çocuklar kızgınlıklarını evde, okulda veya oyun oynarken sinir patlamaları şeklinde yaşayabilirler.
Pazarlık: “Acaba şöyle böyle yapsaydım ayrılamamış olabilir miydik” şeklinde kendini suçlama dönemidir. Çocukların da en çok takıldıkları süreçtir. Bu süreçteyken çok başarılı bir çocuk, sürekli müdürün odasına çağrılıyor olabilir. Bunun sebebi anne babayı yan yana getirme isteğidir. ‘Birbirlerini bir defa görseler tekrar birlikte yaşarlar’ fantezisi yüzünden olay yaratırlar. Bu yüzden ayrılığın nedenleri çocuğa tek tek anlatılmalıdır.
Depresyon: “Bana ne, ne olursa olsun”, “hayatım mahvoldu” dönemidir. Yetişkinler ve ergenler rastgele cinsel ilişki, uyuşturucu ve alkole başvurabilir. Çocuklarda ise fazla/az yemek yeme veya uyuma durumu olduğunda fark edilmelidir. Önemli olan depresyonun süresidir. Bir aylık depresyondan sonra kişi birazcık olsun iyileşme gösteriyor mu yoksa durum aynı veya daha kötüye mi gidiyor diye bakılır. Eğer daha kötüye gidiyorsa yardım alınmalıdır.
Kabullenme: “Başarabildim”, “iyi olacağım” noktasına gelmektir. Gelecekle ilgili olumlu planlar yapabilmeyi içeren süreçtir.
Yaşlara Göre Çocukların Boşanmaya Verdikleri Tepkiler:
0-2 Yaş :
Bebeklik çağındaki çocukların birçok şeyin farkında olmadığı inancıyla, boşanmadan en az etkileneceği düşüncesi doğru değildir. Bu yaştaki çocuklarda boşanma sonrası belirgin davranış değişiklikleri gözlenebilir. Daha çok mızmızlanma, ağlama, uyku ve beslenme bozuklukları, oyuncaklara karşı ilgi kaybı gibi davranışlar dikkat çekebilir. Bu dönemde boşanan eşler görev paylaşımı ve çocukla bir araya gelme düzenini iyi oluşturmalıdır. Çocuğun yanında asla kavga ve tartışma ortamı yaratılmamalıdır.
3-6 Yaş (Okulöncesi Dönem):
Bu çağdaki çocuklar belki de boşanmadan en ağır etkilenen grup denebilir. Çocuklar bu yaşlarda kendilerini her şeyin odağı gördüğü gibi ailenin de odak noktası olarak görür. Bu da onları boşanmadan sorumlu oldukları duygusuna iter. Çocuk aklıyla ‘ben akıllı durmadığım için kavga ediyorlar, bunun için ayrıldılar’ tarzında düşüncelere kapılabilir. Sonuç olarak; öfke patlamaları, yeniden yatağını ıslatma, parmak emme, birlikte yattığı eski pelüş hayvanını ortaya çıkarma sıklıkla görülür. Bu davranışlar çocuğun yardıma ihtiyaç çağrısını gösterir. Bu noktada çocuğun her iki ebeveyn ile tutarlı iletişimine izin verilerek sevildiğini hissettirmek gerekir. Ayrıca kesin limitler ve kurallar getirilmeli, yaşına uygun cezalardan sakınılmamalı, günlük programları ile rutinleri gerçekleştirilmelidir.
7-12 Yaş :
Bu dönemdeki çocuklar kendilerine sunulan boşanma sebeplerine anlayışlı davranıyormuş gibi görünse de aslında yoğun bir kaybetme duygusu içine bürünürler ve ebeveynlerini suçlarlar. Büyüklerine öfke duyar, hayal kırıklığı yaşar ve kendilerini reddedilmiş hissederler. Kimi zaman anne ya da babadan birinin tarafını tutarak diğer tarafa düşmanlık beslemeye benzer davranışlar da ortaya çıkabilir. Boşanmayı takiben okulda sıkıntı yaşar ve ders başarıları azalır. Bazı psikolojik kökenli baş ağrısı, mide bulantısı gibi semptomlar görülebilir. Onlara çocuk muamelesi yapmak yerine bir yetişkin gibi davranarak boşanma sebepleri usulüyle anlatılmalıdır. Çocuk ailesi içindeki bu durumu arkadaşlarından ve öğretmeninden gizleme eğiliminde olduğundan, öğretmenine mutlaka bilgi verilmelidir.
13-18 Yaş (Ergenlik)
Ergenlik çağının problemlerini üzerinde taşıyan çocuk, anne babasının boşanması ile ek bir stres faktörü ile karşı karşıya kalır. Hemen durumu kurtarmaya gidecek çözümler arayışında olunan bu dönemde ilk tepkileri genellikle; anne ve babalarına daha mesafeli davranmaya başlamaları, ebeveynlerinden çok kendi arkadaşları ile vakit geçirmeleri ve aile içerisinde yaşanan bu olaydan dolayı çevrelerine karşı utanç duygusu beslemeleridir. Kız çocuklar genellikle daha hassas tepki verir. Anne-babasına karşı yaşadığı güven kaybı nedeniyle karşı cinse karşı ilginin artması ve bir koruyucu olarak gördüğü erkek arkadaşıyla erken yaşta cinsel deneyim yaşaması olası sonuçlardandır. Erkekler ise daha agresif tepki verir. Dikkat edilmesi gereken en önemlisi ise, küçük yaşlarda suç işlemeye meyil etmek ile ıslahevlerinin yolunu tutmalarıdır. Hem kız hem erkeklerde alkol kullanımında artış, ilaç bağımlılığına adım atma ve kendine zarar verme gibi daha ileri problemler de göz önünde bulundurulmalıdır.
+ 18 (Yetişkin Çocuk)
Bu döndemde sıklıkla görülen belirtiler; karşı cinse güvensizlik, başarıdan korkma, evlilik konusunda kuşku duyma, çözümlenemeyen kimlik sorunları ile depresyondur.
Boşanma Sonucunda Çocukların Hakları
1- Her iki ebeveynine de sevgisini ifade edebilme hakkı
2- Mesaj taşıyıcı durumuna getirilmeme hakkı
3- Kendisinden aile ajanı olmasının istenmemesi hakkı
4- Ebeveynleri veya onların aileleri hakkında negatif bilgilere maruz bırakılmama hakkı
5- Her iki ebeveynin ailesiyle de iyi ilişkiler içinde olabilme hakkı
6- Diğer ebeveyni ziyaret ettikten sonra sorguya çekilmeme hakkı
7- Diğer ebeveyne karşı silah olarak kullanılmama hakkı
8- Her iki ebeveynin hayatında da aktif olarak kalabilme hakkı
9- Kendi duygularını ifade etme veya etmeme hakkı
10- Ebeveynlerin arasındaki çatışmalara şahit olmama hakkı
11- Çocuk olarak kalma ve ebeveynin sırdaşı/dert ortağı olmama hakkı
12- Dengeli ve güvenli bir çevrede olma hakkı
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Eş İlişkisi Bitti, Anne-Baba Olmak Baki ! (Boşanma Yönetimi)" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Uzm.Psk.Lerna MEZİRCİYAN ÇANKIRI'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Uzm.Psk.Lerna MEZİRCİYAN ÇANKIRI'nın izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
Beğenin 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
