Çocukları Fazla Korumak: Lamba Neden Söndü?
Lamba neden söndü?
Onu rüzgardan korumak için cübbemle örttüm.
İşte bu yüzden söndü. Çiçek neden soldu?
Onu aceleci bir sevgiyle bağrıma bastım.
İşte bu yüzden soldu. Nehir neden kurudu?
Yalnız kendim kullanayım diye bir yerine bent yaptım.
İşte bu yüzden kurudu. Rubabın teli neden koptu?
Onu , gücünü aşan bir nağme üzerinde zorlamaya çalıştım.
İşte bu yüzden koptu.
Rabindhranat TAGORE
Bebek doğduğu andan itibaren çevresinde olup bitenleri kavramak ve yaşama uyum sağlamak için çaba gösterir. Bu uyum ve gelişme sürecinde diğer canlıların aksine anne babanın bakımına ve ilgisine muhtaçtır. Bu süreçte bazı ebeveynler çocuklarını öylesine içselleştirirler ki adeta kendilerinin bir uzantısı olarak görürler. Hatta çocuklarından bahsederken “biz“ derler. Örneğin “mamamızı yedik”, “ gazımız var”, “ resim yeteneğimiz çok iyi” gibi... Oysa onlar bizden doğmadı, bizim aracılığımızla doğan farklı bireyler. Evet, bizimle birlikteler ancak bize ait değiller. Bizim isteklerimizi, düşlerimizi gerçekleştirmek için gelmediler. Çocukların ihtiyacı olan şey, bir koşula bağlı olmayan sevgi ve güvendir.Çocuklar gelişebilmek ve yaşadığımız dünyaya uyum sağlayabilmek için, problem çözme yeterliğine sahip olmalılar. Bunun için de problemle karşılaşmaları ve bunları çözmek için çaba göstermeleri gereklidir. Onlar çok iyi gözlemcidirler. Diğer insanların problemleri nasıl çözdüklerini gözlemleyerek, benzer problemleri çözme gayretine girerler. Karşılaştıkları bütün problemler ebeveynleri tarafından çözülüyorsa sıfır problem demektir. Bu da çocuklarımızın kendilerini geliştirmek için ortam bulamadıkları anlamına gelir.
Çocuk ağladığında kötü ebeveyn olduğumuzu düşünüyoruz ve onu ağlatmamak için her türlü önlemi alıyoruz. İhtiyaçlarını ondan önce farkedip o istemeden karşılıyoruz. Her şeyi olduğu için sahip olduğunda mutlu olacak kaynaklarını azaltıyoruz aslında.
Çocukla anne arasında göbek bağıyla başlayan bir bağ vardır. Ancak çocuk büyüdükçe bu bağ uzar ve çocuk bağımsızlaşır. Çocuğun özgürleşmek için attığı her adım zarar göreceği endişesiyle anne tarafından engellenirse çocuk bağımlı bir yapı geliştirebilir
Bazen çocuklarımıza aşırı korumacı davranarak sevgimizi gösterdiğimizi düşünüyoruz ancak, onların bağımsızlaşmasını engelleyerek uyum sorunları yaşamalarına neden olduğumuzu fark edemiyoruz. Her ağladıklarında isteklerini yerine getirerek, arkadaşlarıyla anlaşmazlıklarında araya girerek, yemek yedirmek için peşlerinden koşarak, canı yanacak diye sokağa çıkmasına izin vermeyerek, ödevlerini onların yerine yaparak, okul çantalarını hazırlayarak vb... Listeyi daha da uzatabiliriz ancak burada önemli olan nokta şudur: Onları olası tehlikelerden ve olumsuz durumlardan korumak adına sorumluluklarını almalarını engelliyor ve problem çözme yeteneklerinin gelişmesine izin vermiyoruz. Elbette çocuklarımızı koruyacağız ancak her yaş düzeyinde kendilerinin yapabileceği iş ve sorumluluklar vardır. Bunları yapmaları için onları desteklemeli, gerekli ortamı hazırlamalı, yüreklendirmeli ve onların gelişmelerine izin vermeliyiz. Merak etmeyin çocuklarımız ihtiyacını fark edecek, gidermek için çaba gösterecek, mücadeleyi öğrenecek, başarıyı tadacak ve daha da güçleneceklerdir. Onlara sevginizi verin düşüncelerinizi değil, bırakın kendi düşüncelerinin keyfini çıkarsınlar. Belki sizin istediğiniz gibi mükemmel yapamayabilirler ama bırakın kendi emekleriyle gururlansınlar. Bu yaşamda bir yere dayanmadan ayakta kalmayı ancak böyle öğrenebilirler. Hoş ve sevgiyle kalın.
Serap Bozkaya
Psikolojik Danışman & Aile Danışmanı
Onu rüzgardan korumak için cübbemle örttüm.
İşte bu yüzden söndü. Çiçek neden soldu?
Onu aceleci bir sevgiyle bağrıma bastım.
İşte bu yüzden soldu. Nehir neden kurudu?
Yalnız kendim kullanayım diye bir yerine bent yaptım.
İşte bu yüzden kurudu. Rubabın teli neden koptu?
Onu , gücünü aşan bir nağme üzerinde zorlamaya çalıştım.
İşte bu yüzden koptu.
Rabindhranat TAGORE
Bebek doğduğu andan itibaren çevresinde olup bitenleri kavramak ve yaşama uyum sağlamak için çaba gösterir. Bu uyum ve gelişme sürecinde diğer canlıların aksine anne babanın bakımına ve ilgisine muhtaçtır. Bu süreçte bazı ebeveynler çocuklarını öylesine içselleştirirler ki adeta kendilerinin bir uzantısı olarak görürler. Hatta çocuklarından bahsederken “biz“ derler. Örneğin “mamamızı yedik”, “ gazımız var”, “ resim yeteneğimiz çok iyi” gibi... Oysa onlar bizden doğmadı, bizim aracılığımızla doğan farklı bireyler. Evet, bizimle birlikteler ancak bize ait değiller. Bizim isteklerimizi, düşlerimizi gerçekleştirmek için gelmediler. Çocukların ihtiyacı olan şey, bir koşula bağlı olmayan sevgi ve güvendir.Çocuklar gelişebilmek ve yaşadığımız dünyaya uyum sağlayabilmek için, problem çözme yeterliğine sahip olmalılar. Bunun için de problemle karşılaşmaları ve bunları çözmek için çaba göstermeleri gereklidir. Onlar çok iyi gözlemcidirler. Diğer insanların problemleri nasıl çözdüklerini gözlemleyerek, benzer problemleri çözme gayretine girerler. Karşılaştıkları bütün problemler ebeveynleri tarafından çözülüyorsa sıfır problem demektir. Bu da çocuklarımızın kendilerini geliştirmek için ortam bulamadıkları anlamına gelir.
Çocuk ağladığında kötü ebeveyn olduğumuzu düşünüyoruz ve onu ağlatmamak için her türlü önlemi alıyoruz. İhtiyaçlarını ondan önce farkedip o istemeden karşılıyoruz. Her şeyi olduğu için sahip olduğunda mutlu olacak kaynaklarını azaltıyoruz aslında.
Çocukla anne arasında göbek bağıyla başlayan bir bağ vardır. Ancak çocuk büyüdükçe bu bağ uzar ve çocuk bağımsızlaşır. Çocuğun özgürleşmek için attığı her adım zarar göreceği endişesiyle anne tarafından engellenirse çocuk bağımlı bir yapı geliştirebilir
Bazen çocuklarımıza aşırı korumacı davranarak sevgimizi gösterdiğimizi düşünüyoruz ancak, onların bağımsızlaşmasını engelleyerek uyum sorunları yaşamalarına neden olduğumuzu fark edemiyoruz. Her ağladıklarında isteklerini yerine getirerek, arkadaşlarıyla anlaşmazlıklarında araya girerek, yemek yedirmek için peşlerinden koşarak, canı yanacak diye sokağa çıkmasına izin vermeyerek, ödevlerini onların yerine yaparak, okul çantalarını hazırlayarak vb... Listeyi daha da uzatabiliriz ancak burada önemli olan nokta şudur: Onları olası tehlikelerden ve olumsuz durumlardan korumak adına sorumluluklarını almalarını engelliyor ve problem çözme yeteneklerinin gelişmesine izin vermiyoruz. Elbette çocuklarımızı koruyacağız ancak her yaş düzeyinde kendilerinin yapabileceği iş ve sorumluluklar vardır. Bunları yapmaları için onları desteklemeli, gerekli ortamı hazırlamalı, yüreklendirmeli ve onların gelişmelerine izin vermeliyiz. Merak etmeyin çocuklarımız ihtiyacını fark edecek, gidermek için çaba gösterecek, mücadeleyi öğrenecek, başarıyı tadacak ve daha da güçleneceklerdir. Onlara sevginizi verin düşüncelerinizi değil, bırakın kendi düşüncelerinin keyfini çıkarsınlar. Belki sizin istediğiniz gibi mükemmel yapamayabilirler ama bırakın kendi emekleriyle gururlansınlar. Bu yaşamda bir yere dayanmadan ayakta kalmayı ancak böyle öğrenebilirler. Hoş ve sevgiyle kalın.
Serap Bozkaya
Psikolojik Danışman & Aile Danışmanı
|
Yazan
|
Bu makaleden alıntı yapmak
için alıntı yapılan yazıya aşağıdaki ibare eklenmelidir: "Çocukları Fazla Korumak: Lamba Neden Söndü?" başlıklı makalenin tüm hakları yazarı Psk.Dnş.Serap BOZKAYA'e aittir ve makale, yazarı tarafından TavsiyeEdiyorum.com (http://www.tavsiyeediyorum.com) kütüphanesinde yayınlanmıştır. Bu ibare eklenmek şartıyla, makaleden Fikir ve Sanat Eserleri Kanununa uygun kısa alıntılar yapılabilir, ancak Psk.Dnş.Serap BOZKAYA'nın izni olmaksızın makalenin tamamı başka bir mecraya kopyalanamaz veya başka yerde yayınlanamaz. |
Beğenin 
Yazan Uzman
|
| Makale Kütüphanemizden | ||||
|
Sitemizde yer alan döküman ve yazılar uzman üyelerimiz tarafından hazırlanmış ve pek çoğu bilimsel düzeyde yapılmış çalışmalar olduğundan güvenilir mahiyette eserlerdir. Bununla birlikte TavsiyeEdiyorum.com sitesi ve çalışma sahipleri, yazıların içerdiği bilgilerin güvenilirliği veya güncelliği konusunda hukuki bir güvence vermezler. Sitemizde yayınlanan yazılar bilgi amaçlı kaleme alınmış ve profesyonellere yönelik olarak
hazırlanmıştır. Site ziyaretçilerimizin o meslekle ilgili bir uzmanla görüşmeden, yazı içindeki bilgileri kendi başlarına kullanmamaları gerekmektedir. Yazıların telif hakkı tamamen yazarlarına aittir, eserler sahiplerinin muvaffakatı olmadan hiçbir suretle çoğaltılamaz, başka bir
yerde kullanılamaz, kopyala yapıştır yöntemiyle başka mecralara aktarılamaz. Sitemizde yer alan herhangi bir yazı başkasına ait telif haklarını ihlal ediyor, intihal içeriyor veya yazarın mensubu bulunduğu mesleğin meslek için etik kurallarına aykırılıklar taşıyorsa, yazının kaldırılabilmesi için site yönetimimize bilgi verilmelidir.
